ခ်က္လဲခ်က္တယ္ ခ်စ္လဲခ်စ္တယ္

   
 ခ်က္လဲခ်က္တယ္ ခ်စ္လဲခ်စ္တယ္
(ေၾကာ္တတ္တယ္ ေလွာ္တတ္တယ္ အပိုင္း- ၂)
ပန္း႐ိုင္း ေရးသည္


ေအာ္ႀကီး ေလထဲမွာ လြင့္ေမ်ာေနသည္။ အေမွာင္ထုက ႀကီးစိုးေနသည္။ ငါ အိပ္မက္မ်ား မက္ေနေလသလား ထင္ေနသည္။ အသံေတြ ၾကားလာရသည္။ ဘာသံေတြလဲ။ ဘယ္က အသံေတြလဲ။ သူမသိ။ သီခ်င္းဆိုသံေတြလား။ အလင္းေရာင္တခုကို ေတြ႔လိုက္ရသလိုဘဲ။ ဒီအလင္းေရာင္ဆီကို သူ ႀကိဳးစားၿပီး အေရာက္သြားသည္။ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေရာက္ႏိုင္ဘူး။ အေမွာင္ထုႀကီးထဲ သူ စံုးစံုးျမဳပ္သြားရ ျပန္သည္။

အျပာေရာင္ ၀တ္႐ံုပြပြမ်ားရဲ႕ ေက်ာမွာ CSU ဆိုတဲ့ အျဖဴေရာင္ စာလံုးမ်ားနဲ႔ လူတစု ေမထိန္နဲ႔ စံစံ့ တိုက္ခန္းမွာ ဓါတ္ပံု႐ိုက္ လက္ေဗြယူနဲ႔ အလုပ္ရွဳပ္ေနၾကသည္။ မုဒိန္းအက်င့္ခံလိုက္ရေသာ ေမထိန္သည္ ေဆး႐ံုမွာ ေဆးစစ္ခံေနရသည္။ စံစံ့ကို NYPD စာလံုးအျဖဴေရာင္မ်ား ေရးထိုးထားတဲ့ အျပာရင့္ေရာင္ ၀တ္စံုမ်ားနဲ႔ နယူးေရာက္ ရဲတပ္ဖြဲ႔မွ ရဲနဲ႔ စံုေထာက္ အရာရွိမ်ား ေမးခြန္းထုတ္ေနၾကသည္။ ေဆး႐ံု ခြဲစိတ္ခန္း အျပင္ဘက္မွာကိုက်င္စြမ္ အပါအ၀င္ ျမန္မာတစု စိတ္ပူပန္လ်က္ ထိုင္ေစာင့္ေနၾကသည္။

ေအာ္ႀကီးရဲ႕ ရင္ဘတ္ထဲကက်ည္ဆံကို ခြဲစိတ္ ထုတ္ယူၿပီးၿပီအေျခအေန ေကာင္းေၾကာင္းခြဲစိတ္ခန္းက ဆရာ၀န္က ထြက္ေျပာသည္။ ေအာ္ႀကီးကို ပစ္တဲ့ ေသနတ္ကကယ္လီဘာေသးတဲ့ ပြိဳင့္၃၂ ျဖစ္ေနၿပီး အခ်ိန္မွီလဲ ခြဲစိတ္ကုသႏိုင္တာေၾကာင့္ ေအာ္ႀကီး အခုထိ အသက္ရွင္ေနေသး ေၾကာင္း ရွင္းျပသည္။ ကိုက်င္စြမ္သည္ ျဖစ္ပ်က္သြားတာမ်ားကို မယံုၾကည္ႏိုင္။ ေအာ္ႀကီး ႐ုတ္တရက္ မေခၚဘဲ ေရာက္သြားၿပီး စံစံနဲ႔ ေမထိန္႔ကို ကယ္တင္လိုက္တာလဲ အံ့ၾသေနသည္။ ေမထိန္ ေျပာျပတာက သူ ၀ိုင္ေသာက္ထားတဲ့ အရွိန္ေလးနဲ႔ ရီေ၀ေ၀ ျဖစ္ၿပီး သူမ အခန္းကို တံခါးဖြင့္၀င္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ အေနာက္က လူႏွစ္ေယာက္က သူမကို ေဆာင့္တြန္းၿပီး အတင္း အခန္းထဲ လိုက္၀င္လာၿပီး သူမကို ႐ိုက္ႏွက္ခါ အိပ္ခန္းထဲ ဆြဲေခၚသြားကာ က်င့္ႀကံသည္။ ေအာ္ႀကီး ၀င္လာၿပီး သူမကို က်င့္တဲ့ လူမဲကို ေဘ့စ္ေဘာ္လ္တုတ္နဲ႔ ၀င္႐ိုက္ေတာ့ သူမ အရမ္း အံ့ၾသ တုန္လႈပ္သြားသည္။ ေအာ္ႀကီး ဘယ္က ဘယ္လို ေရာက္လာသလဲ သူမ မသိဘူး။
ေအာ္ႀကီး သတိရလာသည္။ ပထမဆံုး သူ မ်က္လံုး ပြင့္လာတဲ့ အခ်ိန္ သိလိုက္တာက သူ ေဆး႐ံုတခုရဲ႕ အခန္းတခန္းထဲ ေရာက္ေနသည္။ ေဆး႐ံုကုတင္ေပၚမွာ။ သူ႔ကို အၿပံဳးေလးနဲ႔ သတိရလာၿပီလားလို႔ အဂၤလိပ္လို ေမးလိုက္တဲ့ သူနာျပဳ၀တ္စံု ၀တ္ထားေသာ မ်က္လံုးျပာျပာနဲ႔မ်က္ႏွာျဖဴမေလးကို သူ ေခါင္းၿငႇိမ့္ျပမိသည္။ သူ ခ်က္ခ်င္း မွတ္မိလိုက္တာက သူ ေသနတ္ထိတာကိုဘဲ။ သူ႔လက္မွာ ပိုက္တန္းလန္းေတြ ရွိေနဆဲဘဲ။ ရင္ဘတ္ကေတာ့ ဘာမွ မနာဘူး။ သူနာျပဳဆရာမေလး အခန္းျပင္ကို ထြက္သြားသည္။
ေအာ္ႀကီး မ်က္လံုးျပန္မွိတ္ထားသည္။ ေျခသံၾကားလို႔ မ်က္လံုးျပန္ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ မိန္းမေခ်ာေလးတေယာက္။ ေစာေစာက သူနာျပဳေလး မဟုတ္ဘူး။ ေနာက္တေယာက္။ ဒီတေယာက္က တ႐ုတ္လားျမန္မာလားေတာ့ မသိေသး။ အာရွသူ ေခ်ာေခ်ာေလး။
သူမ အေနာက္မွာ သူ႔ေဘာ္ဒါႀကီးကိုက်င္စြမ္။ ၀မ္းသာေနတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာႀကီးက ၿပံဳးေနသည္။

“သတိရလာၿပီလား ခုလို ျပန္သတိရလာတာ ေတြ႔ရလို႔ ၀မ္းသာမိပါတယ္ ငါက နယူးေရာက္ ရဲတပ္ဖြဲ႔ မႈခင္းစံုေထာက္ နာတာရွားကြမ္းပါ မင္း အမႈကိုကိုင္တြယ္တဲ့ စံုေထာက္အရာရွိပါ”
ေအာ္ႀကီး သူမ ရင္မုိ႔မုိ႔က NYPD ဆိုတဲ့ စာလံုးပါတဲ့ ကပ္ျပားေလးကို သတိထားမိလိုက္သည္။
“မင္းက မုဒိန္းက်င့္တာကို အသက္စြန္႔ၿပီး ၀င္တားဆီးကာကြယ္တာမုိ႔ မင္းကို ဘာမွ အမႈမလုပ္ တရားမစြဲပါဘူး ငါက ျဖစ္ပ်က္တာေတြကိုေတာ့ မွတ္တမ္းေရးရမွာမုိ႔ မင္းကို ဘာေတြျဖစ္ခဲ့လဲဆိုတာ ေမးခြန္းေတြ ေမးရလိမ့္မယ္”
“အိုေက” ေအာ္ႀကီး ေခါင္းၿငႇိမ့္ျပသည္။ နာတာရွားကြမ္း ေမးတာမ်ားကို သူ ႀကိဳးစားၿပီး ေျဖသည္။ တခ်ိဳ႕ေမးခြန္းေတြကို သူ သိပ္ နားမလည္ေတာ့ အနီးကကိုက်င္စြမ္က ဘာသာျပန္ေပးစကားျပန္ လုပ္ေပးသည္။ နာတာရွားကြမ္းက သူ႔ကို“ဟီး႐ိုး”တေယာက္ လို႔ ခ်ီးက်ဴးစကားေျပာကာ ေနာက္မွ လာေတြ႔အံုးမည္ ဆိုၿပီး ႏႈတ္ဆက္ခါ ျပန္သြားသည္။ သူ႔ေဆး႐ံုခန္းထဲက ျပန္ထြက္သြားေသာ နာတာရွားကြမ္းရဲ႕ ေအာက္ပိုင္း ေနာက္ပိုင္းအလွကို ေအာ္ႀကီး ေငးေမာေနသည္။

“အဟမ္းအဟမ္”

ကိုက်င္စြမ္ရဲ႕ ေခ်ာင္းဟန္႔သံေၾကာင့္ ေအာ္ႀကီး သတိ၀င္လာသည္။ ရဲစံုေထာက္မ နာတာရွာကြမ္းရဲ႕ တုန္ခါသြားတဲ့ တင္သားေတြကို ေငးေနမိတဲ့ သူ႔ အျဖစ္ကိုကိုက်င္စြမ္ကေခါင္းခါေနသည္။

“အင္း ေဆး႐ံုေပၚမွာ ပိုက္တန္းလန္းနဲ႔ ပက္လက္ ျဖစ္ေနတာေတာင္ စိတ္က ရွိေနေသးတယ္ေနာ္ ဒါေၾကာင့္လဲ ေယာက်ၤားေတြဟာ ဖြဲတဆုပ္ႏိုင္တဲ့အထိ စိတ္ရွိေနၾကတယ္လို႔ ေျပာၾကတာ ေနမယ္”

*** *** ***

ေမထိန္သည္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ ဆိုး၀ါးတဲ့ အေတြ႔အႀကံဳမ်ားေၾကာင့္ စိတ္ေ၀ဒနာ ရရွွိေနသည္။ စံစံကေတာ့ ေမထိန္ေလာက္ မဆိုး။ ေမထိန္က တကယ္ အက်င့္ခံခဲ့ရတဲ့သူကိုး။ ေမထိန္က ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ သူမကြန္ဒိုတိုက္ခန္းမွာ မေနလိုေတာ့။ မုဒိန္းေကာင္လူမဲမ်ား ေသခဲ့တဲ့ အခန္းျဖစ္သလို သူမကို အတင္းက်င့္ႀကံခဲ့တာကို အၿမဲလို ျပန္ျမင္ေယာင္ေနသည္။ စုတ္ျပတ္ျပတ္ လူမဲကပၸလီမ်ား ျမင္ရင္လဲ အလကားေနရင္း လန္႔ေနသည္။

ေမထိန္၊ စံစံနဲ႔ သက္ထားတို႔ ေအာ္ႀကီးကို ေဆး႐ံုမွာ ေက်းဇူးတင္စကားေျပာၾကသည္။ ေအာ္ႀကီးကို သူတို႔ အစစ တာ၀န္ယူ ျပဳစုၾကသည္။ ကိုက်င္စြမ္ႀကီးလဲ ေအာ္ႀကီးကို အထူးဂ႐ုစိုက္သည္။ ေမထိန္နဲ႔ စံစံလဲ ညည အိပ္မေပ်ာ္ၾကဘူး။ အိပ္မက္ဆိုးေတြ မက္ၿပီး ေၾကာက္စိတ္ေတြေၾကာင့္ မအိပ္ဘဲ ထိုင္ေနရတဲ့ ညေတြ မ်ားလာသည္။ စိတ္ေရာဂါ ဆရာ၀န္နဲ႔ ေတြ႔ဆံုတိုင္ပင္ၾကည့္ရသည္။ ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းကို ေဆးသုတ္၊ လိုတာျပဳျပင္ၿပီး ျပန္ေရာင္းဖို႔ အိမ္ပြဲစား လက္ထဲအပ္လိုက္ၿပီး သူမနဲ႔ စံစံသည္ လတ္တေလာ သက္ထားနဲ႔ သြားေနၾကသည္။ ေမထိန္သည္ ဆိုင္အလုပ္လဲ ျပန္မလုပ္ခ်င္ေသးလို႔ စိတ္ေရာဂါကုဆရာ၀န္ရဲ႕ အႀကံေပးခ်က္အရ စံစံနဲ႔ ျမန္မာျပည္ကို သြားဖို႔ စီစဥ္ေလသည္။ စိတ္ေရာဂါဆရာ၀န္က ခရီးေ၀းေ၀းတခုကို သြားဖို႔ ေအးခ်မ္းတဲ့ တေနရာမွာ အနားယူဖို႔ ေျပာလို႔ ျမန္မာျပည္ျပန္ၿပီး ျပင္ဦးလြင္မွာ သြားနားဖို႔ လုပ္ၾကတာျဖစ္သည္။ ကိုယ့္ကိုယ္နဲ႔စိတ္ က်န္းမာေရးအတြက္ ဦးစားေပးလိုက္သည္။ သက္ထားကလဲ သေဘာတူသည္။ ဆိုင္ကို ခဏပိတ္ထားလိုက္သည္။ ေမထိန္နဲ႔ စံစံက သက္ထားကို ေအာ္ႀကီးကို အထူးဂ႐ုစိုက္ ၾကည့္ရွဳ ဖို႔ မွာၾကသည္။ ေမထိန္နဲ႔ စံစံ ျမန္မာျပည္ ထြက္သြားၿပီးေနာက္ ေအာ္ႀကီးလဲ ေဆး႐ံုက ဆင္းသည္။ သက္ထားလဲ ေအာ္ႀကီး ေနေကာင္းမွ ဆိုင္ျပန္ဖြင့္ဖို႔ စိတ္ကူးသည္။ လတ္တေလာ ေအာ္ႀကီး ကိုကိုက်င္စြမ္ရဲ႕ တိုက္ခန္းမွာ နားခိုင္းထားသည္။

ေအာ္ႀကီး ေနေကာင္းလာၿပီ။ တိုက္ခန္းေပၚမွာခ်ည္း မေနႏိုင္ေတာ့။ ပန္းၿခံထဲ လမ္းေလွ်ာက္သည္။ သူ႔ေသနတ္ထိထားတဲ့ ဒါဏ္ရာ လံုး၀ သက္သာေပ်ာက္ကင္းေနၿပီ။ အလုပ္ျပန္လုပ္ခ်င္ၿပီ။ သက္ထားကို ဆိုင္ျပန္ဖြင့္ဖို႔ ေျပာအံုးမည္လို႔ သူ စဥ္းစားေနသည္။

သက္ထား ေမထိန္နဲ႔ စံံစံ ျမန္မာျပည္ သြားေနခ်ိန္ စတုန္းက အဆက္အသြယ္ မလုပ္ေတာ့လို႔ စိတ္ထဲ ခံစားေနရသည္။ ရီးစားကြဲတာ မဆန္းပါဘူး လို႔ သူမဖါသာ စိတ္ေျဖေပမဲ့ အလုပ္ကလဲ မရွိေတာ့ အရက္ေသာက္ ျဖစ္ေနသည္။ ဘားထဲမွာ ထိုင္ၿပီး အရက္ေသာက္ရင္းေတာ္ေတာ္မူးေနေတာ့ ေမထိန္ ျဖစ္ပ်က္သြားတာ သတိရၿပီး သူမအျပန္ လူဆိုးလိုက္လာႏိုင္တာ စဥ္းစားမိၿပီး ေအာ္ႀကီးလဲ ေနေကာင္းေနၿပီ ဆိုတာ သတိရလိုက္သည္။ ေအာ္ႀကီးလဲ ဆိုင္ပိတ္ထားလို႔ အားေနသည္။ ကိုက်င္စြမ္အိမ္က ဖုန္းကို ဆက္ၾကည့္လိုက္သည္။ ေအာ္ႀကီး ဖုန္းထူးသည္။

“ေအာ္ႀကီး သက္ထားပါ၊ ေအာ္ႀကီး ဘာလုပ္ေနလဲ”
“ဘာရယ္လို႔ မဟုတ္ပါဘူး တီဗီၾကည့္လိုက္ စာဖတ္လိုက္ပါဘဲ”
“အားရင္ သက္ထားဆီ လာခဲ့ႏိုင္မလား ေနေကာင္းတယ္ မႈတ္လား”
“ရတယ္ေလ ဘယ္ကို လာရမလဲ”

သက္ထားက သူမ ေရာက္ေနတဲ့ ဘားကို ေျပာျပသည္။ ေအာ္ႀကီး ခ်က္ခ်င္းဘဲ အ၀တ္စားလဲၿပီး တိုက္ေပၚက ဆင္းခဲ့သည္။ လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္ ၾကာေနမွာစိုးလို႔ တက္ဆီ တားလိုက္သည္။ သက္ထား ေရာက္ေနတဲ့ ေနရာကို သူ အရင္က ကိုက်င္စြမ္တို႔နဲ႔ ေရာက္ဘူးသည္။ သူေရာက္သြားေတာ့ သက္ထားသည္ ဆက္ေသာက္ေနတံုးဘဲ။ သက္ထား အရမ္းမူးေနသည္။

“သက္ထား ျပန္မယ္ မႈတ္လားဟင္”
“အင္း ျပန္မယ္ ေအာ္ႀကီးကို ေစာင့္ေနတာ ဟင္းဟင္း ေအာ္ႀကီးလဲ နဲနဲေလာက္ ေသာက္ပါလား”
“မေသာက္ေတာ့ဘူး သက္ထား က်ေနာ္ ေဆး႐ံုတက္လိုက္ရလို႔ အခု ေဆးလိပ္ေတာင္ ျပတ္ေနၿပီ”
“အိုး ေကာင္းတာေပါ့ ေအာ္ႀကီး ေဆးလိပ္က လူအတြက္ မေကာင္းဘူး”

သက္ထားသည္ လမ္းေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မေလွ်ာက္ႏိုင္လို႔ ေအာ္ႀကီးက တြဲေပးရသည္။ လမ္းမေပၚကို ေရာက္ေသာအခါ ေအာ္ႀကီး တက္ဆီ ေခၚလိုက္သည္။

“ေအာ္ႀကီး ကိုက်င္စြမ္ ရွိေနလား”
“မရွိဘူး သက္ထား သူ ၀စ္စ္ ကြန္းဆင္း ခဏသြားတယ္ သူ႔အကိုဆီကို”
“ေအာ္ ေအာ္ႀကီး တေယာက္ထဲေပါ့”
“ဟုတ္တယ္ က်ေနာ္လဲ ပ်င္းလာၿပီ သက္ထား ... သက္ထားဆိုင္ ျပန္ဖြင့္ခ်င္ရင္ ဖြင့္ေလ က်ေနာ္ ေနေကာင္းေနၿပီဘဲ”
“အင္း လုပ္ၾကတာေပါ့ ေအာ္ႀကီး တေယာက္ထဲ ႏိုင္ပါ့မလား စံစံလဲ မရွိဘူး”
“ရပါတယ္ လူလိုရင္ ဆူရွီသမားေတြထဲက ခ်က္တတ္တဲ့ လူေတြ ရွိတယ္ က်ေနာ္ ခဏအကူေတာင္းၿပီး ေခၚထားလို႔ ရတယ္”

သက္ထားရဲ႕ တိုက္ခန္းကို ေရာက္ၿပီ။ သက္ထားသည္ အရမ္းမူးေနလို႔ အခန္း ၀င္၀င္ခ်င္းေနရာ ဆိုဖါမွာ လွဲခ်ၿပီး အိပ္လိုက္သည္။

“သက္ထား ဒီမွာ မအိပ္နဲ႔ေလ အိပ္ခန္းထဲမွာ သြားအိပ္”

ေအာ္ႀကီးက ဆြဲထူသည္။

“ေအာ္ႀကီး ဒီည မျပန္နဲ႔ေတာ့ သက္ထား အခန္းမွာဘဲ အိပ္လိုက္”
“သက္ထား အိပ္ေပ်ာ္သြားရင္ က်ေနာ္ ျပန္လိုက္မယ္ေလ”
“ႏိုး ႏိုး မျပန္နဲ႔ သက္ထား တေယာက္ထဲ မေနခ်င္ဘူး ဟိုေလ ေအာ္ႀကီးက သိပ္ႏွိပ္တတ္တယ္လို႔ စံစံတို႔က ေျပာတယ္ သက္ထားလဲ အႏွိပ္ခံခ်င္တယ္္ ႏွိပ္ေပးမလား”
“ဟုတ္ကဲ့ သက္ထား လန္းဆန္းသြားေအာင္ သက္ထား ေရခ်ိဳဳးလိုက္ပါလား”
“အင္း ခ်ိဳးမယ္ မထႏိုင္ဘူး ေအာ္ႀကီး ထူေပး”

သက္ထားသည္ ေအာ္ႀကီးကို တြဲၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို ၀င္ခဲ့သည္။ အရက္အရွိန္နဲ႔ သက္ထား စိတ္ေတြက ေဖါက္ျပန္လာသည္။ ေအာ္ႀကီးသည္ ဇရွိတဲ့လူ ဆိုတာ သက္ထား သိသည္။ ဆိုင္မွာ အတူတူ လုပ္ၾကစဥ္ သက္ထားတင္ပါးေတြကို တပ္မက္တဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ခိုးခိုးၾကည့္ေနတတ္တာ သက္ထား သိသည္။ လတ္တေလာ စတုန္းနဲ႔ကလဲ ျပတ္သြားၿပီး ဘဲမရွိေတာ့ သက္ထား ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနသည္။ ေအာ္ႀကီးကိုလဲ သက္ထား ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းနဲ႔ ေယာက်ၤားပီသလို႔ သေဘာက်ေပမဲ့ ကိုယ္ခန္႔ထားတဲ့ အလုပ္သမားမုိ႔ ဆင္ျခင္ၿပီးေနခဲ့တာ။ အခုလို အရက္ကလဲမူးေန၊ ဆိတ္ကြယ္ရာ ေနရာမွာ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ဆိုေတာ့ သက္ထား စိတ္ေတြ ေဖါက္ျပန္ၿပီး ေအာ္ႀကီးနဲ႔ ကဲပစ္လိုက္ခ်င္လာသည္။

ေအာ္ႀကီးသည္လဲ သက္ထားရဲ႕ စြင့္ကားတဲ့ တင္ပါးေတြကို အၿမဲ ခိုးၾကည့္ၾကည့္ၿပီး ျပစ္မွား သေဘာက်ေနသူ ျဖစ္သည္။ သက္ထားသည္ကိုယ္လံုး အရမ္းလွတာ စေတြ႔တဲ့ေန႔ထဲက ေအာ္ႀကီး သတိထားမိခဲ့တာပါ။ သက္ထားကို ကာမစပ္ရွက္လိုက္ရရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ ဆိုတဲ့ အေတြး႐ိုင္းေတြ ျဖစ္ေပၚခဲ့မိတာ အခါခါပါဘဲ။ အခု သက္ထားကို အရက္ဆိုင္က ထြက္ကထဲက တြဲေခၚခဲ့ရၿပီး တက္ဆီကားထဲမွာလဲ သူ႔အေပၚ မွီထားေသာအခါ သက္ထားရဲ႕ ၿဖိဳးႂကြေသာ ရင္သားစိုင္အိအိေတြက သူ႔ကို ဖိေနထိေနခဲ့သည္။ အခုလဲ ေရခ်ိဳးခန္းကို တြဲပို႔ရေတာ့ ဖက္မိကိုင္မိ ထိမိေနသည္။ ဖိုနဲ႔မ အရြယ္ေကာင္းသူေတြ ဆိတ္ကြယ္ရာ အခန္းတခုထဲ ဖက္မိေပြ႔မိေနေတာ့ စိတ္ေတြ ႏိုးၾကားေဖါက္ျပန္လာရတာ သဘာ၀ဘဲေလ။ ေအာ္ႀကီးရဲ႕ ဖြားဘက္ေတာ္ႀကီး ႏိုးထေနေတာ့ သူ႔ေဘာင္းဘီေရွ႕မွာ ေငါေငါႀကီး ဖုထြက္ေနၿပီ။ သက္ထားလဲ မူးသာမူး ဒါႀကီး ေငါေနတာ ျမင္သည္။ ပိုၿပီး မူးဟန္ေဆာင္လိုက္သည္။

“ေအာ္ႀကီး အ၀တ္ေတြ ခ်တ္ေပး”
“ဗ်ာ”
“သက္ထား မူးေနလို႔ မခြ်တ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ခြ်တ္ေပး ေရခ်ိဳးေပး”
“ျဖစ္ ျဖစ္ပါ့မလား သက္ထား ရယ္”
“ျဖစ္တယ္ ဘယ္သူမွ သိတာမွ မဟုတ္တာ သက္ထားနဲ႔ ေအာ္ႀကီးဘဲ သိတာေလ”
“က် က် က်ေနာ္”
“လုပ္မေနပါနဲက ေအာ္ႀကီး ရယ္ ရွင္ အၿမဲ က်မကို ၾကည့္ၾကည့္ၿပီး ထန္ထန္ေနတာ သိတယ္”
“ဟာ သက္ထားကလဲ”
“ဟုတ္တယ္ေလ ခုလဲၾကည့္ ရွင့္ဟာႀကီး ေထာင္မာေနၿပီ မဟုတ္လား ဒီမွာ”
ေျပာေျပာဆိုဆို သက္ထားရဲ႕ လက္က ေအာ္ႀကီး ေဘာင္းဘီေရွ႕ ေငါေနတဲ့ အဖုႀကီးကို ဆုတ္ကိုင္လိုက္ပါသည္။
“အာ သက္ထား”
“ဟြန္း မာေတာင္ေနတယ္ ကဲ အ၀တ္ေတြ ခြ်တ္ေပး ယူလဲ ခြ်တ္”

ေအာ္ႀကီး စိတ္ထဲမွာ ကုလားဘုရားပြဲ လွည့္တဲ့အခါ တီးတဲ့ ဗံုသံေတြ ဆူညံေနၿပီ။ ဒိန္းတပ္တပ္ ဒိန္းတပ္တပ္နဲ႔။ တုန္ရီတဲ့ လက္ေတြနဲ႔ သက္ထားရဲ႕ အ၀တ္ေတြကို သူ ခြ်တ္ေပးေနသည္။ ဒီလိုႀကံဳလာလိမ့္မယ္လို႔ ေယာင္လို႔ေတာင္ အိပ္မက္ မမက္ဘူးဘူး။ ေအာ္ႀကီး စိတ္ထဲမွာ ငါေတာ့ စားရကံႀကံဳလို႔ မုတ္ဆိတ္ ပ်ားစြဲၿပီ ဆိုၿပီး ၀မ္းသာလံုးဆို႔ေနသည္။ အသက္ပင္ ၀၀ မရွဳႏိုင္။ သက္ထားရဲ႕ အေပၚပိုင္းမွာ ၀တ္ထားတာကို ပထမဆံုး ခြ်တ္လိုက္ေတာ့ ေသးမွ်င္တဲ့ ရင္စည္းအနက္ေလးက အတင္းခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားလို႔ ႐ုန္းကန္ထြက္ေနတဲ့ ျဖဴ၀င္းတဲ့ ရင္သားေတြရဲ႕ အေပၚပိုင္းကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္ ဆိုရင္ဘဲ ေအာ္ႀကီး ေတာဆင္ႀကီးတေကာင္ မုန္ယိုသလို ကာမစိတ္ေတြ တဟုန္ထိုး ထႂကြလာရေတာ့သည္။ သက္ထားသည္ ေရခ်ိဳးခန္း နံရံမွာ ေက်ာမွီထားရာက ေအာ္ႀကီးကို ေက်ာခိုင္းလိုက္ၿပီး နံရံကို မ်က္ႏွာမူေပးလိုက္သည္။ ရင္စည္းေလးရဲ႕ခိ်တ္ကို ေအာ္ႀကီးလက္ေတြ တုန္လ်က္ ျဖဳတ္ပစ္လိုက္သည္။ မိန္းမေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ အေတြ႔အႀကံဳ ရွိခဲ့ေပမဲ့ အခုဟာက အင္မတန္လွ အရမ္းေတာင့္တဲ့ သူ႔အလုပ္ရွင္ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ပါ။ သက္ထားရဲ႕စကပ္ကို ေဘးက ဇစ္ေလးဆြဲခ်ၿပီး ခြ်တ္ခ်လိုက္သည္။ သက္ထား သူ႔ဘက္ကို လွည့္ၿပီး ဖြံ႕ၿဖိဳးတင္းမာတဲ့ ရင္သားႏွစ္မႊာကို သူ႔ကို ကိုင္ခိုင္းလိုက္ေတာ့ ေအာ္ႀကီး ကိုင္နယ္႐ံုမက ပါးစပ္နဲ႔ စို႔ေလၿပီ။ ေအာက္တြင္ ပင္တီပါး အနက္ေလးဘဲ ရွိေနေပမဲ့ သူ မခြ်တ္အားေသး။ ႏို႔လွလွႀကီးေတြကို နမ္းလို႔ စို႔လို႔ မ၀ေသး။

“ေတာ္ေတာ့ကြယ္ သက္ထားတို႔ ေရခ်ိဳးၾကရေအာင္ ေအာ္ႀကီးက သက္ထားေက်ာကို ေခ်းတြန္းေပးမလား”

ပင္တီအနက္ေလးကို သက္ထားက သူမ ဖါသာဘဲ ခြ်တ္ပစ္လိုက္သည္။ အို ... လွလိုက္တာ သက္ထားရယ္။ ႀတိဂံပံု ဆီးခံုေဖါင္းေဖါင္းႀကီးရဲ႕ ထိပ္ဖက္မွာဘဲ အေမႊးစုစုေလး ရွိေနၿပီး က်န္ေနရာေတြမွာ ရွင္းေျပာင္သန္႔ေနလို႔ အက္ကြဲေၾကာင္း နီညိဳညိဳေလးက ထင္းေနသည္။

“ေအာ္ႀကီး အ၀တ္ေတြ ခြ်တ္ေလ ဘာေၾကာင္ေနတာလဲ”
“အဟီး လွလို႔”
“ဘာလွတာလဲ”
“သက္ထား ဟိုဒင္း …”

သက္ထားက တခစ္ခစ္ ရယ္သည္။ ေရပန္းကို ဖြင့္သည္။ တေ၀ါေ၀ါ က်ေနတဲ့ ေရပန္းေအာက္ကို ၀င္သည္။ ေအာ္ႀကီးလဲ သူ႔အ၀တ္ အစားေတြကို ခြ်တ္လိုက္ေတာ့ ေပါင္ဂြဆံုက အေမႊးဖြားဖြားၾကားက မတ္မတ္ႀကီး ေထာင္ေနေသာ သူ႔လိင္တန္ညိဳညိဳႀကီးကို သက္ထား
ေတြ႔ျမင္ သြားရသည္။

“လာေလ ေအာ္ႀကီး”

ေအာ္ႀကီးလဲ သက္ထား ရွိရာ ေရပန္းေအာက္ကို ၀င္လိုက္သည္။ အငမ္းမရဘဲ သက္ထား ႏွဳတ္ခမ္းေတြကို သူက စုတ္နမ္း သလို သက္ထားကလဲ သူ႔ခါးကို တအားဆြဲဖက္ၿပီး တံု႕ျပန္ စုတ္နမ္းေလသည္။ သက္ထားဲ႕ဖြံ႕ထြားေသာ ရင္သားစိုင္ေတြကိုလဲ သူ အားရပါးရ ဆုတ္နယ္မိသည္။ သက္ထားရဲ႕ တင္ပါးႀကီးေတြကိုလဲ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ကိုင္တြယ္မိသည္။ သက္ထားရဲ႕ လက္တဖက္ က သူ႔ လိင္တန္ တုတ္တုတ္ႀကီးကို ဆုတ္ကိုင္ ဖ်စ္ညႇစ္ ေနသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုး စိတ္ေတြ ျပင္းထန္သထက္ ျပင္းထန္္ လာေတာ့ ေရဆက္ မခ်ိဳးႏိုင္ေတာ့။ သက္ထားရဲ႕ အိပ္ခန္းထဲက ကုတင္ႀကီးေပၚကို သက္ထားနဲ႔ ေရာက္သြားသည္။

ႏွစ္ေယာက္စလံုး ထန္ေနၿပီ။ ထန္ေနတာမွ အရမ္းအရမ္း။ ပက္ပက္စက္စက္ လွေနေသာ သက္ထားရဲ႕ အ၀တ္မဲ့ကိုယ္ခႏၵာ အစိတ္အပိုင္းမ်ား က ေအာ္ႀကီးရဲ႕ ျပင္းထန္ေနတဲ့ ကာမစိတ္ေတြကို ပိုပို အရွိန္ ျမင့္လာေစသည္။ သက္ထားရဲ႕ ေပါင္တန္ေတြကို ဆြဲကား ဘယ္ဘက္ လက္တဖက္ ေထာက္ တက္ေမွာက္ၿပီး သူ႔လိင္တန္ကို္္ ညာလက္နဲ႔ အရင္းမွ ဆုတ္ကိုင္ၿပီး သက္ထားရဲ႕ ႏွဳတ္ခမ္းသား ထူထူနဲ႔ အကြဲေၾကာင္းမွာေတ့ၿပီး ထိုးသြင္းေလသည္။ သက္ထားကလဲ သူ႔လည္ဂုတ္ကို ဖမ္းဆြဲဖက္ၿပီး သူ႔လိင္တန္ ၀င္လာသည္ကို မ်က္လံုးေလး ေမွးစင္းကာ ငံ့လင့္ေနသည္။

“အို ဟင့္”
လိင္တန္ထိပ္ပိုင္း ၀င္သြားၿပီး တင္းခံေနလို႔ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ခါ ျပန္သြင္းသည္။ ေအာ္ႀကီးရဲ႕ လိင္တန္သည္ သက္ထားအဖို႔ သူမ အဂၤါစပ္ထဲမွာ သိသာျပည့္တင္းေနသည္ကို ခံစားရသည္။ ေအာ္ႀကီးရဲ႕ ေျဖးေျဖးခ်င္း ထိုးႏွက္ခ်က္ေတြ တခ်က္ခ်င္း ရရွိေနသည္။ အခ်က္တိုင္းက ထိမိေနသည္။ သက္ထားသည္ အေတြ႔အႀကံဳမနည္းလွေတာ့။ ေယာက်ၤား သံုးေလးေယာက္နဲ႔ ႀကံဳဘူးၿပီးၿပီ။ ဒါေတာင္ ေအာ္ႀကီးရဲ႕လိင္တန္က သူမ အထဲမွာ တင္းက်ပ္ေနသည္။ ထိုးသြင္းလိုက္တိုင္း ျပန္ဆုတ္လိုက္တိုင္း အတြင္းမွာ သိသိသာသာ ရွိလွသည္။ သူ႔ဟာႀကီးက လံုးပတ္ ေတာ္ေတာ္တုတ္တာဘဲလို႔ သက္ထား ေတြးေနဆဲ ေအာ္ႀကီးရဲ႕ ထိုးေဆာင့္ခ်က္ေတြက ျမန္လာသည္။ ျပင္းလာသည္။

“အိုး ေအာ္ႀကီး ဟင့္ဟင့္”
ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဆိုတဲ့ အသံေတြ ျမည္လာသည္။
“ဘာျဖစ္လဲဟင္ သက္ထား နာလို႔လား”
“ဟုတ္ဘူး ေကာင္းလို႔ မေႏွးပစ္လိုက္နဲ႔ကြယ္ လုပ္ လုပ္ …”
“ဘာလုပ္ရမွာလဲ ဟင္”
“ေဆာင့္ ေဆာင့္ ျမန္ျမန္ေလး … ေဆာင့္”
သက္ထား ခိုင္းတဲ့အတိုင္း ေအာ္ႀကီးက လုပ္ေနက်ေလ။ အခုလဲ သက္ထားအလိုက် ေအာ္ႀကီး ေဆာင့္ေပးၿပီ။ ျမန္ျမန္ေလး ေဆာင့္ေပးလာသည္။ သက္ထားလဲ စြင့္ကားတဲ့ သူမ တင္ပါးႀကီးေတြကို စေကာ၀ိုင္းေ၀့ကာ၀ိုက္ကာ လုပ္လိုက္ ေအာ္ႀကီး ထုိးေဆာင့္တာနဲ႔ တခ်ိန္ထဲ ပင့္ပင့္ေပးလိုက္နဲ႔ အားတက္သေရာ လုပ္ေပးေနရာ ေအာ္ႀကီးအဖို႔လဲ ထူးထူးကဲကဲ အရသာ ရွိလွလို႔ အားရပါးရႀကီး စပ္ရွက္ေလၿပီ။

“ေဆာင့္ ေဆာင့္ တအားတအား ေဆာင့္ အီး ကပ္ေဆာင့္ ကပ္ေဆာင့္ အား … အား အား”

ေအာ္ႀကီးလဲ လိင္တန္ကို တဆံုး ထည့္ထားရာကေန အေနာက္ကို တအား ျပန္မဆုတ္လိုက္ဘဲ နဲနဲသာျပန္ႂကြၿပီး သက္ထားအႀကိဳက္ ကပ္ေဆာင့္ေပးရာ သက္ထားဆီးခံုနဲ႔ သူ႔ဆီးခံုတို႔ တဖတ္ဖတ္ ႐ိုက္ခတ္ထိေတြ႔ၿပီး သူ႔ ေဂြးစိမ်ားကလဲ သက္ထား တင္ပါးႀကီးေတြ ၾကားကို တဘတ္ဘတ္ ႐ိုက္ခတ္ေနေလသည္။

“အင္ အင္ အင့္ဟင္ အင့္ဟင္ ေဆာင့္ ေဆာင့္ အသားကုန္ ေဆာင့္ အို ေဆာင့္”

သက္ထား ေအာက္ကေန တင္ပါးႀကီးေတြ ေျမႇာက္ေကာ့ေပးရင္း ေအာ္ႀကီး ေဆာင့္တာေတြကို သေဘာေတြ႔ မေနာေခြ႕ေနသည္။ ေအာ္ႀကီးလဲ သက္ထားကို ေကာင္းေစလိုတာေၾကာင့္ သူမ လိုခ်င္တဲ့အတိုင္း ျမန္လဲျမန္ အားလဲပါေသာ ေဆာင့္ခ်က္ေတြ ေပးေနဆဲ “ဖင္ကို ဆုတ္ကိုင္ၿပီးေဆာင့္” လို႔ သက္ထား က သူမလိုခ်င္တာကို ေတာင္းဆိုျပန္ေတာ့ ေအာ္ႀကီးလဲ သက္ထား တင္သားႀကီးေတြကို အားရပါးရ ဆုတ္ကိုင္ၿပီး လုပ္ေပးရသည္။ ေဆာင့္ထည့္ေနတိုင္း သက္ထားရဲ႕ ဖြံ႕ထြားတဲ့ ရင္သားႀကီးေတြက တုန္ခါေနၾကသည္။

“အို အို အို ေကာင္းလာၿပီ ... ၿပီးေတာ့မယ္ တအား တအား” သက္ထား ေအာက္ကေပးေနတဲ့ ေအာက္ေပးေတြ တအားျမန္ဆန္လာသည္။ သက္ထား ပင့္ေကာ့ထည့္ခ်ိန္ သူကလဲ ေဆာင့္ထည့္ခ်ိန္ ဆံုလိုက္ေတာ့ အီဆိမ့္ေအာင္ ေကာင္းသြားသည္။ သက္ထားၿပီးခါနီး ျဖစ္လာတာေတြ႔ေတာ့ ေအာ္ႀကီး အသားကုန္ ဆြဲေပး ေဆာင့္ေပးေတာ့သည္။

“အား အားးအားး ရွီး အို ”

သက္ထားေခါင္းကို ဘယ္ညာ ရမ္းခါရင္း ခါးကိုေကာ့ကာ ကာမလမ္းဆံုးကို တက္လွမ္းသြားတာနဲ႔ ေအာ္ႀကီးလဲ ဒလစပ္ မနားတမ္း ဆက္ေဆာင့္ေပးရင္း သုတ္ေတြ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ပန္းထြက္ရင္း ၿပီးဆံုးျခင္းကို ေရာက္ရွိရေလသည္။ သက္ထားလဲ ေခြ်းစို႔ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ “ယူ႔ကိုေတာ့ သက္ထား ခိုက္သြားၿပီ ေအာ္ႀကီး” လို႔ ေလသံေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္သည္။ သက္ထား အရက္မူးတဲ့ ပံုစံလဲ မရွိေတာ့။ သက္ထားရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားက ေအာ္ႀကီးရဲ႕ က်ည္ဆံထိထားတဲ့ ရင္ဘတ္က အမာရြတ္ေလးကို ဖြဖြေလး စမ္းၾကည့္ေနသည္။

*** *** ***

ေအာ္ႀကီး မွန္က်ယ္ျပဴတင္းေပါက္ကေန ေအာက္ကို ငံု႔ၾကည့္ေနသည္။ ညသန္းေကာင္ေက်ာ္ေနေပမဲ့ နယူးေရာက္ၿမိဳ႕ႀကီးသည္ မိုးေမွ်ာ္တိုက္အျမင့္မ်ားက မီးမ်ား မီးေရာင္စံု ဆိုင္းဘုတ္မ်ားနဲ႔ လင္းထိန္ေနသည္။ လမ္းမေပၚမွာလဲ ကားမ်ား သြားလာေနဆဲပါဘဲ။ ေအာ္ႀကီး စိတ္ထဲမွာ အံ့ၾသေနဆဲ။ တဆင့္ၿပီးတဆင့္ မိဘမဲ့ တေကာင္ႂကြက္ဘ၀ကေန အခု ေရာက္ရွိေနတဲ့ အေျခအေနအထိ။ ေအာ္ႀကီး အေတြးေတြက အတိတ္ဆီကို ျပန္ေရာက္ေနသည္။ သူသည္ အေတြ႔ကို မေရွာင္ႏိုင္ခဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ျပန္စဥ္းစားေနသည္။
သက္ထားလို ပညာတတ္ မိန္းမေခ်ာ တေယာက္ကို သူ စိတ္တိုင္းက် လုပ္ခဲ့ရသည္။ ပံုမွန္အေျခအေနဆိုပါက သက္ထားလို ပညာတတ္ ပိုက္ဆံရွိ ႐ုပ္ရည္ေခ်ာတဲ့ မိန္းမတေယာက္ကို သူ႔လို ထမင္းခ်က္တေယာက္က လုပ္ရဖို႔ ဆိုတာ ဘယ္လြယ္မလဲ။ စိုင္ေကာ္လို႔ ၿခံဳေပၚေရာက္ ဆိုတာမ်ိဳးဘဲ။

“ေအာ္ႀကီး … ဘယ္ေရာက္ေနလဲ”

အိပ္ခန္းထဲက သက္ထား သူ႔ကို ေခၚေနသည္။ သက္ထား ဘာလိုသလဲ မသိဘူး။ သက္ထားရွိရာ အိပ္ခန္းထဲကို သူ ၀င္သြားသည္။ သက္ထားသည္ ကုတင္ႀကီးေပၚမွာ ေဘးတေစာင္းေလး လွဲေလ်ာင္း ေနသည္။ သက္ထားကိုယ္ေပၚမွာ ေစာင္ပါးပါးေလး တထည္ ဖံုးပတ္ထားသည္။ လံုလံုၿခံဳၿခံဳေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သက္ထားရဲ႕ ရင္သားလံုးလံုးတဖက္ တစြန္းတစ ေပၚေနသလို ေပါင္တန္ျဖဴျဖဴရွည္ရွည္တဖက္ ေပၚေနသည္။

“ေအာ္ႀကီး”

သက္ထား ကုတင္ေဘးကို သူ ေရာက္သြားေတာ့ သက္ထားသည္ မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါနဲ႔ ပတ္ထားတဲ့ သူ႔ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းရဲ႕ အေရွ႕ျခမ္းကို လက္နဲ႔ စမ္းလိုက္သည္။ သူ႔ လိင္တန္သည္ သက္ထား အစမ္းခံလိုက္ရတာနဲ႔ တမဟုတ္ခ်င္း ႏိုးထလာသည္။ သက္ထားသည္ သူ႔မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါႀကီးကို ဆြဲျဖဳတ္ခ်ပစ္လိုက္သည္။ အိပ္ခန္းထဲက မီးေရာင္မွိန္မွိန္ေအာက္မွာ သူ႔ လိင္တန္ညိဳညိဳႀကီးသည္ မၾကာခင္ သူႀကံဳေတြ႔ရေတာ့မဲ့ ဟာေတြကို ႀကိဳတင္သိေနၿပီလားမသိ။ အဆမတန္ ႀကီးထြား သန္မာလာသည္။ ကိုယ္ထည္မွာ အေၾကာေတြ ထင္းေထာင္လာသည္။ သက္ထားက ေခါင္းထိပ္ပိုင္းကို ပြတ္သပ္လိုက္ေသာအခါ ဆတ္ကနဲ လႈပ္သြားသည္။ သက္ထားက တဟင့္ဟင့္နဲ႔ ရယ္ေမာၿပီး “လႈပ္သြားတယ္ေတာ့” လို႔ ေျပာၿပီး လက္နဲ႔ ဆုတ္ကိုင္ကာ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ ပြတ္တိုက္ေပးသည္။

“ေအာ္ႀကီး”
“ဗ်ာ”
“စံစံနဲ႔ ျဖစ္ဘူးလား”
“ဘာ ဘာကိုလဲ”
“ဘာကမလဲ သိရဲ႕သားနဲ႔ အ သလိုလို လုပ္မေနပါနဲ႔ စံစံနဲ႔ အိပ္ဖူးလားလို႔ ေမးေနတာ”
“မအိပ္ဘူးပါဘူး”
“ေမထိန္နဲ႔ေကာ”
“ဟား ဘယ္သူနဲ႔မွ မအိပ္ဘူးပါဘူး”
“ျဖဴသီခိုင္နဲ႔ ေရာ …”
“မ မ မအိပ္ဘူးပါဘူး”
“ဟုတ္လို႔လား ျဖဴသီခိုင္ ဆိုင္ကိုလာရင္ ေအာ္ႀကီးနဲ႔ တြတ္ထိုးေနတာ မသိရင္ခက္မယ္”
“မျဖဴသီက စားစရာ ေအာ္ဒါမွာတာပါ ႐ိုး႐ိုးပါ”

ျဖဴသီခိုင္သည္ သူတို႔နားမွာ ဆူရွီဆိုင္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လုပ္ေနေသာ ျမန္မာမတေယာက္ပါဘဲ။ စီးပြားေအာင္ျမင္တာေၾကာင့္ စားႏိုင္ေသာက္ႏိုင္သံုးႏိုင္ၿပီး သူတို႔ဆိုင္က ဟင္းေတြ အၿမဲမွာစားေသာ မိန္းမတေယာက္ ျဖစ္သည္။ ေအာ္ႀကီးနဲ႔ ခင္သည္။ သေဘာ႐ိုး ခင္မင္တာပါ။ ျဖဴသီခိုင္မွာ သူမနဲ႔ ၿငိေနတဲ့ ျမန္မာျပည္က ေရာက္လာတဲ့ ေစာေက်ာ္ဆိုတဲ့ ကရင္ေကာင္ေလး တေယာက္ ရွိေနေၾကာင္း ေအာ္ႀကီး သတင္းရၿပီးသား။ အင္း ျဖဴျဖဴေတာင့္ေတာင့္ ျဖဴသီခိုင္ကိုေတာ့ စိတ္နဲ႔ ျပစ္မွားမိတာေတာ့ အႀကိမ္ႀကိမ္ဘဲေလ။

“ေအာ္ႀကီး ယူ ဘယ္သူနဲ႔ဘဲ အိပ္အိပ္ သက္ထားက ဂ႐ုမစိုက္ပါဘူး ေရာဂါေတာ့မရွိဘူး မႈတ္လား”
“မရွိပါဘူး သက္ထား က်ေနာ္ ဟိုတေလာေလးကဘဲ ေသြးစစ္ေသးတယ္ေလ”

သက္ထားသည္ ပါးစပ္က ေမးခြန္းမ်ား ေမးေနခ်ိန္ လက္ကေတာ့ ေအာ္ႀကီး လိင္တန္ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး သမ ေပးေနသည္။ နယ္ေပးေနသည္။

“ေအာ္ႀကီး”
“ဗ်ာ”

ေအာ္ႀကီး ထူးလိုက္ပံုကို သက္ထား ရယ္သည္။

“ယူ ဘာဂ်ာမႈတ္ဘူးလား”
သက္ထားရဲ႕ ေမးလိုက္တာကို ၾကားရတာနဲ႔တင္ ေအာ္ႀကီး ဖိန္းကနဲ ရွိန္းကနဲ ျဖစ္သြားၿပီး သူ႔လိင္တန္က ပိုမိုတင္းမာသြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။

“ဟုတ္”
“သက္ထားကို မႈတ္ေပးမလားဟင္”

အို။ ေအာ္ႀကီး ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ ညႇိမ့္ျပသည္။

ဘယ္ႏွယ္ေမးလိုက္ပါလိမ့္။ ဒီက မႈတ္ခ်င္ေနတာ ၾကာၿပီ။ စေတြ႔ထဲက။ သက္ထားက ေစာင္ပါးေလးကို လွစ္ခြာလိုက္သည္။ ၀ွဴး သက္ထားရဲ႕ မိေမြးတိုင္းကိုယ္ေတြကို ျမင္ရျပန္ေတာ့ ေစာေစာက ျမင္ထားၿပီး လုပ္ထားၿပီး ျဖစ္တာေတာင္ ေအာ္ႀကီးအဖို႔ ၾကက္သီးေတြ တျဖန္းျဖန္း ထသြားရသည္။ လွလြန္းလို႔။ သက္ထားရဲ႕ေပါင္တန္ႀကီးေတြ ၾကားကို သူ႔ေခါင္း ထိုးသြင္းလိုက္ၿပီး ေဖါင္းမုိ႔တဲ့ ဆီးခံုႀကီးကို စၿပီး နမ္းေလသည္။

ေစာေစာက တခ်ီၿပီးဆံုးခ်ိန္မွာ သက္ထား ေဆးေၾကာသန္႔စင္ထားပံုရသည္။ ခံုးထေနတဲ့ မံု႔ေပါင္းႀကီးနဲ႔ တူေသာ အဂၤါစပ္ႀကီးသည္ သန္႔ရွင္းေနသည္။ အေရၾကည္ေလးေတြက အကြဲေၾကာင္းရဲ႕ ေအာက္ဆံုးမွ တင္ပါးၾကားထဲကို စီးက်ေနသည္။ ေအာ္ႀကီး အကြဲေၾကာင္းရဲ႕ ေအာက္ဖက္ကေန အေပၚကို သူ႔လွ်ာနဲ႔သိမ္း ယက္လိုက္သည္။

“အိုး ဟင္ ဟင့္”

သက္ထားဆီက ညည္းသံ ထြက္ေပၚလာသည္။ ေအာ္ႀကီး အကြဲေၾကာင္းတေလ်ာက္ စံုခ်ီဆန္ခ်ီ ယက္ေပးလိုက္ အစိေလးကို လ်ာထိပ္နဲ႔ ၀ိုင္းေပးလိုက္ လုပ္ေပးေနေတာ့ သက္ထားလဲ တရွီးရွီးနဲ႔ တင္ပါးႀကီးေတြ လႈပ္ခါရမ္းၿပီး ေအာ္ႀကီး ဆံပင္ေတြကို ဆြဲကိုင္ ဆုတ္ထားသည္။

“ေအာ္ႀကီး ႏို႔ေတြကို ေခ်ေပး”

သက္ထား ရင္သားေတြကို သူ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဆုတ္ကိုင္ ဖ်စ္ညႇစ္ေပးရင္း သက္ထားကို ဆက္ယက္ေပးလိုက္သည္။ ေအာ္ႀကီးရဲ႕လွ်ာက သက္ထား အဂၤါစပ္အတြင္းထဲကို ထိုးေပးလိုက္ ႏွဳတ္ခမ္းသားထူထူေလးေတြကို စုတ္ေပးလိုက္နဲ႔ မုိ႔ သက္ထားမွာ တအင္းအင္းနဲ႔ လူးပ်ံ ေနရၿပီ။

“အင္ အီး အီး ေကာင္း တယ္ ေကာင္း တယ္ေတာ္ေတာ္ၿပီ လုပ္ေပးေတာ့ လုပ္ေပးေတာ့ ေအာ္ႀကီး သက္ထား လိုခ်င္ၿပီ”

ေအာ္ႀကီးလဲ ဟိုးတံုးထဲက သူ လုပ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကူးကို အေကာင္အထည္ ေဖၚၾကည့္လိုက္မည္ ဆိုၿပီး “သက္ထား ဖင္ပူးေတာင္း ေထာင္ေပးမလားဟင္” လို႔ ေတာင္းဆိုၾကည့္လိုက္သည္။

သက္ထားလဲ ဘာမွ ျပန္မေျပာဘဲ ေအာ္ႀကီး လိုခ်င္သလို ေလးဘက္ကုန္းကာ သူမ တင္ပါးႀကီးေတြကို ေထာင္ေပးလိုက္သည္။ သက္ထားသည္ ဖင္ပူးေတာင္းေထာင္တဲ့ ပံုစံနဲ႔ အရမ္းၾကည့္လို႔ေကာင္းသည္လို႔ ေအာ္ႀကီး ထင္သည္။ သက္ထားရဲ႕ တင္သားေတြက ကုန္းလိုက္တဲ့အခါ ပိုလို႔ေတာင္ စြင့္ကားေနသလိုဘဲ။ တင္စိုင္ႏွစ္လံုးၾကားက အေျမာင္းလိုက္ႀကီး ျပဴးထြက္ေနတဲ့ အဂၤါစပ္ႀကီးက အေရေတြစိုကာ ၀င္းေျပာင္ေနသည္။

“ေအာ္ႀကီး လုပ္ေလ ဘာၾကာေနတာလဲ”
“အဟီး လွလို႔”
“ဘာလွတာလဲ ေစာက္ပတ္လား ဟြန္း ေစာက္ပတ္ မျမင္ဘူးဘူးလား ေအာ္ႀကီးေနာ္ အသလိုလိုနဲ႔”

ေအာ္ႀကီးလဲ ကုတင္စပ္မွ ကုန္းေထာင္ေပးထားတဲ့ သက္ထားကို ကုတင္ေအာက္မွာ မတ္တပ္ရပ္ရက္ကေနၿပီး လုပ္ဖို႔ သက္ထားရဲ႕ ခါးေလးကေနဆြဲကိုင္ၿပီး ေဖါင္းႂကြေနေသာ အဂၤါစပ္ႀကီးထဲကို သူ႔လိင္တန္ ထိုးသြင္းလိုက္သည္။

“အို အင္း ႀကီးလိုက္တာ ေအာ္ႀကီး ရယ္ တုတ္လိုက္တာ”
“နာလို႔လားဟင္ သက္ထား”
“ရတယ္ ရတယ္ မနာဘူး”

ေအာ္ႀကီး လိင္တန္ႀကီး အဆံုးထိ ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ သူ႔လိင္တန္ သက္ထား အဂၤါစပ္အထဲ တိုး၀င္ေနတာ တန္းလန္းႀကီး ျဖစ္ေနတာ ေတြ႔ေနရလို႔ သူ႔စိတ္ေတြ ပိုၿပီးထႂကြရၿပီး စၿပီး အသြင္းအထုတ္ လုပ္ေပးၿပီ။ “အာ အာ အာ အာ” နဲ႔ သက္ထား အသံေတြ ထြက္ေနသည္။ တေျဖးေျဖးနဲ႔ ထိုးေဆာင့္တာေတြ ေအာ္ႀကီး အရွိန္တင္လာသည္။ တဖတ္ဖတ္ အသံေတြနဲ႔ သက္ထား တရွီးရွီး တအားအား ေအာ္သံေတြ ဆူညံေနသည္။ ေအာ္ႀကီးသည္ သက္ထားကို ေဆာင့္ထည့္ေပးေနစဥ္ သက္ထားရဲ႕ စအိုေပါက္နီနီေလးကိုလဲ လက္မနဲ႔ ထိုးကလိ ကစားေပးေနသည္။ တေန႔ အခါအခြင့္ သင့္လာရင္ ဒီခေရပြင့္ေလးကိုလဲ သူ ထည့္မည္လို႔ စဥ္းစားေနသည္။ သက္ထားလဲ အရမ္းျမန္ေစခ်င္လာၿပီး ေအာ္ႀကီးကို ျမန္ျမန္ေလး ေဆာင့္ေပးဖို႔ ေျပာသည္။ ေအာ္ႀကီးလဲ သက္ထားအလိုက် အပီအျပင္ ထမ္းေဆာင္ေပးေလေတာ့သည္။

“ေကာင္းလိုက္တာ ေဆာင့္ ေဆာင့္ တအား တအား အို ေဆာင့္ပါ ေဆာင့္ ေအာ္ႀကီး ရယ္ အားကုန္ တအား တအား အို အိုၿပီးၿပီးသြားၿပီ ေကာင္းလွခ်ည္လား”

ေအာ္ႀကီးလဲ အသားကုန္ ေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။ သက္ထားၿပီးသြားသည္။ ႏိုင္ငံျခား အျပာ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲကလို သက္ထားပါးစပ္ထဲမွာ သူၿပီးၾကည့္ခ်င္စိတ္ ေပါက္လာၿပီး သက္ထားကို စုတ္ေပးႏိုင္မလား ေမးရာ သက္ထားလဲ ေခါင္းညႇိမ့္ျပၿပီး ေအာ္ႀကီး လိင္တန္ကို အားရပါးရ စုတ္ေပးေလသည္။ နဂို ကၿပီးခ်င္ေနၿပီ ျဖစ္တာေၾကာင့္ သက္ထား က လ်ာေလးနဲ႔ ထိုးထိုးၿပီး စုတ္ေပးေတာ့ သုတ္ေတြ တအား ပန္းထြက္သြားေလသည္။ သက္ထားလဲ ဒီလို အေတြ႔အႀကံဳေတြ အရင္ထဲက ရွိၿပီးသား ပါ။ ေအာ္ႀကီး သုတ္ေရေတြကို ၿမိဳခ်ပစ္ၿပီး ေအာ္ႀကီး လိင္တန္ထိပ္ဖူးကိုပါ လ်ာေလးနဲ႔ ယက္ၿပီး သန္႔စင္ေပးလိုက္သည္။

“ေကာင္းလားဟင္ ေအာ္ႀကီး”
“အရမ္းေကာင္းတာဘဲ သက္ထားရယ္”

*** *** ***

ေမၿမိဳ႕ ( သို႔မဟုတ္ ) ျပင္ဦးလြင္။
ေမထိန္နဲ႔ စံစံ ျပင္ဦးလြင္မွာ ေရာက္ေနသည္။ ရန္ကုန္မွာ သူတို႔ တပတ္ေလာက္ေနၿပီး မႏၲေလးကို ေလယာဥ္နဲ႔ ထြက္လာၾကသည္။ မႏၲေလးမွာ သံုးရက္ေလာက္ ေနၿပီး အခု ျပင္ဦးလြင္ကို ေရာက္လာတာ ျဖစ္သည္။ မႏၲေလးမွာ ေမထိန္နဲ႔ ေက်ာင္းတံုးက ခင္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္း ေက်ာ္စြာထြန္းက ေမထိန္နဲ႔ စံစံကို မႏၲေလးၿမိဳ႕မွာေရာ ေမၿမိဳ႕မွာေရာ လိုက္ပို႔ၿပီး လိုအပ္တာေတြ အကူအညီေပးသည္။

ေက်ာ္စြာထြန္းသည္ မႏၲေလးၿမိဳ႕မွာ လဘက္ရည္ဆိုင္ ဖြင့္ထားသည္။ ေလဆိပ္မွာ ေက်ာ္စြာထြန္း လာႀကိဳေတာ့ ေမထိန္က“သူငယ္ခ်င္း ဘာအလုပ္လုပ္ေနလဲ” ေမးေတာ့ ေက်ာ္စြာထြန္းက သူ လဘက္ရည္ဆိုင္ ဖြင့္ထားတယ္ ေျပာျပတံုးက ေမထိန္ေရာ စံစံေရာ အထင္တႀကီး မရွိၾက။ ေနာက္ပိုင္း ေက်ာ္စြာထြန္းက သူတို႔ကို သူ႔ဆိုင္ ေခၚသြားေတာ့မွ သူတို႔ ျဖဳန္သြား ဖ်ားသြားၾကသည္။

ေက်ာ္စြာထြန္းဆိုင္က ေသးေသးမဟုတ္။ မနက္ေစာေစာကေန ညသန္းေကာင္အထိ ဖြင့္တဲ့ အလြန္ေရာင္းေကာင္းတဲ့ ဆိုင္ႀကီးတဆိုင္ ျဖစ္ေနသည္။ လူေတြ ျပည့္က်ပ္ေနသည္။ လက္မလည္ေအာင္ ေရာင္းေနရသည္။ ေက်ာ္စြာထြန္းရဲ႕ဆိုင္မွာ လာစား လာ၀ယ္ၾကတဲ့ စက္ဘီး၊ ဆိုင္ကယ္ေတြ ရပ္ထားတာကိုက တစီတတန္းႀကီး။

လဘက္ရည္ဆိုင္လို႔ နံမည္တပ္ထားေပမဲ့ အကုန္ရသည္။ လဘက္ရည္ဆိုင္မ်ားမွာ ေရာင္းေလ့ရွိတဲ့ ပဲပလာတာ၊ ပဲနံျပား၊ ေပါင္မံု႔ေထာပတ္သုတ္၊ ေပါက္စီ၊ ၀က္သားေပါင္း စတာေတြ တင္မကဘဲ အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲ၊ နန္းႀကီးသုတ္၊ မံု႔တီ၊ ၿမီးရွည္၊ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ၊ ဆီခ်က္ေခါက္ဆြဲ အစံုရသည္။ ဘူးသီးေၾကာ္၊ ၾကက္သြန္ေၾကာ္၊ တိုဟူးေၾကာ္ စတဲ့ အေၾကာ္စံုပါ ရေသးသည္။ စားပြဲထိုး အလုပ္သမားေတြ၊ ခ်က္ျပဳတ္သူေတြကလဲ အမ်ားႀကီးဘဲ။ ေမထိန္နဲ႔ စံစံသည္ ေက်ာ္စြာထြန္းဆိုင္မွာ စားလိုတာ အကုန္ရႏိုင္လို႔ ႀကိတ္ႀကိတ္တိုး ေရာင္းေကာင္းလြန္းေနတာ ေတြ႔ၿပီး အရမ္း သေဘာက်သြားေလသည္။ ေက်ာ္စြာထြန္းသည္ ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ လုပ္တာမုိ႔ သူ႔ညီမ်ားနဲ႔ ဆိုင္ကို လႊဲခဲ့ၿပီး ေမထိန္နဲ႔ စံစံ့ကို ကားတစီးနဲ႔ လိုက္လံပို႔ေဆာင္ေပးေလသည္။ ေမထိန္သည္ တခါတခါ အိပ္မက္ဆိုးေတြ မက္ေနတံုးဘဲ။

ေက်ာ္စြာထြန္းက သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ပန္းၿမိဳ႕ေတာ္ ဆိုတဲ့ ဟိုတယ္မွာ ေနေစသည္။ ပန္းၿမိဳ႕ေတာ္ဟိုတယ္သည္ ႐ုကၡေဗဒဥယာဥ္ႀကီးရဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ရွိေနတာေၾကာင့္ ဒီပန္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ သာယာလွပေနတဲ့ ပန္းၿခံႀကီးထဲကို လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ရာ အလြန္ အဆင္ေျပေလသည္။ ေက်ာ္စြာထြန္းကေတာ့ သူ႔အမ်ိဳးအိမ္မွာ တည္းခိုၿပီး ထမင္းစားခ်ိန္ေတြမွာ ေမထိန္နဲ႔ စံစံ့ကို လာေခၚကာ ေကြ်းေမြးသည္။ အနီးအနားက ေရတံခြန္ေတြကိုလဲ လိုက္ပို႔ေပးသည္။ ေမထိန္သည္ ဒီျပင္ဦးလြင္ကို ေရာက္လာၿပီးမွ အေတာ္ စိတ္ၿငိမ္
လာသည္။ ေပ်ာ္လာသည္။ စံစံသည္ ေမထိန္ ေခၚလို႔သာ လိုက္လာရေပမဲ့ ဆိုင္ပိတ္ခဲ့ရတာကို သိပ္ဘ၀င္မက်လွဘူး။ ေမထိန္ စိတ္ေအးခ်မ္းလာဖို႔က အခ်ိန္ဘဲလိုသည္။ အခ်ိန္ကဘဲ ကုစားေပးလိမ့္မည္လို႔ စံစံ ထင္သည္။

ေက်ာ္စြာထြန္းသည္ ေမထိန္႔ကို သေဘာက်ေနသည္လို႔ စံစံ ေရာက္ကထဲက ထင္မိသည္။ ေမထိန္႔ကို ေမးၾကည့္ေတာ့ ေမထိန္က ဟုတ္မွန္ေၾကာင္း ေျပာသည္။ ေက်ာ္စြာထြန္းသည္ အသားညိဳေပမဲ့ ေယာက်ၤား ပီသၿပီးၾကည့္ေကာင္းေသာ လူတေယာက္ လို႔ စံစံ ထင္သည္။ အလုပ္လဲ ႀကိဳးစားသူ ျဖစ္သည္။ ေမထိန္နဲ႔ လိုက္ဖက္သည္လို႔ စံစံ ထင္တာဘဲ။ စံစံလဲ ေမထိန္ကလဲ ေက်ာ္စြာထြန္းကို သေဘာက်ပံုရလို႔ သူတို႔ နီးစပ္သြားလဲ ေကာင္းတာဘဲ ဆိုၿပီး သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ သြားလာ စားေသာက္ျဖစ္သြားေအာင္ သူက အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးျပၿပီး ေရွာင္ေပးေလသည္။ စံစံလဲ နယူးေရာက္ကိုေရာ၊ သူတို႔ ဆိုင္ေလးကိုေရာ၊ ထမင္းခ်က္ေအာ္ႀကီးကိုေရာ သတိရ ေအာက္ေမ့ေနသည္။ ေမထိန္သည္ ညဘက္ တေယာက္ထဲ မအိပ္ႏိုင္။ အိပ္မက္ဆိုးမ်ား မက္ၿပီး ထထ ေအာ္တတ္သည္။ ဒါေၾကာင့္လဲ စံစံ သူနဲ႔ လိုက္လာေပးတာ။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ ျပန္လာလည္ရတာေတာ့လဲ ႀကိဳက္သည္။ သို႔ေပမဲ့ ျပန္ၿပီး အလုပ္လုပ္ရအံုးမည္။ ေအာ္ႀကီး တေယာက္လဲ ဘယ္လိုမ်ား ျဖစ္ေနလဲ မသိဘူး။

ေမထိန္လဲ စံစံက ေခါင္းကိုက္သည္ ဆိုၿပီး မလိုက္လို႔ ေက်ာ္စြာထြန္းနဲ႔ဘဲ ေန႔လည္စာ ထြက္စားသည္။ ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕ထဲက ဆန္ဖရန္စၥကို ဆိုတဲ့ ဆိုင္ မွာ။ ေက်ာ္စြာထြန္းက ေမထိန္႔ကို အရမ္းဂ႐ုစိုက္သည္။ သူ႔အလုပ္ကို ပစ္ထားၿပီး ျပင္ဦးလြင္ မွာ ေမထိန္တို႔နဲ႔ လာေနေနသည္။ ထမင္းစားအၿပီး ေက်ာ္စြာထြန္းက သူ႔ မိတ္ေဆြေတြရဲ႕ ၿခံထဲ သြားလည္ရေအာင္ ဆိုၿပီး ၿမိဳ႕ျပင္ က ၿခံတၿခံထဲကို ေခၚသြားသည္။ ၿခံရွင္ေတြက စားစရာေတြ အသီးအႏွံေတြနဲ႔ ဧည့္ခံၾကသည္။ သူတို႔လဲ အခုဘဲ ေန႔လည္စာ စားခဲ့ၾကတာမုိ႔ ဘာမွ မစားႏိုင္ၾကဘူး။

စိုက္ခင္းမ်ားနဲ႔ ၿခံႀကီးထဲ သူတို႔ လမ္းေလွ်ာက္ၾကေတာ့ ေက်ာ္စြာထြန္း က ေမထိန္႔ကို ခ်စ္စကား ေျပာသည္။ သူ အရမ္းခ်စ္မိေနတယ္ ေမထိန္ ျပန္ခ်စ္ရင္ လက္ထပ္ပါရေစ လို႔ ေျပာသည္။ အလြန္သာယာတဲ့ ရွဳေမွ်ာ္ခင္း ေနာက္ခံနဲ႔ ခ်စ္စကား အေျပာခံရတာ ေမထိန္ သေဘာက်မိသည္။ သူမ အရြယ္ကလဲ မငယ္ေတာ့တဲ့ အျပင္ အေမရိကန္ျပည္မွာလဲ ေနေနသူ ျဖစ္တာေၾကာင့္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈေတာ့ သိပ္ မျဖစ္လွ။ နယူးေရာက္ မွာ ဆိုင္ဖြင့္ထားသူဘဲ။ သူမကို ခ်စ္တယ္ ေျပာတဲ့လူေတြ ထမင္းထြက္စားဖို႔ ေခၚတဲ့ ( ဒိတ္လုပ္တဲ့) လူေတြ အမ်ားႀကီး ႀကံဳခဲ့ၿပီေလ။

ေမထိန္လဲ ေက်ာ္စြာထြန္းကို ျငင္းစရာ မရွိပါဘူး ခဏေလးေတာ့ အခ်ိန္ေပးပါ သူမမွာ အေၾကာင္းေလးတခု ရွိေနလို႔ပါလို႔ ေက်ာစြာထြန္းကို ျပန္ေျဖေလသည္။ ေမထိန္႔စိတ္ထဲ ရွိေနတာက သူ ညည ထေယာင္ ေအာ္တတ္တာနဲ႔ စိတ္ကေယာင္ေျခာက္ျခား ျဖစ္ေနတာကို လံုး၀ ေပ်က္ကင္းသြားခ်င္ေသးသည္။ ဒီအတြက္ ေက်ာ္စြာထြန္းကိုလဲ အေသးစိတ္ ဖြင့္မေျပာလိုဘူး။

ေနာက္ႏွစ္ရက္ အၾကာတြင္ ေမထိန္၊ စံစံတို႔ မႏၲေလးကို ေရႊ႕ၾကသည္။ ေမထိန္သည္ ေက်ာ္စြာထြန္းရဲ႕ဆိုင္မွာ အစားအေသာက္ လုပ္တာေတြကို ေလ့လာခ်င္လို႔ မတတ္တာေတြ သင္ခ်င္လို႔ ေက်ာ္စြာထြန္းကို ေျပာေတာ့ ေက်ာ္စြာထြန္းက ၀မ္းသာအားရ သိခ်င္တတ္ခ်င္တာေတြ သင္ပါ၊ သင္ေပးမည္ ဆိုၿပီး မႏၲေလးကို ျပန္ၾကတာ ျဖစ္သည္။

သက္ထားသည္ ေအာ္ႀကီးနဲ႔ ဆိုင္ျပန္ဖြင့္ၿပီ။ ေဆးအသစ္၊ စားပြဲ၊ ကုလားထိုင္ အသစ္ေတြနဲ႔ ဆိုင္ ျပန္ဖြင့္ၿပီ။ ဆိုင္ စမဖြင့္ခင္ သံုးရက္ေလာက္က ဆိုင္ဖြင့္ဖို႔ ျပင္ဆင္ၾကေတာ့ သက္ထားနဲ႔ ေအာ္ႀကီးဘဲ ပိတ္ထားတဲ့ ဆိုင္ကို ျပန္ရွင္းလင္း ေဆးသုတ္ၾကသည္။ ဆိုင္ထဲ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္တဲ့အျပင္ သက္ထားက တီရွပ္ပါးပါး ေဘာင္းဘီအတို ပြပြေလးနဲ႔ အရမ္းလွေနေတာ့ ေအာ္ႀကီးစိတ္ေတြ ထႂကြ လာသည္။ ေဆးသုတ္ရင္း ေဘာင္းဘီထဲက သူ႔ငယ္ပါက ထြားတက္လာသည္။ မာလာသည္။ သက္ထားကေတာ့ ဟိုေလွ်ာက္ ဒီေလွ်ာက္နဲ႔ ရွင္းလင္းေနတာ တင္ေတြက တလႈပ္လႈပ္နဲ႔။ သက္ထားကို ၾကည့္ၾကည့္ၿပီး ေအာ္ႀကီး မေနႏိုင္ေတာ့။

“သက္ထား”
“အင္ ဘာလဲ ေအာ္ႀကီး”
“ခဏ”
“ဘာလိုလဲ”
“အင္း လိုတာကေတာ့ သက္ထားဘဲ”
“ဘာေျပာတယ္ သက္ထား ဘာလုပ္ေပးရမလဲ ေျပာေလ”

ေအာ္ႀကီးက ႐ုန္းထ ႀကီးထြားေနေသာ သူ႔ငယ္ပါႀကီးကို ျပသည္။

“အိုး ေအာ္ႀကီးကလဲကြာ အလုပ္မ်ားေနတဲ့ၾကားက”

သက္ထားမ်က္ႏွာက စိတ္ဆိုးဟန္မရွိ။ ၿပံဳးစိစိနဲ႔။

“လုပ္ပါဗ်ာ သိပ္အေနရ ခက္ေနလို႔”
“ကဲ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ စတိုခန္းထဲ သြားမလား”

ေအာ္ႀကီးနဲ႔ သက္ထား စတိုခန္းထဲ ၀င္လိုက္ၾကသည္။ ပံုထားေသာ ဆန္အိတ္ေတြ နားေရာက္ေတာ့ သက္ထားက သူ႔ေဘာင္းဘီ ပြပြေလးကို ခြ်တ္သည္။ အထဲမွာ ဘာမွ ခံမထား။ သက္ထားရဲ႕ ေပါင္ဂြဆံုကို ေအာ္ႀကီး စမ္းလိုက္သည္။ အကြဲေၾကာင္းႀကီးက ႏွဳတ္ခမ္းသားထူထူေလးေတြကို ပြတ္သပ္သည္။ သက္ထားက ေအာ္ႀကိး လည္ဂုတ္ကိုဆြဲ ႏွိမ္ကာ ေအာ္ႀကီး ႏွဳတ္ခမ္းေတြကို စုတ္နမ္းလိုက္သည္။ ေအာ္ႀကီးရဲ႕ ႏွဳတ္ခမ္းထူထူႀကီးေတြကို သက္ထား ျမင္တိုင္း ရင္ခံုခဲ့ရတာ။ ဒီ ႏွဳတ္ခမ္းထူထူႀကီးေတြက ဘာဂ်ာေကာင္းမဲ့ ပံုေပါက္ေနလို႔။ ေအာ္ႀကီးလဲ သက္ထား တီရွပ္ကို ပင့္လိပ္တင္လိုက္ေတာ့ ဖြံ႔ထြားတင္းမာတဲ့ ရင္ညႇသားေဖြးေဖြးႀကီးေတြ ဘြားကနဲေပၚလာသည္။ ရင္သားေတြကို ဆုတ္ညႇစ္သည္။

“အို ေအာ္ႀကီး သက္ထား စိတ္ေတြ ထလာၿပီ”

၀ွဴး ေအာ္ႀကီး အျမန္ ေဘာင္းဘီ ခြ်တ္သည္။ သက္ထားက ဆန္အိတ္ေတြအေပၚ တက္ထိုင္ကာ ေပါင္တန္မ်ား ကားေပးသည္။ ေအာ္ႀကီးလဲ ေအာက္ပိုင္းဗလာ ျဖစ္သြားၿပီး လိင္တန္ႀကီးက မတ္မတ္ေတာင္ေနသည္။ သက္ထားအေရွ႕မွာ ၀င္ရပ္လိုက္ၿပီး သက္ထားေျခေထာက္ေတြကို သူ႔ပုခံုးေပၚ တင္ထမ္းလိုက္သည္ သူ႔လိင္ေခ်ာင္းႀကီးကို သက္ထားရဲ႕ နီညိဳညိဳ အကြဲေၾကာင္းႀကီးမွာ ေတ့ကာ ထိုးသြင္းလိုက္သည္။

“အင့္ အီး တုတ္လိုက္တာ ျပည့္က်ပ္ေနတာဘဲ ရွီး”

သက္ထားလဲ သူမအထဲကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ႀကီး ၀င္ေရာက္လာတဲ့ ေအာ္ႀကီးရဲ႕ လိင္တန္က သူမအတြင္းသားႏုႏုေတြကို ပြတ္တိုက္သြားတာမုိ႔ တကုိယ္လံုးက အေၾကာေတြ ဆိမ့္သြားရေအာင္ ေကာင္းသြားၿပီး ေအာ္ႀကီးရဲ႕ အသြင္းအထုတ္ေတြကို မ်က္ေတာင္ေလး ေမွးစင္းၿပီး ေစာင့္ဆိုင္းေနဆဲ ေအာ္ႀကီးလဲ ဆက္တိုက္ဘဲ အင္းကနဲ အင္းကနဲ ထိုးလိုက္ထုတ္လိုက္နဲ႔ လုပ္ေလၿပီ။

“အို အို ရွီးရွီး အား အား”
“ဘာျဖစ္လဲဟင္ သက္ထား”
“ေကာင္းတယ္ လုပ္လုပ္”
“ေကာင္းလား”
“ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္”
သက္ထားက“ပံုစံေျပာင္းရေအာင္” လို႔ ေျပာလို႔ ေအာ္ႀကီး သက္ထားကို ဆန္အိတ္မ်ားေပၚမွာ ကုန္းခိုင္းလိုက္သည္။ သက္ထား ဆန္အိတ္မ်ားေပၚမွာ ကုန္းေပးၿပီး ေအာ္ႀကီး တအား ေဆာင့္ထည့္ေပးရင္း ႏွစ္ေယာက္စလံုး ၿပိဳင္တူၿပီးဆံုးျခင္းကို ေရာက္ရွိ တက္လွမ္းသြားေလသည္။

ဆိုင္ျပန္ဖြင့္ဖြင့္ျခင္းေန႔ ဆိုင္ဖြင့္ပြဲမွာ လူေတာ္ေတာ္လာၾကသည္။ ဆူရွီလုပ္ငန္းရွင္ ျဖဴသီခိုင္လဲ လာသည္။ သူ႔ေကာင္ေလး ေစာေက်ာ္နဲ႔။ ျဖဴသီခိုင္က ေအာ္ႀကီးကို အထူးခင္မင္အေရးေပး ဆက္ဆံလို႔ ေစာေက်ာ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာသည္ မေက်နပ္ေၾကာင္း သိသာလွသည္။ လူေတြ စားေသာက္ေနခိုက္ ဆိုင္ထဲကို မိန္းမတေယာက္ ၀င္လာသည္။

ရဲစံုေထာက္မေလး နာတာရွာကြမ္း။ အျဖဴေရာင္ စပို႔ရွပ္လက္ရွည္ က်ပ္က်ပ္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအနက္ က်ပ္က်ပ္ ၀တ္ထားလို႔ သူမကိုယ္လံုး အလွက ေပၚလြင္ေနသည္။ ညာဘက္ခါးမွာ ေသနတ္တလက္ကို သားေရ ေသနတ္အိတ္နဲ႔ ခ်ိတ္ထားသည္။ ဘယ္ဘက္ခါးက ခါးပတ္မွာ ေရႊေရာင္ရဲတံဆိပ္ေလး ခ်ိတ္ထားသည္။ သက္ထားက နာတာရွာကြမ္း ဧည့္ခံသည္။ သက္ထားနဲ႔ နာတာရွာကြမ္း ခင္မင္သြားၾကသည္။“ကိုသက္ျပင္း ျမန္မာ စတီဗင္ဆီးဂါးလ္ တေယာက္ေကာ” သက္ထားလဲ နာတာရွာက ေအာ္ႀကီးကို ေမးမွန္း ခ်က္ခ်င္းသိသည္။ ေအာ္ႀကီးက ဆံပင္ကို အေနာက္မွာ စတီဗင္ဆီးဂါးလ္လိုဘဲ စုခ်ည္ထားတတ္လို႔။ ေအာ္ႀကီးက ဧည့္သည္ေတြ စားဖို႔ မီးဖိုထဲမွာ ခ်က္ျပဳတ္ေနသည္။ နာတာရွာက“သူမအားရင္ ရတယ္ ငါဘဲ သြားေတြ႔လိုက္မယ္” ဆိုၿပီး မီးဖိုထဲ ၀င္သြားသည္။

“ေဟး AWW How are you? Long time no see”
“ေဟး နာတာရွား”

ေအာ္ႀကီးနဲ႔ နာတာရွာ ေအာ္ႀကီး ခ်က္ေၾကာ္ေနတံုး စကားေျပာၾကသည္။

   
နာတာရွားကို ေအာ္ႀကီးက အထူးစပယ္ရွယ္ဟင္းမ်ား ခ်က္ေကြ်းသည္။ နာတာရွားက သူမအေၾကာင္း တစိတ္တေဒသ ေျပာျပသည္။ သူမ မိဘေတြက ဗီယက္နမ္မွ လာၾကေသာ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ၿပီး သူမက နယူးေရာက္မွာ ေမြးၿပီး ႀကီးျပင္းခဲ့တာ ေျပာျပသည္။ ေအာ္ႀကီးကို သူမက “ဟီး႐ိုး ရွက္ဖ္” ဆိုၿပီး ေခၚဆိုေၾကာင္း ေသနတ္ရွိတဲ့ မုဒိန္ဒေကာင္ေတြကို ေဘ့စ္ေဘာလ္ဒုတ္နဲ႔ တိုက္ခိုက္ႏိုင္တဲ့ သတၱိကို ခ်ီးက်ဴးေနသည္။ သူမက ေအာ္ႀကီး ေသနတ္ပစ္ခ်င္ရင္ သင္ေပးမည္ ဒီနယူးေရာက္ၿမိဳ႕မွာေတာ့ ေသနတ္ကိုင္ခြင့္ မရွိေပမဲ့ တေန႔ လိုအပ္လာရင္ အသံုး၀င္ေအာင္လို႔ ေျပာသည္။ ေအာ္ႀကီးလဲ ေသနတ္ပစ္ရမွာထက္ အလြန္ေတာင့္တင္း ျဖဴ၀င္းစိုေျပတဲ့ ရဲစံုေထာက္မေလးနဲ႔ နီးကပ္ရမွာကို စိတ္၀င္စားၿပီး သင္ခ်င္ေၾကာင္း ေျပာလိုက္ပါသည္။

နာတာရွာကြမ္း ျပန္သြားၿပီးေနာက္ ဆူရွီသူေဌး ျဖဴသီခိုင္သည္ မီးဖိုထဲမွာ ခ်က္ေနတဲ့ ေအာ္ႀကီးဆီ ၀င္လာသည္။

“ကိုေအာ္ႀကီး ...”
“မမခိုင္”
“ကိုေအာ္ႀကီး ပိတ္ရက္တရက္ရက္မွာ မမ အိမ္မွာ လာခ်က္ေပးပါလားဟင္”
“ရတယ္ေလ မမ အတြက္ဆိုရင္ ေအာ္ႀကီးက လုပ္ေပးရမွာေပါ့”

ျဖဴသီခိုင္ မီးဖိုထဲက ျပန္ထြက္သြားခ်ိန္ သူ႔ေကာင္ေလး ေစာေက်ာ္သည္ ေအာ္ႀကီးကို ဘုၾကည့္ၾကည့္သြားသည္။ ဆိုင္သိမ္းခ်ိန္မွာ ပုဂံေဆးေသာ အကူအလုပ္သမားႏွစ္ေယာက္ ျပန္သြားၾကလို႔ သက္ထားနဲ႔ ေအာ္ႀကီးဘဲ ဆိုင္ထဲမွာ ရွိေနသည္။ ေအာ္ႀကီးလဲ ဆိုင္ အတြင္းဘက္မွာ ရွိေနတဲ့ ေရခ်ိဳးခန္းေလးမွာ ေရခ်ိဳးသည္။ ေရခ်ိဳးၿပီး ျပန္ထြက္လာေတာ့ ဆိုင္ေရွ႕မွာ ရွိေနတဲ့ သက္ထားကို လွမ္းေခၚသည္။ ျပစရာ ရွိလို႔ ဆိုၿပီး ေခၚသည္။ သက္ထား ေရာက္လာသည္။ စတိုခန္းထဲကို ေခၚသြားသည္။

“ဘာျပမွာလဲ ေအာ္ႀကီး…”

ေအာ္ႀကီး ျပလိုက္တဲ့ဟာက သူ႔ေပါင္ၾကားက မတ္မတ္ေတာင္ေနေသာ လိင္တန္ႀကီး ပါဘဲ။

“အို … ကဲလိုက္တာ”
“သက္ထားကို ၾကည့္ၾကည့္ၿပီး တအားထန္ေနတာ လာပါ သက္ထားရယ္ တခ်ီေလာက္ ဆြဲလိုက္ရေအာင္”
“ဟြန္း သူက … ဒါဘဲ”

သက္ထားက မ်က္ေစာင္းေလး ထိုးၿပီး ေအာ္ႀကီး လိင္တန္ကို လွမ္းစမ္းလိုက္သည္။

*** *** ***

ေမထိန္နဲ႔ စံစံတို႔ မႏၲေလး ျပန္ေရာက္ၿပီး ေက်ာ္စြာထြန္းရဲ႕ ဆိုင္မွာ ေၾကာ္တာ၊ ေလွာ္တာ၊ ခ်က္တာ၊ ျပဳတ္တာေတြ သင္ေနသည္။ စံစံက ေမထိန္႔ကို သူ နယူးေရာက္ကို အရင္ျပန္ႏွင့္မည္လို႔ ေျပာသည္။ ေမထိန္ကလဲ ဆိုင္ျပန္ဖြင့္ေနၿပီလုိ႔ သက္ထား ဖံုးဆက္လို႔ စံစံ ျပန္ခ်င္ရင္လဲ သက္ထား၊ ေအာ္ႀကီးတို႔အတြက္ အကူရ၊ အေဖၚရတာဘဲ ဆိုၿပီး သေဘာတူသည္။ စံစံက ေက်ာ္စြာထြန္းနဲ႔ ဘယ္လိုလဲလို႔ ေမးေတာ့ ေမထိန္က ရယ္ေမာလ်က္ ဒို႔ ၂ ေယာက္က အလုပ္ခ်င္းလဲ တူေနတယ္ေလ၊ သူလဲ နယူးေရာက္ လိုက္လာၿပီး ဆိုင္ ဖြင့္ႏိုင္တယ္ မဟုတ္လားလို႔ေျပာသည္။ စံစံကေတာ့ ေမထိန္နဲ႔ ေက်ာ္စြာထြန္း လိုက္ဖက္ေၾကာင္း ေျပာေလသည္။

ေမထိန္နဲ႔ စံစံတို႔လဲ ဟိုတယ္လ္မွာ မေနၾကေတာ့ဘဲ ေက်ာ္စြာထြန္းရဲ႕ အိမ္မွာဘဲ ေနၾကသည္။ ေက်ာ္စြာထြန္း၏ ဆိုင္မွ အလုပ္သမားမ်ားကလဲ ေမထိန္နဲ႔ စံစံတို႔ကို ခ်က္ျပဳတ္နည္းေတြ အိတ္သြန္ဖါေမွာက္ ဆရာစား မခ်န္ဘဲ သင္ေပးၾကသည္။ ေက်ာ္စြာထြန္းကလဲ သူတတ္တာေတြ သိတာေတြ အားလံုး ေျပာျပ သင္ေပးသည္။

 စံစံလဲ ျပန္ဖို႔ လုပ္ေနၿပီ။ မနက္ဖန္ဆိုရင္ ရန္ကုန္ကို သြားမည္။ ရန္ကုန္မွေနၿပီး ျပန္မွာျဖစ္သည္။ စံစံလဲ သက္ထားအတြက္ေအာ္ႀကီး အတြက္ လက္ေဆာင္မ်ား ၀ယ္သည္။ ပစၥည္းေတြ သူ႔ေသတၱာထဲ ေသေသခ်ာခ်ာ စနစ္တက် ထည့္ေနခိုက္ေမထိန္႔ အခန္းဘက္က အသံတခ်ိဳ႕ သဲ့သဲ့ ၾကားလိုက္ရသည္။ ဘာသံေတြလဲ။ စံစံလဲ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ၾကည့္သည္။ အို ... လိင္ဆက္ဆံတဲ့ ျခင္ေထာင္သံလို႔ ေခၚၾကတဲ့ ညည္းတဲ့ အသံေတြ ပါလား။ ေမထိန္နဲ႔ ေက်ာ္စြာထြန္း ထင္ပါရဲ႕။ စံစံလဲ နံရံနားကပ္ၿပီး နားေထာင္ၾကည့္လိုက္သည္။

ေမထိန္ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး အ၀တ္အစားလဲၿပီးခ်ိန္ အခန္းတံခါး လာေခါက္လို႔ ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ေက်ာ္စြာထြန္း ျဖစ္ေနသည္။ ေက်ာ္စြာထြန္းက “ေမ့အတြက္ မွာထားတာေတြ ရလို႔ လာေပးတာ” လို႔ ေျပာၿပီး လက္ေလးလံုးခန္႔ ဘူးအနီေလးေတြကို ေမထိန္႔ လက္ထဲကို ထည့္သည္။
ေမထိန္ ဖြင့္ၾကည့္ေသာအခါ ပတၱျမား လက္ေကာက္၊ ျမလက္ေကာက္ ေရႊလက္ေကာက္မ်ားနဲ႔ ေရႊဆြဲႀကိဳးမ်ား ျဖစ္ေနသည္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ရက္ခန္႔က ေက်ာ္စြာထြန္းကို ေမထိန္ အေျဖေပးခဲ့သည္။ ခ်စ္တယ္ ဆိုတာ။ ေက်ာ္စြာထြန္သည္ အလြန္ေပ်ာ္သြားသည္။ ေမထိန္႔ကို အျမန္ဆံုး လက္ထပ္မည္ ဆိုၿပီး သူ႔မိဘေတြကို ေျပာျပသည္။ ေက်ာ္စြာထြန္းရဲ႕ အေမက လက္၀တ္လက္စားမ်ား ေမထိန္႔အတြက္ မွာေတာ့တာဘဲ။ ေမထိန္က ယူအက္စ္မွာ ဒီလို ပံုစံေတြ ေခတ္မစားလို႔ မလိုခ်င္ဘူး ေျပာလဲ မရ။

“ေမ ... ေမာင္တို႔ အျမန္ဆံုး လက္ထပ္ၾကရေအာင္ကြာ”

ေက်ာ္စြာထြန္းက ေမထိန္႔ခါးေလးကို ဆြဲဖက္ၿပီး ပါးမုိ႔မုိ႔ေလးေတြကို ရႊတ္ကနဲ ရႊတ္ကနဲ နမ္းရင္း ေျပာလိုက္သည္။ ေမထိန္လဲ သူ႔ကို ျပန္ဖက္ထားလိုက္သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ကိုယ္ခ်င္းပူးကပ္ေနခ်ိန္မွာ သူမရဲ႕ ေပါင္တန္ေတြကို မာမာႀကီးတခု လာေရာက္ထိကပ္တာကို ေမထိန္ သတိထား ၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ ေက်ာ္စြာထြန္းရဲ႕ ေပါင္ၾကားက မာမာအေခ်ာင္းႀကီးတခု ေထာင္ထေနတာ ေတြ႔လိုက္ရေလသည္။

“ေမာင္ သူမ်ားေတြ ၀င္လာလို႔ ေတြ႔သြားရင္ မေကာင္းဘူးကြယ္ … ေနာက္မွ …”
“အို … ခ်စ္တယ္ကြာ ကိုယ္တို႔က မၾကာခင္ လက္ထပ္ၾကေတာ့မွာဘဲ ေမရယ္ ဘယ္သူမွလဲ မလာပါဘူး …”
“ဟိုဘက္ခန္းမွာ စံစံ ရွိေနတယ္ ေမာင္ရယ္ မကဲနဲ႔ ရွက္စရာႀကီး”
“မၾကားႏိုင္ပါဘူး အခန္းေတြက လံုပါတယ္”

ေက်ာ္စြာထြန္း ၾကမ္းၿပီ။ ေမထိန္႔ကို သူမကုတင္ႀကီးေပၚ ဆြဲလွဲလိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းအိအိေတြကို ဖိကပ္ စုတ္နမ္းေလသည္။ ေမထိန္လဲ ခ်စ္သူအလိုက် ျပန္လည္စုပ္နမ္းေလသည္။ အနမ္းေတြက စစခ်င္း သိမ္ေမြ႔သေလာက္ တေျဖးေျဖးနဲ႔ ၾကမ္းတမ္းလာသည္။

ေက်ာ္စြာထြန္းရဲ႕ လက္ေတြက သြက္လွသည္။ ေမထိန္႔ အ၀တ္အစားေတြကို တခုၿပီးတခု ခြ်တ္ခြာပစ္ေနသည္။ ေမထိန္ အေပၚပိုင္း အရင္ဆံုး ဗလာက်င္းသြားသည္။ လွပလြန္းေသာ ရင္သားစိုင္ ေတာင္ပုစာ ႏွစ္လံုးသည္ တင္းမာေကာ့ေထာင္ေနသည္။ ႏို႔သီးေလးမ်ားက အသားျဖဴလြန္းတာေၾကာင့္ ပန္းႏုေရာင္ေလးေတြ ဆိုတာ ေတြ႔ရသည္။

ေက်ာ္စြာထြန္း နမ္းၿပီ။ ေမထိန္႔ ရင္စိုင္ေတြကို နမ္းသည္။ ေမထိန္လဲ မ်က္လံုးေလးေတြ မွိတ္က်သြားသည္။ သူ႔အနမ္းေတြက ရင္ခံုစရာႀကီး။ အို သူ … သူ … ေမထိန္႔ ရင္သားထိပ္ဖူး ႏို႔သီးေလးတဖက္ကို ငံုလိုက္ၿပီ။

“ဟာ … အို … သူ … သူ ... သူစို႔ေနတယ္ အင္ဟင္ …အာ ... အို …”

ေမထိန္ ခါးေလး ေကာ့တက္လာတံုး ေက်ာ္စြာထြန္းရဲ႕ သြက္ေသာ လက္တဖက္က ေမထိန္႔၏ခါးက ထမိန္စကို ေျဖထုတ္လိုက္သည္။ ႏို႔ေတြကို တဖက္ၿပီး တဖက္ အစို႔ခံေနရတာမုိ႔ ေမထိန္ မိန္းမူးေနတံုးမုိ႔ ထမိန္ကြ်တ္လို႔ ကြ်တ္မွန္းေတာင္ မသိလိုက္ဘူး။ ေက်ာ္စြာထြန္းရဲ႕ လက္တဖက္က ေမထိန္႔ ေပါင္ၾကားကို ေရာက္လာသည္။ ပင္တီပါးေလး အေပၚကေန စမ္းပြတ္ေနသည္။ ကိုင္ေနသည္။ ပင္တီေလးရဲ႕ ဂြဆံုေနရာ ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးမွာ အေရေတြ စိုေနတာ သူ စမ္းမိသည္။ ေမထိန္လဲ စိတ္ေတြ ထႂကြေနၿပီ ဆိုတာ သူ သေဘာေပါက္သြားၿပီး အကြဲေၾကာင္းေနရာကို သူ ပြတ္သပ္ေနၿပီ။

“ေတာ္ ... ေတာ္ၿပီ ေမာင္ရယ္ လြန္ကုန္ၾကေတာ့မယ္ … ေနာက္မွကြာ … ေနာက္မွ …”

ေမထိန္က ဆက္ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘဲ ျငင္းဆန္လာေပမဲ့ ေက်ာ္စြာထြန္းက အရမ္းစိတ္ေတြ ထႂကြေနၿပီ။ ေမထိန္႔ ေျပာစကားကို နားမေထာင္ေတာ့။ ထမိန္ကို ဆြဲခြ်တ္ပစ္လိုက္ၿပီ။ ပင္တီေလးကို ဆြဲခြ်တ္သည္။ ေမထိန္လဲ ခ်စ္သူကို မတားခ်င္ေတာ့။ မၾကာခင္လဲ လက္ထပ္ဖို႔ စီစဥ္ေနၾကၿပီေလ။

   
ေပါင္တန္ျဖဴျဖဴေတြၾကားက ေမထိန္ရဲ႕အဂၤါစပ္ႀကီးကို ဘြားကနဲ ေတြ႔လိုက္ရေသာ ေက်ာ္စြာထြန္းသည္ အငမ္းမရဘဲ ေပါင္ၾကားကို ေခါင္းအပ္ၿပီး အဂၤါစပ္ႀကီးကို နမ္းေလၿပီ။

“အို ... ေမာင္ ဘာေတြ လုပ္ေနတာလဲ”

ေက်ာ္စြာထြန္း ဘာမွမၾကားေတာ့။ နားမေထာင္ေတာ့။ ေမထိန္႔ အဂၤါစပ္ႀကီးကို တျပတ္ျပတ္နဲ႔ ယက္ၿပီ။ ေက်ာ္စြာထြန္းရဲ႕ လ်ာအျပားလိုက္ႀကီး ယက္ေနတာကို ထိမိလြန္းအားႀကီးလို႔ ရမ္းခါေနတဲ့ ေမထိန္႔ တင္ပါးႀကီးေတြကို ေက်ာ္စြာထြန္း က သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး အဂၤါစပ္အကြဲေၾကာင္းထဲကို ဖိဖိ ယက္ေပးေနေပသည္။

“ အား ... ဟင့္ ... ဟင့္ ... ဟင့္ ... ေမာင္  ... အိုး ... ေမာင္ သိပ္ကဲတာဘဲကြာ ... အို႔  ... အို႔  ... ”

တဖက္ခန္းမွ စံစံသည္ တျပတ္ျပတ္အသံေတြနဲ႔ ေမထိန္ရဲ႕ ညည္းသံေတြေၾကာင့္ သူတို႔ ဘာေတြ ျဖစ္ေနၾကၿပီလဲ ဆိုတာ ခန္႔မွန္းႏိုင္ေပမဲ့ မျမင္မေတြ႔ရတာေၾကာင့္ အလြန္ဘဲ ျမင္ေတြ႔ခ်င္စိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚေနၿပီ။ သို႔ေပမဲ့ ေက်ာ္စြာထြန္းတို႔ အခန္းမ်ားရဲ႕ နံရံေတြမွာ ဘာ အေပါက္မွ မရွိေနတာမုိ႔ စံစံ့အတြက္ ေခ်ာင္းဖို႔ အေပါက္ မေတြ႔ဘူး။ စံစံမွာ နံရံမွာ နားကပ္ၿပီး အသံေတြကို နားေထာင္ေန႐ံုကလြဲၿပီး ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနသည္။ စံစံရဲ႕ လက္ေတြက သူမ ထမိန္ကို ေျဖေလ်ာ့ၿပီး ေပါင္ၾကားက ဖူးႂကြေဖါင္းတင္းေနေသာ အေရေတြ စိုရႊဲေနတဲ့ သူမ အဂၤါစပ္ကို ဖိကာဖိကာ ပြတ္သပ္ေနရသည္။

ေမထိန္သည္ ကာမစိတ္ေတြ ထႂကြလြန္းလို႔ တုန္ရီကာ တဆတ္ဆတ္နဲ႔ တျပတ္ျပတ္ ယက္ေနေသာ ေက်ာ္စြာထြန္းရဲ႕ ေခါင္းက ဆံပင္ေတြကို ဆြဲကိုင္ထားမိသည္။ ထိမိလြန္း၊ ေကာင္းလြန္းလို႔ သူမ မ်က္လံုးေတြမွ မ်က္ေရမ်ားပင္ စီးက်လာရသည္။ ႐ုတ္တရက္ ယက္ေပးတာမ်ား ရပ္ဆိုင္းသြားလို႔ ေမထိန္ ဖ်တ္ကနဲ မ်က္စိဖြင့္ၾကည့္သည္။ အို ... သူ ... သူ  ... သူ႔အ၀တ္ေတြကို ခြ်တ္ေနတာကိုး။ ဟယ္ေတာ့ ... ။ နဲနဲေနာေနာ ဟာႀကီးမွ မဟုတ္တာ။ ေမထိန္ ထိတ္ကနဲ ရင္ထဲက ႀကိတ္၀မ္းသာသြားသည္။ သက္ထားသည္ လိင္တန္ ေသးငယ္ေသာ ေယာက်ၤားေတြကို အထင္ေသးတတ္သည္။ ေမထိန္ ယူမဲ့ေယာက်ၤားက လိင္တန္မေသးဘဲ စံခ်ိန္မွီႀကီးနဲ႔ဆိုတာ သက္ထားကို ႂကြားႏိုင္သြားၿပီေလ။

   
ေက်ာ္စြာထြန္းသည္ ေမထိန္႔ရင္သားစိုင္ေတြကို တဖက္ၿပီးတဖက္ စို႔ရင္း ေမထိန္႔ေပါင္တန္ေတြကို သူ႔ဒူးေတြနဲ႔ တဖက္တခ်က္ကို တြန္းသည္။ သူ႔လိင္တန္ေႏြးေႏြးႀကီးက ေမထိန္႔အဂၤါစပ္ကို လာထိေတာ့ ၾကက္သီးေတြ ျဖန္းကနဲ ထသြားရသည္။ ေမထိန္သည္ သက္ထား ၀ယ္ေပးေသာ ရာဘာ လိင္တန္တုနဲ႔ အာသာေျဖေဖ်ာက္ခဲ့ဘူးေပမဲ့ ေယာက်ၤားတေယာက္ရဲ႕ လိင္တန္စစ္စစ္နဲ႔ တခါမွ မႀကံဳဘူးေသးတာေၾကာင့္ အလြန္ဘဲ စိတ္လႈပ္ရွားေနေပသည္။

ေက်ာ္စြာထြန္းသည္ သိပ္အခ်ိန္ဆြဲေနတတ္သူ မဟုတ္။ သူ႔လိင္တန္ကို ေမထိန္႔အဂၤါစပ္ အေပါက္မွာ ေတ့ကာ ထိုးသြင္းေလသည္။ အို ... အို႔ ... ေမာင္ ... ေမာင့္ဟာႀကီးက သိပ္ႀကီးတာဘဲ” တဖက္ခန္းမွ နားစိုက္ေထာင္ေနေသာ စံစံသည္ ေမထိန္႔ အသံကို ျပတ္ျပတ္သားသားႀကီး ၾကားလိုက္ရသည္။ မျမင္ႏိုင္တဲ့အတြက္ အသံဘဲ နားေထာင္ၿပီး သူမ ဖါသာ ပြတ္ေနသည္။

ေက်ာ္စြာထြန္းရဲ႕ လိင္တန္ႀကီးသည္ စိုစိုရႊဲေနေသာ ေမထိန္ရဲ႕ အဂၤါစပ္ထဲ မဆန္႔မၿပဲႀကီး အတင္းႀကီး တိုး၀င္ေနသည္။

“အား ... အား ... ေမာင္ ... ေမာင္ ... ေမ့အဖုတ္ေလး ကြဲသြားလိမ့္မယ္ ... ေျဖးေျဖး”

ေက်ာ္စြာထြန္းသည္ မိန္းမ မရဘူးေသးေပမဲ့ မိန္းမ အေတြ႔အႀကံဳမ်ားေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ လူပ်ိဳသိုးႀကီး ျဖစ္သည္။ ေမထိန္လဲ သူ ထိုးထိုးသြင္းလိုက္တိုင္း တကုိယ္လံုးက အေၾကာေပါင္းတေထာင္ အီဆိမ့္သြားရသလို အရသာေကာင္းလြန္းေနသည္။ ေအာ္ ... ဒါေၾကာင့္လဲ မိန္းမေတြ လီးဆိုတဲ့ ေယာက်ၤားလိင္တန္ကို ႀကိဳက္ၾကတာကိုးလို႔ စိတ္ထဲ ႀကိတ္ခါ မွတ္ခ်က္ခ်မိလိုက္ေလသည္။

ေက်ာ္စြာထြန္းလဲ ေျဖးေျဖးခ်င္း တထစ္သြင္း၊ ႏွစ္ထစ္သြင္းနဲ႔ အားလံုးသြင္းမိသြားၿပီ။ လိင္တန္အဆံုးအထိ သြင္းမိေနၿပီး နဲနဲေလးဘဲ ျပန္ျပန္ဆုတ္ၿပီး ကပ္ထိုးေနသည္။ ေမထိန္လဲ မူးေမ့မတတ္ အရသာထူးေနၿပီး ေက်ာ္စြာထြန္းရဲ႕ခါးကို ဆြဲဖက္ထားၿပီး ေက်ာ္စြာထြန္း ထိုးသြင္းတိုင္း အင့္အင့္နဲ႔ အသံထြက္သည္။ တဖက္ခန္းမွ စံစံလဲ ပြတ္တာေတြ ျမန္လာသည္။ စိတ္ကူးနဲ႔ဘဲ မွန္းဆကာ အာသာေျဖေနမိသည္။

ေက်ာ္စြာထြန္းလဲ ေမထိန္ ခံႏိုင္လာတာကို ေတြ႔တာေၾကာင့္ “ေမာင္ ... နဲနဲ ျမန္မယ္ေနာ္” လို႔ ခြင့္ေတာင္းသလို ေျပာလိုက္ရာ ေမထိန္လဲ ေခါင္းဆတ္ျပၿပီး အင္းအင္းလို႔ သေဘာတူတာနဲ႔ ေက်ာ္စြာထြန္းလဲ ခပ္ျမန္ျမန္ေလး ေဆာင့္ထည့္လာသည္။ မသိမသာလဲ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ျပင္းလာသည္။ ေမထိန္႔ ေပါင္ၾကားေနရာေတြကို တဖတ္ဖတ္နဲ႔ ႐ိုက္ခတ္တဲ့ အသံေတြ ၾကားလာရသည္။ ေမထိန္႔ကုိ အားနဲ႔ ေဆာင့္လိုက္တိုင္း ေမထိန္႔ ရင္သားစိုင္ေတြက တုန္ခါေနသည္။ ေက်ာ္စြာထြန္းလဲ ရင္သားထိပ္သီးေတြကို တဖက္ၿပီး တဖက္ စို႔ေပးရင္း ေဆာင့္တာေတြ ပိုမို ျမန္သထက္ ျမန္လာသည္။

ေမထိန္လဲ သူမတင္ပါးေတြကို ေကာ့ေကာ့ေပးေနသည္။ ေမထိန္႔ညည္းသံေတြ၊ ေက်ာ္စြာထြန္းရဲ႕ တရွဴးရွဴး တအင္းအင္း အားယူသံေတြ၊ အသက္ရွဴသံေတြနဲ႔ တေဖါက္ေဖါက္ တဖတ္ဖတ္ အသံေတြ ဆူညံေနသည္။ ေမထိန္မွာ ေကာင္းလြန္းလာၿပီး ေက်ာ္စြာထြန္း ေဆာင့္ေနတာကိုေတာင္ ေႏွးတယ္ ထင္လာသည္။ ေက်ာ္စြာထြန္းရဲ႕ တင္ပါးေတြကို ဆြဲဆြဲ ကပ္ၿပီး ေဆာင့္ေစလာသည္။ ေက်ာ္စြာထြန္းလဲ ေမထိန္ အရမ္းေကာင္းလာၿပီဆိုတာ သေဘာေပါက္ၿပီး အသားကုန္ ေဆာင့္ေလေတာ့ရာ မၾကာခင္မွာဘဲ ေမထိန္သည္ အို...အို...အာ...အာနဲ႔ ေအာ္ရင္း ကာမအထြဋ္အထိတ္ကို တက္လွမ္းသြားရေတာ့ ေက်ာ္စြာထြန္းလဲ ၿပီးခ်င္ေန
ခဲ့ေပမဲ့ ေမထိန္ေကာင္းေအာင္ ထိန္းၿပီး လုပ္ေပးေနတာမုိ႔ ေမထိန္လဲ ၿပီးသြားေရာ သုတ္မ်ားကို တေဖ်ာေဖ်ာနဲ႔ ပန္းထုတ္လိုက္ၿပီး ကာမလမ္းဆံုးကို တက္လွမ္းလိုက္ပါေတာ့သည္။

စံစံမွာလဲ ေပါင္ၾကားက အဂၤါစပ္မွာ လက္ေလးအုပ္ရင္း ေခြေခြေလး ျဖစ္ေနသည္။ သဘာ၀ေသြးသားဆႏၵေတြ ျပင္းျပေနရတာေၾကာင့္ မိမိသည္ ေယာက်ၤားတေယာက္ရဲ႕ စပ္ရွက္ေပးျခင္းကို အမွန္တကယ္ လိုအပ္ေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္လိုက္မိသည္။

ျဖဴသီခိုင္သည္ ကားေမာင္းေနေသာ ေစာေက်ာ္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေစာေက်ာ္သည္ မ်က္ႏွာ ပုတ္သိုးေနသည္။ ျဖဴသီခိုင္ သိလိုက္သည္။ သက္ထားတို႔ဆိုင္မွာတံုးက သူမ ထမင္းခ်က္ေအာ္ႀကီးကို အေရာတ၀င္ စကားေျပာတာကို ေစာေက်ာ္ မေက်နပ္တာ ျဖစ္မည္။

“ေစာေက်ာ္ ... မင္း ဘာျဖစ္ေနလဲ ...”
ေစာေက်ာ္ မေျဖ။

“မမကို စိတ္ေကာက္ေနတာလား ...”
“မေကာက္ပါဘူး ...”
“မင္း ... မနာလို မျဖစ္နဲ႔ေလ ... မမ သတိထားမိေနတာၾကာၿပီ ... မင္းက မမ တျခားေယာက်ၤား တေယာက္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာရင္ စိတ္ေတြ ဆိုးေနတယ္ ... အဲဒါ မေကာင္းဘူး သိလား ...”

ေစာေက်ာ္ ဘာမွ ျပန္မေျဖ။

“မမက အရာရာကို အဓိပၸါယ္မဲ့ လုပ္ေနတယ္လို႔ မင္း ထင္လား ...”

ေစာေက်ာ္ ကားကိုဘဲ ေမာင္းေနသည္။ ဘာမွ မေျပာ။

“မမတို႔ ဆူရွီလုပ္ငန္းေတြက စားသင့္သေလာက္လဲ စားလိုက္ရၿပီးၿပီ ... ဆိုင္ေလးေတြလဲ ပြစိက်ဲေနေအာင္ကိုဘဲ ဖြင့္ၿပီးေနၿပီ ... တက္တဲ့ အပိုင္းက တက္ၿပီးၿပီ ... က်တဲ့အပိုင္း လာႏိုင္တယ္ ... ဒီေတာ့ မမလဲ လိုင္းတခု ထပ္ဖြင့္မလို႔ ႀကံေနတာ ... ထမင္းဆိုင္ ေကာင္းေကာင္းတခု ဖြင့္ႏိုင္ဖို႔က ထမင္းခ်က္ေကာင္းတေယာက္ ရဖို႔ လိုတယ္ ... ဟင္းဟင္း ... ဒါဆို မင္း သေဘာေပါက္ကြာ ... ဘာေၾကာင့္ မမ ... ေအာ္ႀကီးကို ခင္ခင္မင္မင္ ေပါင္းေနလဲ ဆိုတာ ...”

ေစာေက်ာ္ ဘာမွ ျပန္မေျပာ။ ျဖဴသီခိုင္က ေစာေက်ာ္ရဲ႕ေပါင္ကို သူမ လက္နဲ႔ ပြတ္ေနသည္။ သူတို႔ အိမ္ကိုလဲ ျပန္ေရာက္ေရာ ျဖဴသီခိုင္က အရင္ အိမ္တံခါးကို ေသာ့ဖြင့္ကာ ၀င္သည္။ ေစာေက်ာ္က အေနာက္က ၀င္လိုက္သည္။ အိမ္ထဲလဲ ေရာက္ေရာ ေစာေက်ာ္သည္ ျဖဴသီခိုင္ကို ခပ္ၾကမ္ၾကမ္း ဆြဲဖက္ခါ သူမ ႏႈတ္ခမ္းေဖါင္းေဖါင္းေတြကို အငမ္းမရဘဲ စုတ္နမ္းေလသည္။ ျဖဴသီခိုင္ကလဲ အငမ္းမရဘဲ ျပန္လည္စုတ္နမ္းသည္။ အိမ္ေရွ႕တံခါးမႀကီး အနီးမွာဘဲ သူတို႔ကိုယ္ေပၚက အ၀တ္စားေတြကို အျမန္ ခြ်တ္ပစ္ေနၾကသည္။ ေစာေက်ာ္ရဲ႕ ေဘာင္းဘီမ်ား ကြ်တ္သြားတာနဲ႔ ျဖဴသီခိုင္သည္ ၾကမ္းေပၚမွာ ဒူးေလး ေထာက္ခ်လိုက္ၿပီး မတ္မတ္ႀကီး ေထာင္ေနတဲ့ ညိဳမဲမဲ လိင္တန္ႀကီးကို ငံုကာ စုတ္ေလသည္။

*** *** ***

သက္ထားသည္ ေငြရွင္းၿပီးလို႔ ျပန္ဖို႔ တံခါးေပါက္ကို ေလွ်ာက္သြားေနေသာ စားေနက် ေဖါက္သည္ေတြကို အၿပံဳးေလးနဲ႔ "Thank you so much ... Have a nice day !!" လို႔ ႏႈတ္ဆက္ေနတံုး သူမ ေရွ႕စားပြဲေပၚက ဖုန္းျမည္လာသည္။ ေအာ္ႀကီးသည္ သူတို႔ ဆိုင္အနားက ႐ံုးႀကီးတ႐ံုးက အစည္းအေ၀းလုပ္လို႔ သူတို႔ဆိုင္ကို ေန႔လည္စာ ထမင္းဘူးမ်ား ေအာ္ဒါ လုပ္တာေၾကာင့္ အလုပ္မ်ားေနသည္။ စံစံတို႔ ျမန္မာျပည္သြားေနခိုက္ သူတေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနလို႔ သူ႔အသိ ျမန္မာ့ တေယာက္ကို လာကူေပးဖို႔ ေခၚထားရသည္။ သက္ထား မီးဖိုခန္း အေပါက္၀ကို လာၿပီး ၀မ္းသာအားရ “ေအာ္ေအာ ... ေအာ္ႀကီး ... ေအာေအာ္ႀကီး ... စံစံ ျပန္လာၿပီတဲ့ ...” လို႔ ေအာ္ေျပာေလသည္။ ေအာ္ႀကီးကို ကူေနေသာ ဘယ္ေက်ာ္လဲ သေဘာက်သြားသည္။ သူက ဆူရွီဆိုင္
လုပ္ေနတာ ေအာ္ႀကီးကို အားနာလို႔ ဒီမွာ လာကူလုပ္ေပးေနတာ ျဖစ္သည္။ ေအာ္ႀကီးလဲ ေၾကာ္ၿပီးသား ခ႐ုေခါက္ဆြဲေၾကာ္ေတြကို ေဖါ့ဘူးအျဖဴေလးမ်ားထဲ ခြဲကာ ျဖည့္ေလာင္းထည့္ရင္း

“ေကာင္းတာေပါ့ ခုတေလာမွာ ပိုၿပီး အလုပ္မ်ားလာတယ္” လို႔ ေျပာေလသည္။

   
စံစံ ျပန္ေရာက္လာၿပီ။
စံစံသည္ ျမန္မာျပည္က ေအာ္ႀကီးအတြက္ လက္ေဆာင္ေတြ အမ်ားႀကီး ယူလာေပးသည္။ ေအာ္ႀကီးနဲ႔ စံစံ မီးဖိုထဲ ျပန္ၿပီး ေတြ႔ၾကၿပီ။ အတူတူ ခ်က္ၾကျပဳတ္ၾကေၾကာ္ၾကေလွာ္ၾက ရျပန္ၿပီ။ စံစံနဲ႔ နီးကပ္လြန္းအားႀကီးေတာ့ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ထိမိသည္။ ကိုင္မိသည္။ ပြတ္မိသည္။ စံစံ ထမိန္ ၀တ္ေလ့ရွိတာမ်ားလို႔ ထမိန္ျပင္၀တ္တဲ့အခါ အတြင္းက အၿမဲဖံုးကြယ္ထားတဲ့ မိုးခိုသားေနရာေတြကို ဖ်တ္ကနဲ လွစ္ကနဲလဲ ေတြ႔ရတတ္သည္။

စံစံ ေရာက္တာနဲ႔ သက္ထားလဲ ဆိုင္ပိတ္တာကို စံစံကို လႊဲအပ္လုပ္ခိုင္းၿပီး သူမက ေစာေစာ ျပန္တတ္လာသည္။ သက္ထားသည္ ေသြးသားဆႏၵအရ ေအာ္ႀကီးနဲ႔ ကာမစပ္ရွက္ခဲ့ေပမဲ့ တကယ္တမ္း ေအာ္ႀကီးကို ရီးစားအျဖစ္၊ ခ်စ္သူအျဖစ္ လက္မခံႏိုင္တာေၾကာင့္ သူမကုိ သေဘာက်တဲ့ ေယာက်ၤားမ်ားနဲ႔ ဒိတ္ထြက္ဖို႔ လုပ္ရျပန္သည္။

စံစံသည္ ငါးဖယ္သုတ္၊ လဘက္သုတ္ေတြ သုတ္ရင္ ေအာ္ႀကီးအတြက္ ပိုသုတ္ၿပီး ဖယ္ထားသည္။ အလုပ္ပါးသြားရင္ လာေပးသည္။ ေအာ္ႀကီးကလဲ စံစံ ႀကိဳက္တတ္တဲ့ ၾကက္ဟင္းခါးသီးနဲ႔ ၀က္သားစဥ္းေကာလို ဟာခ်က္ရင္ စံစံ့အတြက္ ဖယ္ထားေပးတတ္သည္။
တဦးမွာ ေစတနာ၊ တဦးမွာ ေမတၱာ ဆိုသလို သူတို႔ရဲ႕တေယာက္ အေပၚတေယာက္ ထားတဲ့သံေယာဇဥ္က တစတစနဲ႔ ပိုႀကီးမားလာေနသည္။

သက္ထားကလဲ “စံစံေနာ္ ... ေအာ္ႀကီးနဲ႔ ဆိုင္ခြဲထြက္ၿပီး ဖြင့္မသြားနဲ႔အံုး ... ေမထိန္ကလဲ ျပန္မလာေသးဘူး” လို႔ စလို႔ စံစံလဲ “ကိုေအာ္ႀကီး ၾကားသြားအံုးမယ္ မမရယ္” လို႔ ရွက္သလိုပံုနဲ႔ တားသည္။

စံစံက ဆိုင္ပိတ္တာမုိ႔ ေအာ္ႀကီးနဲ႔ လုပ္စရာ အားလံုးလုပ္၊ ေဆးေၾကာ သန္႔စင္ၿပီး အတူတူ ျပန္ၾကသည္။ စံံစံသည္ ေအာ္ႀကီးနဲ႔ သည္လိုနီးနီးစပ္စပ္ ထိေတြ႔ေနရတာ ညဘက္ႀကီး ႏွစ္ေယာက္ထဲ အတူတူျပန္ရတာေတြကို စိတ္လႈပ္ရွား ရင္ခုန္မိေနသည္။

စံစံက အခု သက္ထားနဲ႔ မေနေတာ့။ ဆိုင္နဲ႔ သိပ္မေ၀းတဲ့ တ႐ုတ္တန္းထဲမွာ အခန္းငွားေနသည္။ ေအာ္ႀကီးက ဆိုင္ပိတ္ၿပီး ျပန္ၾကရင္ စံစံ့ကို တိုက္ခန္း ေအာက္အထိ လိုက္ပို႔ေပးသည္။ ဒီေန႔လဲ စံစံနဲ႔ စကားတေျပာေျပာနဲ႔ စံစံေနတဲ့ တ႐ုတ္တန္းကို လိုက္ပို႔ဖို႔ ကားလမ္းက်ယ္ႀကီးကို ျဖတ္ခ်ိန္မွာ ကားစုတ္ႀကီးတစီးက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဆီကို အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ေျပးလာေနလို႔ ေအာ္ႀကီး စံစံ့ခါးေလးကေန ဆြဲဖက္ၿပီး အေနာက္က ပလက္ေဖါင္းေပၚ ျပန္ဆုတ္သည္။ ကားႀကီးက သူတို႔ကို တိုက္ခါနီး ပြတ္ခါသီခါေလး ျဖတ္သြားၿပီး ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ကြ်ီကနဲ ထိုးရပ္သည္။ ရပ္ရပ္ခ်င္းဘဲ ကားထဲက လူႏွစ္ေယာက္ ထြက္လာသည္။ လူမဲကပၸလီႏွစ္ေယာက္။ သူတို႔ လက္ထဲမွာ ေသနတ္ကိုယ္စီနဲ႔။

“မာသာဖတ္ကာ . မေျပးနဲ႔ . ငါတို႔ ပစ္လိုက္မယ္”

လူမဲေတြက လွမ္းေအာ္သည္။

“စံစံ ... ေျပးေျပး”
“ကိုေအာ္ႀကီးလဲလာ”

စံစံက သူ႔လက္ကို ဆြဲကာ ေနာက္လွည့္ေျပးသည္။ လူမဲႏွစ္ေယာက္ အေနာက္ကေန ေျပးလိုက္သည္။ ထိုအခိုက္မွာ ကားတစီး အျပင္းေမာင္းလာတာေတြ႔ရသည္။ ေအာ္ႀကီးနဲ႔ စံစံနဲ႔ လူမဲေတြ ၾကားထဲကို ၀င္ရပ္လိုက္ေတာ့ လူမဲေတြ အေနာက္ ျပန္ဆုတ္သြားသည္။ ကားထဲက လူႏွစ္ေယာက္ ၀ုန္းကနဲ ခုန္ထြက္လာသည္။

“ပိုလီ့စ္ ... လက္နက္ေတြ ခ်လိုက္”
“ဟာ ... နာတာရွား”
ကားထဲက ဆင္းလာတဲ့ ႏွစ္ေယာက္ထဲက တေယာက္သည္ ရဲစံုေထာက္မ နာတာရွား ျဖစ္ေနသည္။ နာတာရွားနဲ႔ သူမအေဖၚသည္ လူမဲမ်ားကို ေသနတ္ေတြနဲ႔ ခ်ိန္ကာ လက္နက္ခ်ဖို႔ ေအာ္သည္။ လူမဲမ်ား သူတို႔ဘက္ကို ေသနတ္နဲ႔ ပစ္သည္။ ပစ္ၿပီး ထြက္ေျပးသည္။ နာတာရွာတို႔က မပစ္။ လူမဲေတြ အေမွာင္ထုထဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ ေအာ္ႀကီးနဲ႔ စံစံလဲ ကားႀကီးတစီး အေနာက္မွာ ၀ပ္ေနၾကသည္။
နာတာရွားနဲ႔ သူ႔အေဖၚတို႔ ေအာ္ႀကီးနဲ႔ စံစံတို႔ဆီကို ေလွ်ာက္လာသည္။

“ေအာ္ ... မင္းကို ငါလာသတိေပးမလို႔ဘဲ ... ဒီေကာင္ေတြ မင္းကို လာရန္ရွာမယ္ဆိုတာ ငါ စိတ္ထဲ ထင္ေနတာ”
“သူတို႔က ဘယ္သူေတြလဲ ဘာေၾကာင့္ ငါ့ကို ရန္ရွာခ်င္ၾကတာလဲ”
“ဒီေကာင္ေတြက မင္း႐ိုက္သတ္လိုက္လို႔ ေသသြားတဲ့ မုဒိန္းေကာင္ရဲ႕ညီ ေဒမင္ဟုမ္းစ္ရဲ႕ လူေတြလို႔ ယူဆရတယ္ ... ရြန္ဟုမ္းစ္အတြက္ မင္းကို လက္စားေခ်ခ်င္ေနၾကတယ္လို႔ ဒို႔သတင္းရထားတယ္ . ဒါေၾကာင့္လဲ . ညဘက္ မင္းတို႔ အိမ္အျပန္မွာ တခုခု ျဖစ္မွာစိုးၿပီး ငါနဲ႔ ငါ့ပါတနာ လာလာေစာင့္ေနတာ”
“ဟား ... ဒါဆို ကိုေအာ္ႀကီးအတြက္ မလြယ္ဘူး ... ဒီၿမိဳ႕မွာ ေနဖို႔ မေကာင္းေတာ့ဘူး ထင္တယ္” စံစံလဲ သူမေရွ႕မွာ ျဖစ္ပ်က္သြားလို႔ အရမ္းေၾကာက္ေနသည္။ နာတာရွားက ေအာ္ႀကီးနဲ႔ စံစံ့ကို အိမ္အထိ လိုက္ပို႔ေပးသည္။

ေနာက္တေန႔မွာ ေအာ္ႀကီး အိမ္ေျပာင္းသည္။ ကိုက်င္စြမ္အိမ္မွာ မေနေတာ့။ သူ႔ကို သတ္ခ်င္ေနေသာ လူမဲမ်ား ရွိေနၿပီမုိ႔ သူ႔ေၾကာင့္ကိုက်င္စြမ္ကို မထိခိုက္ေစခ်င္။ ဆိုင္နဲ႔ မနီးမေ၀းမွာ နာတာရွား ရွာေပးတဲ့ အခန္းမွာ ေျပာင္းေနလိုက္သည္။ စံစံက ဆိုင္မွာ မီးဖိုထဲ အတူတူ ခ်က္ျပဳတ္ေနရင္း “ကိုေအာ္ႀကီး တျခားျပည္နယ္တခုခုကို ေျပာင္းသြားသင့္ေနၿပီ ... ဒီမွာ မေနသင့္ေတာ့ဘူး” လို႔ ေအာ္ႀကီးကို ေျပာသည္။ ေအာ္ႀကီးသတင္းကို ၾကားလို႔ ဘယ္ေက်ာ္ ေရာက္လာသည္။

“ကိုေအာ္ႀကီး ... ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကာကြယ္ဖို႔ တခုခုေတာ့ ေဆာင္သင့္ေနၿပီ ...”
ေအာ္ႀကီး လဲ နာတာရွား သူ႔ကို နယူးေရာက္ မွာ လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ မရွိဘူး ဆိုတာ ေျပာၿပထားတာကို ဘယ္ေက်ာ္ကို ေျပာျပသည္။ ဘယ္ေက်ာ္က ကိုေအာ္ႀကီးကလဲ ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ မရွိတာနဲ႔ ကိုယ့္ကို လာသတ္တာကို လည္စင္းေပးရမွာလား ခုခံပိုင္ခြင့္ ဆဲလ္ဖ္ဒီဖင့္စ္ကေတာ့ လုပ္ရမွာေပါ့လို႔ ေျပာေလသည္။ “မင္း ဆိုလိုခ်င္တာက လက္နက္ပံုး ၀ယ္ရမယ္ေပါ့”

“က်ေနာ္ကေတာ့ တခုခု ေဆာင္ထားေစခ်င္တာဘဲ”

နာတာရွားကို ေမးၾကည့္ေတာ့ သူတခုခု စီစဥ္ေပးမည္လို႔ ေျပာသည္။ သက္ထားလဲ ေအာ္ႀကီးအတြက္ စိတ္ပူသည္။ နာတာရွားကေတာ့ သူနဲ႔ သူ႔အဖြဲ႔က သတိထား ေစာင့္ၾကည့္သလို ေအာ္ႀကီးကို ဟိုတေန႔က လာရန္ရွာသူေတြကိုလဲ စံုစမ္းေဖၚထုတ္ေနသည္လို႔ ေျပာသည္။

ဒီေန႔ညလဲ ေအာ္ႀကီးနဲ႔ စံစံ ဆိုင္ပိတ္ရသည္။ သက္ထားက ခ်ိန္းထားတာတခုရွိလို႔ ညအထိမေန။ စံစံလဲ သက္ထား မရွိခ်ိန္ အေရွ႕မွာ တာ၀န္ယူရသည္။ ဆိုင္ပိတ္ခါနီး စံစံ မီးဖိုထဲ ေျပး၀င္လာသည္။

“ကိုေအာ္ႀကီး ... လူမဲတေယာက္ လာစားအၿပီး ျပန္အထြက္ ဂ်ာကင္လွပ္ၿပီး ေသနတ္ျပသြားတယ္”
“ေဟ ဘယ္မွာလဲ”
ေအာ္ႀကီး ေတာ္ေတာ္ လန္႔သြားသည္။ ဆိုင္ထဲေတာင္ လိုက္လာေနၾကၿပီ။ နာတာရွားကို ဖုန္းဆက္ ေျပာျပသည္။ အလုပ္သမား ႏွစ္ေယာက္ ျပန္သြားအၿပီး စံစံက ဆိုင္ေရွ႕က “အိုးပင္း” လို႔ နီယြန္မီး အနီေရာင္စာလံုးကို ခလုပ္ပိတ္လိုက္ၿပီး ဆိုင္အ၀င္တံခါးႀကီးကိုလဲ အတြင္းက ေသာ့ပိတ္လိုက္သည္။ ေအာ္ႀကီးက မီးဖိုခန္းထဲကို ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းလင္း ေနသည္။ ပိတ္ခ်ိန္မွာ အားလံုး ေျပာင္လက္ေနေအာင္ တိုက္ခြ်တ္ထားရေတာ့ အခ်ိန္ေပးၿပီး လုပ္ရသည္။ ဆိုင္အေရွ႕က မီးေတြလဲ ပိတ္လိုက္လို႔ မီးဖိုထဲက မီးဘဲ
လင္းေနသည္။ စံစံလဲ ခါတိုင္းလိုဘဲ တေန႔လံုး ေရာင္းရေငြေတြ ေရတြက္ၿပီး မီးခံေသတၱာထဲ ထည့္သည္။ မီးဖိုထဲက ဘာသံမွ မၾကားေတာ့လို႔ ကိုေအာ္ႀကီး ဘယ္ေရာက္သြားသလဲ ဆိုၿပီး “ကိုေအာ္ႀကီး” လို႔ ေခၚၾကည့္သည္။ ဘာမွ ျပန္မထူး။ အိုး ... သူ ... သူ ဘယ္ေရာက္သြားလဲ။ မီးဖိုထဲ စံစံ လွမ္း၀င္လိုက္ေရာ ၿဗံဳးကနဲ သူမကို အေနာက္က လူတေယာက္က လွမ္းဖက္လိုက္တာ ႀကံဳရသည္။ သူရဲ႕လက္က စံစံ့ ရင္သားမုိ႔မုိ႔ေတြကို ဆုတ္ကိုင္မိေနသည္။
အိုး …
ဟာ ... ကိုေအာ္ႀကီးဘဲ။

“အိုး ...လႊတ္ပါ ကိုေအာ္ႀကီး ... ဘာ ... ဘာလုပ္တာလဲလို႔ ….”
“မလႊတ္ဘူး ... စံစံ ... စံစံ့ကို ဒို႔သိပ္ခ်စ္တယ္ ...”
“အိုး.ခ်စ္တာနဲ႔ ဒီလို လုပ္ရသလား.လႊတ္.လႊတ္.”
“ဟင့္အင္း ... လႊတ္ဘူး ...”

   
ေအာ္ႀကီးက အေနာက္ကေန သိမ္းဖက္ထားတာ။ စံစံ့ တင္ပါးအိအိေတြကို သူ႔မာေက်ာတဲ့ အတန္ႀကီးက ဖိေထာက္မိထားသည္။ သူ႔လက္ေတြကလဲ စံစံ့ရင္သားေတြကို ဆုတ္နယ္ေနသည္။ ေအာ္ႀကီးရဲ႕ ႏွာေခါင္းခြ်န္ခြ်န္ႀကီးက စံစံ့လည္ပင္းေတြကို နမ္းေနသည္။ စံစံ စိတ္ေတြ တအားလႈပ္ရွားေနသည္။ တကယ္ဆိုေတာ့ သူမသည္ ေအာ္ႀကီးဘက္က စလာတာကို ေမွ်ာ္လင့္ေနတာပါ။ ဟန္ေဆာင္ အမူပိုကာ ႐ုန္းကန္ေနရေပမဲ့ စံစံ စိတ္ေတြ က တအား ႏိုးၾကားေဖါက္ျပန္ေနသည္။
ေအာ္ႀကီးလဲ စံစံ့ကို ေစြ႕ကနဲ ေပြ႔ခ်ီလိုက္သည္။

“အို ... သူမ်ားကို ဘယ္ေခၚသြားမလို႔လဲ ... ”

သက္ထားကို သူ လုပ္ေနက် စတိုခန္းထဲကို စံစံ့ကို ေခၚသြားတာ ျဖစ္သည္။ ဆန္အိတ္ပံုေပၚ စံစံ့ကို ခ်လိုက္သည္။ ေအာ္ႀကီးက အေပၚက ... စံစံက ေအာက္က။ စံစံ့ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို ငံုခဲစုတ္ယူေနရင္း ... စံစံ ထမိန္ေလးကို လွန္တင္သည္။ စံစံသည္ မ်က္လံုးမ်ားကို မွိတ္ထားလိုက္သည္။ သူ႔လည္ပင္းကို ဆြဲကာ ဖက္ထားလိုက္သည္။ ေအာ္ႀကီး လက္ေခ်ာင္းေတြက စံစံ့ ေပါင္ၾကားကို စမ္းေနသည္။ စံစံ့ ေဖါင္းမုိ႔တဲ့ အဂၤါစပ္ကို ပြတ္သပ္ေနသည္။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြက အဂၤါစပ္ အေပၚဘက္ဆီ က အေမႊးေလးေတြကို ဖြသလို ကိုင္ေနလိုက္ ... အဂၤါစပ္ အကြဲေၾကာင္းတေလွ်ာက္ ပြတ္သပ္လိုက္နဲ႔ စံစံမွာ ထြန္႔ထြန္႔လူးေနရၿပီ။ စံစံ တဟင္းဟင္းနဲ႔ ေပါင္ေတြ ေထာင္လိုက္ကားလိုက္ ျဖစ္လာသည္။ စံစံ့ အဂၤါစပ္သည္ အေရေတြ စိုစို ရႊဲေနၿပီ။ ေအာ္ႀကီး စံစံ့ပင္တီေလးကို လက္ႏွစ္ဘက္နဲ႔ ဆြဲခြ်တ္လိုက္ေသာအခါ စံစံ တင္ပါးေတြကို ႂကြေပးလိုက္မိသည္။ စံစံရဲ႕ ဗလာက်င္း သြားေသာ ေအာက္ပိုင္းကို ေအာ္ႀကီး စၿပီး နမ္းရွံဳ႕ေသာအခါ စံစံသည္ သူမ အဂၤါစပ္ အရမ္းေပက်ံေနတာမုိ႔ ေအာ္ႀကီးကို အားနာလို႔ ... “ကိုေအာ္ႀကီး ... မလုပ္နဲ႔ ... ေပစိုေနတယ္ ...” လို႔ တားသည္။ ေအာ္ႀကီး အရမ္းထန္ေနၿပီ။ ေဖါင္းႂကြေနေသာ အဂၤါစပ္ရဲ႕ အကြဲေၾကာင္းတေလ်ာက္ လွ်ာႀကီးနဲ႔ စံုခ်ီ ဆန္ခ်ီ ယက္ေပးေနသည္။ စံစံမွာ ... တကယ္ေတာ့ ဒီလို အေတြ႔အႀကံဳမ်ိဳးကို ေတာင့္တေနရတာပါ။ အခုေတာ့ သူမလိုလားတာေတြ ေအာ္ႀကီးက ျဖည့္ဆည္းေပးေနၿပီ ...။ ေအာ္ႀကီး လွ်ာႀကီးက အစိေလးကိုလဲ ပြတ္ထိ ကလိေပးေနသည္။

အို ... ကိုေအာ္ႀကီး ... ေတာ္ ... ေတာ္ပါေတာ့ ... စံစံ ေသရပါေတာ့မယ္။ စံစံမွာ အဂၤါစပ္ထဲက တအားကို ယားယံေနၿပီး ... ခံခ်င္စိတ္ေတြ ထိန္းလို႔ မရေအာင္ဘဲ ေပၚေပါက္ေနရၿပီ။ ေအာ္ႀကီးလဲ တအားစိတ္ေတြ ျပင္းျပေနၿပီ မုိ႔ စံစံ့အေပၚ တက္ခြကာ လုပ္ေလသည္။ စံစံရဲ႕ ဖူးႂကြေနေသာ ရင္သားေတြကို သူ နမ္းလိုက္ စို႔လိုက္ လုပ္ေပးရင္း စံစံ့အထဲကို သူ႔လိင္တန္ကို ထိုးသြင္းေတာ့ စံစံ အပ်ိဳေဖၚ၀င္စထဲက စိတ္ကူးေတြယဥ္ကာ ေတာင့္တေနရတဲ့ ေယာက်ၤာ လိင္အဂၤါကို အမွန္တကယ္ ရရွိေနၿပီမုိ႔ စိတ္ေတြ တအား လႈပ္ရွားသလို ေက်လဲ ေက်နပ္ေနမိသည္။ အလြန္အမင္း လိုလားေတာင့္တေနတာမုိ႔ ... နာက်င္မွာကိုေတာင္ မေၾကာက္ ... မမႈဘဲ ..... ေပါင္ေတြကို ကားေပးေနသည္။
“စံစံ ... အိုေကလားဟင္ ...”

ေအာ္ႀကီးက စံစံ့ရင္သား ထိပ္သီးေလးတဖက္ကို လွ်ာထိပ္နဲ႔ ထိုးေမႊေပးၿပီးေနာက္ ေမးလိုက္သည္။

“အင္း ... အင္း ...”

စံစံလဲ ေခါင္းေလး ညႇိမ့္ျပၿပီး ... သူ႔ေက်ာျပင္ႀကီးကို ဆြဲဖက္လိုက္သည္။ အို ... သူ ... သူ ... ထိုးသြင္းလိုက္တိုင္း တကိုယ္လံုး တဖ်တ္ဖ်တ္ တုန္ေအာင္ ေကာင္းသြားရသလို သူ ျပန္ဆုတ္သြားရင္လဲ အဂၤါစပ္ အတြင္းသားေတြကို ပြတ္တိုက္သြားျပန္တာမုိ႔ ... အရသာ ထူးကဲလွေပသည္။ ေအာ္ႀကီးမွာလဲ တင္းက်ပ္ေနေသာ စံစံရဲ႕ အပ်ိဳအဂၤါစပ္ကို လုပ္ရလို႔ အရသာ ထူးကဲေနသည္။ အသြင္းအထုတ္ေတြက အစပိုင္းမွာ ခက္ခဲေပမဲ့ တေျဖးေျဖးနဲ႔ အဆင္ေျပလာသည္။ ေျဖးေျဖးေလး ၀င္ထြက္ေနရာက အရွိန္ရလာေတာ့ ျမန္လာသည္။ ျပင္းလာသည္။ ေအာ္ႀကီးက ျမန္ျမန္ လုပ္လာသလို စံစံကလဲ ျမန္ျမန္ လုပ္ေစခ်င္လာသည္။ ေအာ္ႀကီး ေဆာင့္ထည့္လိုက္တိုင္း ... စံစံလဲ ... အား ... အား ... နဲ႔ ေအာ္သည္။ သူမ ေျခေထာက္ေတြကို ေျမႇာက္တင္ကာ ေအာက္မွ ေကာ့ေကာ့ေပးလာသည္။ အရွိန္ျပင္းျပင္း ... ဆက္တိုက္ ထိုးေဆာင့္ရင္း ... ႏွစ္ဦးစလံုး ကာမရဲ႕ အျမင့္ဆံုးကို တက္လွမ္းသြားၾကရသည္။

ဘယ္ေက်ာ္သည္ ဆိုင္ထဲမွာ မီးလင္းေနတာ ေတြ႔ရေတာ့ ေအာ္ႀကီးနဲ႔ စံစံ တခုခုဘဲဆိုၿပီး ... အေႏွာက္အရွက္ မလုပ္လိုလို႔ အျပင္ကဘဲ အသာေလး ေစာင့္ေနသည္။ တနာရီေလာက္ သူ ကားထဲ ထိုင္ေစာင့္ေနသည္။ ေအာ္ႀကီးနဲ႔ စံစံ ဆိုင္ထဲက ထြက္လာၿပီး ဆိုင္တံခါး ေသာ့ပိတ္ေနေတာ့မွ သူ သြားလိုက္သည္။

“ ဟာ ... ဘယ္ေက်ာ္ ... ”
“ကိုေအာ္ႀကီးအတြက္ ေပးစရာရွိလို႔ လာခဲ့တာ ... ”
“ဟင္ ... ဘာလဲ ... ဘာေပးမွာ လဲ ..... ”
“ ကားထဲမွာ ... ခဏ လိုက္ခဲ့ပါလား ... ” စံစံ လမ္းေလွ်ာက္တာ ကြတတ ျဖစ္ေနတာ ဘယ္ေက်ာ္ သတိထားမိသည္။ ဘယ္ေက်ာ္ လာေပးတာက ေသနတ္တလက္ ျဖစ္ေနသည္။
“ဟာ ... ငါ မလိုခ်င္ဘူး ဘယ္ေက်ာ္ ... ငါ ဒီႏိုင္ငံမွာ ေအးေအးေဆးေဆး ဥပေဒေဘာင္ထဲ ကဘဲ ေနသြားမယ္လို႔ မွန္းထားတယ္ .....  ေတာ္ၾကာ ေထာင္ထဲ ၀င္ေနရဦးမယ္ ... ခုေတာင္ ဟိုတခါ အမဲေကာင္ေတြကို ႐ိုက္သတ္မိထားတာ ကံေကာင္းလို႔ ေထာင္မက်တာ”

   
“အင္းေလ ... ဒါကေတာ့ ကိုေအာ္ႀကီး သေဘာပါ က်ေနာ္က လူမဲေတြ လာေဆာ္ရင္ လက္ဗလာခ်ည္း ျဖစ္ေနမွာစိုးလို႔ ေစတနာနဲ႔ ... ယူလာေပးတာ”
“မင္း ေစတနာကို ေလးစားပါတယ္ကြာ ... ေက်းဇူးလဲတင္ပါတယ္ ... တရားမ၀င္ေသနတ္ ေဆာင္ထားရမွာႀကီးက ညအိပ္ေပ်ာ္မယ္ မထင္ဘူး”

ဘယိေက်ာ္ သူလာေပးတာကို မယူလို႔ စိတ္ေတာ့ သိပ္ေပ်ာ္ပံုမရ။ ေအာ္ႀကီးနဲ႔ စံစံ့ကို သူ႔ကားနဲ႔ လိုက္ပို႔ေပးသည္။

ေအာ္ႀကီးနဲ႔ ဆိုင္က စတိုခန္းေလးထဲ ျဖစ္ပ်က္သြားခဲ့ေပမဲ့ ေနာက္တေန႔ ဆိုင္မွာ ျပန္ဆံုေတာ့ စံစံလဲ ရွက္ကိုးရွက္ကန္း ျဖစ္ေနသည္။ စတိုခန္းထဲ ဆီပံုး၀င္ယူခ်ိန္ ေအာ္ႀကီးက အေနာက္က လိုက္၀င္လာၿပီး မေန႔ညက ႏွစ္ပါးသြားခဲ့တဲ့ ဆန္အိတ္ေတြနားမွာ စံစံ့ကို ဆြဲဖက္လိုက္သည္။

“ကိုေအာ္ႀကီး … သူမ်ားေတြ ျမင္ကုန္မယ္ …”
“ခ်စ္္တယ္ စံစံရယ္ ... အရမ္းခ်စ္တာဘဲ ...”

ေအာ္ႀကီးက စံစံရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို စုတ္နမ္းလိုက္သည္။ သူ႔လက္ေတြကလဲ စံစံ့တင္သားေတြကို ဖ်စ္ညႇစ္ေနသည္။ ေအာ္ႀကီးရဲ႕ သံမဏိေခ်ာင္း တုတ္တုတ္ႀကီး ဒိုင္းကနဲ ထႂကြ သန္မာလာသည္။

“ေတာ္ ... ေတာ္ၿပီ ... မမသက္ထား … ၀င္လာရင္ ေတြ႔သြားမယ္”

ေအာ္ႀကီးရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းေတြက စံစံ့ေပါင္ၾကားဂြဆံုကို ပြတ္သပ္ေနသည္။

“ကိုေအာ္ႀကီး … ည … ညက်မွကြာေနာ္ … ေနာ္ ... လိမၼာပါတယ္ … ေနာ္ ... ည မွ ...”
“ဟင္း ….”

စံစံ စတိုခန္းထဲက ေျပးထြက္သြားသည္။

ေအာ္ႀကီး ေရကို က်က်နန ခ်ိဳးေနသည္။ တကိုယ္လံုးအႏွံ႔ ဆပ္ျပာနဲ႔ တိုက္ခြ်တ္ၿပီး ေရပူပူနဲ႔ ခ်ိဳးေနသည္။ ေစာေစာကဘဲ ေအာ္ႀကီးသည္ ဆိုင္မွာ သူနဲ႔ စံစံနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ က်န္ေနခ်ိန္မွာ သူလုပ္ေနက် စတိုခန္းမွာ စံစံနဲ႔ တူယွဥ္တြဲကာ အခ်စ္လြန္ပစ္ခဲ့ၾကသည္။

တီ … တစ္ … တီတစ္ … တီ တစ္ ...

ေရခ်ိဳးခန္းထဲက စင္ေလးမွာ သူ တင္ထားေသာ ဖုန္း ျမည္လာသည္။ ေရပန္းခလုတ္ကို လွည့္ပိတ္လိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးကန္ထဲက လွမ္းထြက္ ... ဖုန္းကိုကိုင္လိုက္သည္။

“ေအာ္ … နာတာရွားပါ …”
“နာတာရွား … ဘာထူးလဲ …”
“မထူးပါဘူး ... ေအာ္ ... အခန္းမွာလား ... ဘယ္သူရွိလဲ …”
“တေယာက္ထဲဘဲ ...”
“ငါ ခဏလာခဲ့မယ္ ... ေျပာစရာရွိလို႔”
ေအာ္ႀကီး အခုေနေနတဲ့ အခန္းက နာတာရွား ရွာေပးတာ ျဖစ္သည္။ ေအာ္ႀကီး အ၀တ္အစားလဲၿပီးခ်ိန္ တင္း ... ေတာင္ ... ဆိုၿပီး အခန္း၀က လွ်ပ္စစ္ေခါင္းေလာင္းသံ ၾကားလိုက္ရသည္။

နာတာရွား ... ေရာက္လာသည္။ နာတာရွားသည္ ေတာ္ေတာ္ေလး ေရခ်ိန္ကိုက္လာသည္။ အာသြက္လ်ာသြက္ ျဖစ္ေနသည္္္။ သူမကုတ္ကို ခြ်တ္လိုက္ေတာ့ ညာဘက္ခါးမွာ ေသနတ္တလက္ ခ်ိတ္
ထားတာ ေတြ႔ရသည္။ ေအာ္ႀကီးက သူမကုတ္ကို ခ်ိတ္ေပးလိုက္သည္။

“ေအာ္ ... လူမဲေတြအတြက္က မပူပါနဲ႔ ... ဟိုတတခါထဲက ဒို႔တေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္တိုးသြားေတာ့ မင္းကို လြယ္လြယ္နဲ႔ လာရန္ရွာရဲေတာ့မယ္ မထင္ဘူး ငါလဲ သူတို႔ကို လိုက္ေနတယ္ ... တေန႔ မိမွာပါကြာ”

ေအာ္ႀကီးက သူ နာတာရွားအတြက္ ႀကံဳရင္ေပးမယ္ ဆိုၿပီး ၀ယ္ထားတဲ့ ၀ိုင္ပုလင္းကို ထုတ္ေပးသည္။

“ေအာ္ ... မင္းက ငါ့ကို သတိရတယ္ေပါ့ ... ခစ္ခစ္ …”
“ရတာေပါ့ ... နာတာရွားရယ္ ... မင္းက ငါ့အေပၚ အရမ္းကူညီတဲ့ မိတ္ေဆြေကာင္းတေယာက္ဘဲ ...”
“ေက်းဇူးတင္တယ္ ... ေအာ္”

နာတာရွား ၀ိုင္ပုလင္းကို ေဖါက္ေလသည္။

“ေအာ္ ေရာ ေသာက္မယ္ မႈတ္လား ...”

ေအာ္ႀကီးသည္ ၀ိုင္မႀကိဳက္လို႔ ေသာက္ေလ့မရွိေပမဲ့ သူမ အေဖၚရေစဖို႔ ေသာက္မယ္လို႔ ေျပာလိုက္သည္။ ၀ိုင္တပုလင္းကို စကားတေျပာေျပာနဲ႔ ေျမပဲေၾကာ္နဲ႔ ေသာက္ၾကေလသည္။

“ေအာ္ ... မင္း လုပ္တဲ့ ျမန္မာအျပဳတ္ ... ငါ ႀကိဳက္တယ္ … ဘာေခၚသလဲ ေမ့သြားၿပီ …”
“ေၾကးအိုး …”
“အင္း ... အဲဒါ ... အဲဒါ ….”
“ႀကိဳက္ရင္ ဆိုင္လာစားေလ”

“ေအာ္ မင္းက တ႐ုတ္ဟင္းေတြ လက္ရာေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ဒီေလာက္ေတာင္ ခ်က္တတ္တာ ... ကိုယ့္ဖါသာ ဆိုင္ဖြင့္ဖို႔ ေကာင္းတယ္”
“ဆိုင္ဖြင့္ႏိုင္ေလာက္တဲ့ ေငြေရးေၾကးေရး အေနအထား မရွိေသးပါဘူး ... နာတာရွား ...”
“ေအာ္ ဖြင့္မယ္ဆိုရင္ ... ငါက ေငြစိုက္ႏိုင္ပါတယ္ ...”
“အခုေတာ့ မဖြင့္ေသးပါဘူး”
“ေအာ္ ... ေအာ့္ကို ေသနတ္ပစ္နည္းေတြ သင္ထားေပး၇အံုးမယ္ …”
“အင္း ... သင္ခ်င္တယ္ ... နယူးေရာက္က ေသနတ္ကိုင္ခြင့္ ပိတ္ထားတဲ့အတြက္ သင္လဲ သိပ္ေတာ့ မထူးဘူး မႈတ္လား …”
“မွန္တယ္ ... ဟင္းဟင္း ... တခုေတာ့ ေျပာျပမယ္ ... တကယ္တမ္း ... ကိုယ့္ကို အသက္ လာရန္ရွာမယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္အသက္ ဒါမွမဟုတ္ ... မိသားစုအသက္အတြက္ ကာကြယ္ ခုခံမယ္ဆိုရင္ ... ဥပေဒက ေသနတ္ဟာ တရား၀င္ ရမယ္လို႔ မဆိုထားဘူး ... ကာကြယ္ဖို႔ ... ကာကြယ္လိုက္ႏိုင္ဖို႔ကဘဲ အဓိကဆိုေတာ့ ... တကယ္တမ္း ျဖစ္လာရင္ေတာ့ ... သံုးႏိုင္ပါတယ္ ... အဲ ... တခုဘဲ ... ဒီၾကားထဲ ရဲက ကိုယ့္လက္ထဲ မိသြားရင္သာ ခက္မွာ”

“ေနပါေစေတာ့ နာတာရွား ... ဟီး ... ဒုတ္ဘဲ သံုးေတာ့မယ္ …တရား၀င္ ေသနတ္ကိုင္ႏိုင္မွဘဲ ကိုင္ေတာ့မယ္”
“ကဲ လာ ... ေသနတ္ပစ္နည္းေတြ ျပေပးမယ္ …”

နာတာရွားက ေအာ္ႀကီးကို ေသနတ္ပစ္နည္း ... ကိုင္တြယ္ အသံုးျပဳနည္းေတြ ျပသအၿပီး ေအာ္ႀကီးကလဲ နာတာရွားကို ျပန္ၿပီး ျပသေလသည္။ ေမွာက္ရက္ပံုစံ ... ပက္လက္ပံုစံ ... ေဘးေစာင္းနဲ႔ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ပံုစံမ်ား ျဖစ္သည္။ ေအာ္ႀကီး ျပသတာမ်ားက နာတာရွားကို ကာမသုခေတြ အျပည့္အ၀ ရရွိေစတဲ့ ကာမစပ္ရွက္ေပးျခင္းေတြပါဘဲ။

နာတာရွားသည္ ေအာ္ႀကီး စပ္ရွက္ေပးတာေတြကို အလြန္ သေဘာက်သြားၿပီး တညလံုး တခ်ီၿပီး တခ်ီ ... တပြဲၿပီး တပြဲ ႏႊဲရေလေတာ့သည္။ မနက္ မိုးလင္းလို႔ နာတာရွား ျပန္သြားၿပီးေနာက္ ... ေအာ္ႀကီးလဲ ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားလိုက္တာ စံစံ ဖုန္းဆက္ေခၚေတာ့မွ ႏိုးလာရသည္။

*** *** ***

ေစာေက်ာ္က သူနဲ႔ အတူတူ နယ္စပ္စခန္းက လာခဲ့တဲ့ ေဘာ္ဒါေတြရွိတဲ့ မင္နီဆိုးတားဘက္ကို သြားလည္ခ်င္သည္လို႔ ေျပာလာေသာအခါ ျဖဴသီခိုင္သည္ ၀မ္းသာအားရ သြားခိုင္းေလသည္။ ေစာေက်ာ္ကို သူ႔ေဘာ္ဒါေတြကို ေပးဖို႔ လက္ေဆာင္မ်ားလဲ ၀ယ္ေပးလိုက္သည္။

ျဖဴသီခိုင္မွာကလဲ အႀကံနဲ႔။ ေစာေက်ာ္လဲ ထြက္သြားေရာ ေအာ္ႀကီးကို သူမ အိမ္ကို ေခၚၿပီး ဟင္းခ်က္နည္းမ်ား သင္ခိုင္းေလသည္။ သို႔ေပမဲ့ ေအာ္ႀကီး သင္ေပးျပေပးတာမ်ားက ဟင္းခ်က္နည္းေတြေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ျဖဴသီခိုင္ သိၿပီး ... တတ္ၿပီးသားေတြပါဘဲ။ ျဖဴသီခိုင္ စိတ္ေက်နပ္မႈ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရရွိရေအာင္ ေအာ္ႀကီး စြမ္းေဆာင္ေပးလိုက္သည္။ ျဖဴသီခိုင္လဲ ေအာ္ႀကီးနဲ႔ စပ္ရွက္ရတာေတြကို အစြဲႀကီး စြဲသြားရေတာ့သည္။

   
“ေမထိန္နဲ႔ကိုေက်ာ္စြာထြန္း လက္ထပ္လိုက္ၾကၿပီတဲ့…”

သက္ထားက ေမထိန္႔ဆီက ဖုန္းရလို႔ ေအာ္ႀကီးနဲ႔ စံစံ့ကို လာေျပာျပသည္။

“မမေမထိန္ ... ဒီျပန္လာမယ္တဲ့လား ... မမ ”
“အင္း ... တလ ... ႏွစ္လေလာက္ အတြင္း ျပန္လာမယ္ ေျပာတာဘဲ ...ကိုေက်ာ္စြာထြန္းက ေနာက္ေတာ့ ဒီလိုက္လာမယ္…တဲ့ ... ”
“ကိုေက်ာ္စြာထြန္းက စားေသာက္ဆိုင္အလုပ္ သိပ္ကြ်မ္းတာ မမသက္ထားေရ ... သူ လိုက္လာရင္ေတာ့ ဒီမွာ သူ႔အႀကံဥာဏ္နဲ႔ တတ္ကြ်မ္းတာေတြနဲ႔ ဆိုင္လုပ္ရင္ အရမ္း ေအာင္ျမင္မွာဘဲ”

ဒီေန႔ သက္ထား ဆိုင္ပိတ္ခ်ိန္အထိ လုပ္သည္။ စံစံနဲ႔ ေအာ္ႀကီးကို သက္ထားက အိမ္ျပန္လိုက္ပို႔ေပးမည္လို႔ ေျပာသည္။ စံစံက “မပို႔နဲ႔ေတာ့ မမ ... စံစံနဲ႔ ကိုေအာ္ႀကီး ... ႐ုပ္ရွင္သြားၾကည့္မလို႔ ... စံစံတို႔ ဖါသာဘဲ သြားလိုက္ေတာ့မယ္” လို႔ ေျပာသည္။ သက္ထားလဲ ၿပံဳးစိစိ ျဖစ္သြားၿပီး ... “ေအာ္ ... ေကာင္းတာေပါ့ ... ခစ္ခစ္ ... ဘာကားသြားၾကည့္ၾကမွာတံုး…” လို႔ ေမးသည္။ စံစံက ... “ကုလားကား ... မမ ... ဒီနားက ႐ံုမွာ ကုလားကား အၿမဲတင္တယ္ ... ” လို႔ ေျဖသည္။ ေအာ္ႀကီးနဲ႔ စံစံ ဆိုင္ကေန အတူတူ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္သြားၾကတာ သက္ထား ၾကည့္ၿပီး သေဘာက်ေနသည္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ျဖစ္သြားၾကတာ သက္ထား ... မနာလို မျဖစ္။ သူတို႔က မီးဖိုထဲ ခ်က္ျပဳတ္တာလဲ ေတာ္သည္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္သည္ လိုက္ဖက္ညီသည္လို႔ သက္ထား ထင္သည္။

႐ုပ္ရွင္႐ံုထဲမွာ စံစံသည္ ေအာ္ႀကီး ရင္ခြင္ထဲမွာ ေရာက္ေနသည္။ ကုလားကား႐ံုက ၾကည့္သူ မရွိသေလာက္ဘဲ။ စံစံက “သူတို႔ ရွံဳးမွာဘဲေနာ္ ... ”လို႔ ရယ္ၿပီး ေျပာသည္။ ေအာ္ႀကီးက ... “စံစံ ... ဒီကအျပန္ ကိုယ့္အိမ္ လိုက္ခဲ့ပါလား ... စံစံနဲ႔ အားရေအာင္ ခ်စ္ခ်င္တယ္ ... ”လို႔ ေျပာေတာ့ စံစံလဲ သေဘာတူသည္။ ေအာ္ႀကီးနဲ႔ ခ်စ္သူျဖစ္ၾကၿပီး ဆိုင္က စတိုခန္းထဲက ဆန္အိတ္ပံုေပၚမွာဘဲ ႏွစ္ပါးသြားခဲ့ရတာ ၾကာၿပီ။ စိတ္ေတြက တအားထန္ေနေတာ့ ေတြ႔ရာေနရာမွာ ျဖစ္သလို လုပ္ခဲ့ၾကသည္။ ႐ုပ္ရွင္ကအၿပီး ေအာ္ႀကီးနဲ႔ လက္ခ်င္းတြဲကာ ေအာ္ႀကီး တိုက္ခန္းကို သူတို႔ သြားၾကသည္။

“စံစံ ဆာလား ... တခုခု စားအံုးမလား …”
“ဟင့္အင္း…မဆာဘူး ... အကိုေရာ ဆာလား ... ”
“မဆာဘူး ... စံစံနဲ႔ ခ်စ္ရမွာကိုဘဲ ေတြးၿပီး ၀မ္းသာေနတယ္ …. ”

တ႐ုတ္တန္းထဲမွာမုိ႔ ဟင္းနံ႔ ... အကင္နံ႔ေတြက ေလအေ၀့မွာ….သင္းပ်ံ႕ေနသည္။ နယူးေယာက္ တ႐ုတ္တန္းသည္ စည္ကားေနသည္။ လမ္းေဘးေစ်းသည္ေတြလဲ ခင္းေရာင္းေနၾကသည္။

“အကို ... တခ်ိဳ႕တ႐ုတ္ေစ်းသည္ေတြက အဂၤလိပ္လို မတတ္ဘူး ... သိလား ... ”
“တခ်ိဳ႕က သေဘၤာ၀မ္းဘိုက္ထဲ ပုန္းၿပီး လိုက္လာတဲ့ လူေတြ ျဖစ္မယ္ ... အခုမွ ေရာက္လာတာ ျဖစ္မယ္ ... ”
“အကိုေရ ... ၾကည့္ပါအံုး ... လိပ္ေပါက္စေလးေတြ ေရာင္းေနတယ္ …ခ်စ္စရာေလးေတြ ... ”
“စံစံ လိုခ်င္လား ...ကိုယ္ ၀ယ္လိုက္မယ္ေလ …”
“မလိုခ်င္ပါဘူး…အကို ... ေတာ္ၾကာ အစာေကြ်းရမွာနဲ႔ ... စံစံတို႔က အလုပ္ကလဲ ခပ္မ်ားမ်ား …”

ေအာ္ႀကီးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဘယ္ေတာ့ လူမဲေတြ သူ႔ကို လာသတ္ႏိုင္တယ္ ဆိုတာ သတိရေနသည္။ လူမဲ ျမင္တိုင္း ... သူ႔ကို လာေဆာ္မဲ့ ေကာင္လား ... ထင္ေနမိသည္။ မျဖစ္ပါဘူး ... ဒီကေန ေျခရာေဖ်ာက္ၿပီး တျခား ျပည္နယ္တခုခုကို ေရႊ႕မွ ျဖစ္မွာပါ။

“စံစံ ...ကိုယ္ေလ ... စံစံ့ကို သိပ္ခ်စ္တာဘဲ …”
“တကယ္လား …အကို႔ကို ဟိုဆူရွီသူေဌး မျဖဴသီက ညဳတုတုနဲ႔ အထာ ေပးေပးေနတာ စံစံ မသိဘူး မထင္နဲ႔ …”
“စံစံက ေတာ္ေတာ္ အကင္းပါးတာဘဲ ... ခိခိ”
“ဟြန္း ... ဟုတ္တယ္မႈတ္လား …”
“ကိုယ္က စံစံ ရွိေနတာဘဲကြာ…”
“အကိုေနာ္ ... မသိရင္ ခက္မယ္ …”

စံစံက ေအာ္ႀကီးရဲ႕ လက္ေမာင္းကို သူမ လက္သီးဆုတ္ေလးနဲ႔ ထုသည္။ ဓါတ္ေလွခါးနဲ႔ ေအာ္ႀကီး ေနတဲ့ ငါးထပ္က အခန္းကို ေရာက္လာသည္။ စံစံ့ခါးေလးကေနဖက္ၿပီး သူ႔အခန္းထဲ ၀င္လိုက္သည္။

“စံစံ ေရခ်ိဳးမလား ... ”
“ေကာင္းသားဘဲ ... ဆိုင္မွာ ဒီေန႔ ငပိေၾကာ္ေတြ ေၾကာ္တာ တကိုယ္လံုး နံေစာ္သြားတယ္ ... ဟိဟိ ... ”
“ဒါဆို စံစံနဲ႔ကိုယ္နဲ႔ အတူတူ ေရခ်ိဳးၾကမယ္ေလ …”
ဒီလိုဆိုေတာ့လဲ စံစံ ကိုေအာ္ႀကီးနဲ႔ ေရအတူတူ ခ်ိဳးရမွာ ရွက္သလိုလိုဘဲ။ ဆိုင္က စတိုခန္းထဲမွာ လြန္လြန္က်ဴးက်ဴးေတြ ျဖစ္ဘူးတယ္ ဆိုေပမဲ့ ... အဲဒီတံုးက စိတ္ေတြကလဲ မႊန္ေနတာ ... ႂကြေနတာေလ။

“အကိုခ်ိဳး ... အရင္ခ်ိဳး ... ၿပီးရင္ စံစံ ခ်ိဳးမယ္ …”
“ဟင့္အင္း ... လာ ... လာ ... စံစံနဲ႔ အတူတူဘဲ ခ်ိဳးမယ္ …” ေအာ္ႀကီးက စံစံ့ ခါးေလးကေန ဆြဲဖက္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းကို ေခၚသြားသည္။ စံစံ့ အ၀တ္ေတြကို ခြ်တ္ရေတာ့ စံစံ ရွက္သလိုဘဲ။
“မၾကည့္နဲ႔ကြာ ... အကို႔…”
“စံစံကလဲ ခုမွ ေတြ႔ဘူးတာမွ မဟုတ္တာ ... ”
“အိုး ... မေျပာနဲ႔ …”

စံစံေကာ အကိုေကာ ...ကမ႓ာဦး အစက အာဒံနဲ႔ ဧ၀လို ကိုယ္တံုးလံုးေတြ ျဖစ္သြားေနၿပီ။ စံစံလဲ ေခါင္းကို တဖက္လွည့္ထားသည္။ အကိုက ေရခ်ိဳးကန္ထဲကို စံစံနဲ႔ အတူတူ ၀င္တဲ့အခ်ိန္ထဲကစၿပီး
ၿပီး စံစံ့ ရင္သားေတြကိုကိုင္ေတာ့တာဘဲ။ စံစံလဲ အကို႔ေပါင္ၾကားက ရွည္လေမ်ာ အတန္ေခ်ာင္းႀကီးကို ျမင္ရတာနဲ႔ ရင္ေတြ တဒိုင္းဒိုင္း ခုန္လာၿပီး ခံခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြား ေပၚေပါက္လာရေတာ့ အကိုက စံစံ့တကုိယ္လံုးကို ဆပ္ျပာနဲ႔ ပြတ္တိုက္ေပးေတာ့ စံစံကလဲ အားက်မခံ အကို႔လိင္တန္ေခ်ာင္းႀကီးကို ကိုင္ဆုတ္ ပြတ္တိုက္ေပးမိပါသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ကာမစိတ္ေတြ ထႂကြႏိုးၾကားလာၿပီး အိပ္ခန္းထဲကကုတင္ဆီကို အျမန္ဆံုး ေရာက္လွမ္းမိၾကရေတာ့သည္။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုတ္နမ္းတာလဲ လွ်ာေတြနဲ႔ လံုးေထြး ေနၾကသည္။

အကိုက စံစံ့ ရင္ႏွစ္မႊာကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ဘဲ ကိုင္ဆုပ္ေတာ့တာဘဲ။ စံစံ့ တင္ပါးေတြကိုလဲ ဒီလိုဘဲ။ ဂ်ံဳနယ္သလို ဆုတ္နယ္တာ။ အနယ္ခံရတဲ့ စံစံကလဲ ႀကိဳက္သည္။ အကို စံစံ့ အဖုတ္ကို နမ္းလဲနမ္း စုပ္လဲ စုပ္သည္။ စံစံ့အဖုတ္ထဲ သူ႔လွ်ာႀကီး အတင္းႀကီး ထိုးထိုး ၀င္လာသည္။ စံစံလဲ တုန္ခါေနေအာင္ဘဲ ... ေကာင္းေနသည္။ အကို ေျပာတာမွန္သည္။ စတိုခန္းထဲျဖစ္သလို လုပ္ၾကတာမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ... အ၀တ္မပါဘဲကုတင္ေပၚ စိတ္လြတ္လက္လြတ္ စပ္ရွက္ရတာေတာ္ေတာ္ ေကာင္းသည္။ စံစံလဲ အကိုနဲ႔ အပီ ခ်စ္ပစ္လိုက္မည္ ဆိုၿပီး မရွက္ေတာ့။ အကိုက ေလးဘက္ကုန္းခိုင္းလာေတာ့လဲ အကို႔ စိတ္ႀကိဳက္ကုန္းေပးလိုက္သည္။ ေလးဘက္ကုန္းသည္ ဆိုေပမဲ့ ဖင္ပူးေတာင္း ေထာင္ရတာ ဆိုရင္ ပိုမွန္လိမ့္မည္။ ေထာင္ထားတဲ့ စံစံ့တင္ပါးေတြကို အကိုကိုင္ပြတ္ ေနၿပီးမွ စံစံ့ အဖုတ္ကို သူ နမ္းျပန္သည္။ လွ်ာႀကီးနဲ႔ ယက္တာ ... တျပတ္ျပတ္ တၿပိၿပိ အသံေတြနဲ႔ စံစံ့ အဖုတ္လဲ တအား ယားသထက္ ယားလာရသည္။

“အကိုး ….ေတာ္ၿပီ ... ေတာ္ၿပီ …. ”

စံစံ မေနႏိုင္ေတာ့။ အကို ယက္တာေတြ ဆက္ မခံႏိုင္ေတာ့။ ခံခ်င္လွၿပီ။

“ခ်စ္ေပးရေတာ့မလား ... စံ ... ”
“အင္း…အင္း …အကို…ခ်စ္…ခ်စ္…ခ်စ္ေပးပါေတာ့ …. ”
ဖင္ေထာင္ေပးထားတဲ့ စံစံ့ကို အကို လုပ္ၿပီ။ ထြားလြန္းတဲ့ ...ကိုေအာ္ႀကီးရဲ႕ လိင္တန္ တုတ္တုတ္ႀကီးက ဇိကနဲ ၀င္လာတာ အတြင္းသားေတြကို မတရားႀကီး ထိုးပြတ္ သြားတာ စံစံ့ အေၾကာေပါင္းတေထာင္ စိမ့္သြားရေတာ့တာဘဲ

“အီး ... အကို .ေျဖးေျဖး …”

အကို႔လိင္တန္ႀကီးကဆက္ထိုးလို႔ မရဘဲ တစ္ဆို႔ႀကီး ျဖစ္ေနေတာ့ အကိုက အေနာက္ျပန္ဆုတ္ၿပီး တခါ ျပန္ထိုးထည့္ျပန္သည္။ စံစံ့မွာေတာ့ ... ” အား… ... အား… ... အား… ... ”နဲ႔ ေအာ္ေနရသည္။ ခဏၾကာေတာ့ စံစံ့အဖုတ္က အကို႔ လိင္ေခ်ာင္းႀကီးကို တေခ်ာင္းလံုး အသြင္းခံႏိုင္သြားၿပီ။ အကို႔ အေမႊးၾကမ္းၾကမ္း လိန္ေကာက္ေကာက္ေတြ စံစံ့ တင္ပါးအိအိေတြကို ထိကပ္ေနတဲ့အထိ ... လိင္တန္ အရင္းအထိ ၀င္ေနၿပီ။ စိတ္ထဲမွာ တမ်ိဳးႀကီး ခံစားရသည္။ အကို႔ဟာႀကီး တခုလံုး ... စံစံ့အထဲ ေရာက္ေနလို႔။ ႏွစ္ကိုယ့္တကိုယ္ ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့။

“ခ်စ္လား ... စံစံ …. ”
“အင္း…ခ်စ္တယ္ ... အကို ... တအား ... တအား ... ခ်စ္တယ္ …”
“အကိုလဲ စံစံ့ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ …”

အကိုက ေျပာေျပာဆိုဆို စံစံ့ကို လုပ္ပါၿပီ။ အသြင္းအထုတ္ လုပ္ၿပီ။ ပက္ပက္စက္စက္ ေျပာရရင္ လိုးေနၿပီ။ အကို႔ထိုးႏွက္ခ်က္တိုင္းက အ၀င္ေရာ အထြက္ေရာ ... စံစံ့ကို အီဆိမ့္ေနတဲ့ကာမ အရသာထူးေတြကို ေပးသည္။

“ေကာင္းလား ... စံစံ…”
“အင္း ... အင္း ... အရမ္းေကာင္းတယ္ …”
“ျမန္ျမန္ လိုးမယ္ ေနာ္ ... ”
“အင္း ... လိုး…လိုး …”

စံစံ့ပါးစပ္က တခါဘူးမွ ဒီလို စကားလံုးမ်ိဳး မသံုးဘူးခဲ့ေပမဲ့ အကိုနဲ႔ သံုးေနမိၿပီ။ စိတ္ေတြက တအား ႂကြထေနတာကိုး။ အကို ေဆာင့္ထည့္တိုင္း စံစံ အဖုတ္ထဲက်င္က်င္ သြားရသည္။ ဖြတ္ ... ဖစ္ ... ဖြတ္ဖပ္ ဆိုတဲ့ အသံေတြလဲ ဆူညံေနသည္။ အကို ေဆာင့္လိုက္တိုင္း စံစံ့ ရင္သားစိုင္ေတြလဲ တုန္ခါေနသည္။ ေတာ္ေတာ္လဲ အလိုးၾကမ္းတဲ့ အကို။ ေရေရလည္လည္ကို ေဆာင့္ေဆာင့္ လုပ္ေနတာ။ ဖတ္ကနဲ ေဖါင္းကနဲ အသံေတြ ျမည္သည္။ သူ႔ဆီးခံုနဲ႔ စံစံ့ တင္ပါးေတြ တအားထိခိုက္ ႐ိုက္ခတ္တဲ့ အသံေတြေပါ့။ အကိုေဆာင့္တာေတြ ျပင္းလြန္းလို႔ စံစံ အေရွ႕ကိုလဲက်မသြားေအာင္ မနဲ ေတာင့္ခံထားရသည္။ ဖင္ပူးေတာင္းေထာင္ေပးရာက အကိုက ပံုစံ ေျပာင္းရေအာင္လို႔ ေျပာလာျပန္သည္။ စံစံလဲ ပက္လက္ အိပ္ေပးလိုက္ေတာ့ အကိုက အေပၚတက္ခြၿပီး ဒလၾကမ္း ေဆာင့္ေပးေတာ့တာဘဲ။ တေျဖာင္းေျဖာင္းဘဲ။ စံစံလဲ ဘယ္ႏွစ္ခါေတာင္ ေကာင္းသြားသလဲ မသိေတာ့ဘူးရွင္။ ေနာက္ဆံုး ... အေကာင္းႀကီး ေကာင္းသြားခ်ိန္ အကို႔ ပူေႏြးေႏြး သုတ္ေရေတြ တဖတ္ဖတ္ စံစံ့ အဖုတ္ထဲ ပန္းထုတ္လိုက္တာ သိလိုက္ရပါေတာ့သည္။ အကိုလဲ ခါးကိုေကာ့ၿပီး သူ႔လိင္တန္ႀကီးက္ို တဆံုး ႏွစ္ထားရင္း ... “အား….ဟားဟား… ... ေကာင္း လိုက္တာ စံ ရယ္ … ... ” လို႔ ညည္းေလသည္။

   
“ေအာ္ႀကီး... ဖုန္းလာတယ္ ...”

သက္ထား က မီးဖို အ၀ကို လာေအာ္ေျပာသည္။

“ဘယ္သူေခၚတာလဲ ... သက္ထား ...”
“ျဖဴသီခိုင္”

စံစံက ႏႈတ္ခမ္းေလး စူကာ... “အကို ... သြားမေျပာနဲ႔” လို႔ ေျပာသည္။
“အလုပ္ကိစၥ ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ႏိုင္တယ္ ...”
ေအာ္ႀကီး ဖုန္းသြားကိုင္သည္။ ျဖဴသီခိုင္က ... “ဟိတ္ ... ဆရာႀကီး ... ဖုန္းေလး ဘာေလးေတာင္ မဆက္ဘူး ... ေနႏိုင္လိုက္တာ ...” လို႔ ေျပာသည္။ ေအာ္ႀကီးလဲ သူနဲ႔ စံစံနဲ႔ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ေနၾကၿပီမုိ႔ ျဖဴသီခိုင္နဲ႔ ေတြ႔ဖို႔ မလြယ္ေတာ့ေၾကာင္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းဘဲ ေျပာျပလိုက္သည္။ ျဖဴသီခိုင္ကေတာ့ စိတ္မေလ်ာ့ေသး။ “ျဖဴကေတာ့ သူနဲ႔ ထပ္ဆံုခ်င္ေသးတယ္ ... သူ ေတြ႔ႏိုင္ရင္ ... ျဖဴ႕ဆီ ဖုန္းေခၚလိုက္ပါ” တဲ့။ မီးဖိုထံ ျပန္ေရာက္ေတာ့ စံစံသည္ ႏႈတ္ခမ္းေလး စူေထာ္ကာ စိတ္ေကာက္တဲ့ပံုနဲ႔ ... “ဘာတဲ့လဲ... ဒီေဆာ္ႀကီးက ... အကို႔ကို ညဳေနေသးလား ...” လို႔ ေမးသည္။ “ဟင္း ေအာ္ဒါ လုပ္ခ်င္လို႔ေမးတာပါ ... စံစံရယ္ ...”

ေအာ္ႀကီးလဲ ျဖဴေဖြးေတာင့္တင္းေသာ ျဖဴသီခိုင္ကို ျဖဳတ္ရတာ အလြန္သေဘာက်သည္။ သို႔ေပမဲ့ စံစံနဲ႔ ခ်စ္သူျဖစ္ၿပီးေနာက္ တျခားမိန္းမေတြနဲ႔ လုပ္တာကို ရပ္တန္းက ရပ္ေတာ့မည္လို႔ သူ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ထားခဲ့လို႔ စိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး ျငင္းပယ္တာ ျဖစ္သည္။

ေအာ္ႀကီးရဲ႕ စိတ္ထိန္းခ်ဳပ္တာေတြ ဒီေန႔ညမွာ ပ်က္ျပယ္သြားရသည္။ ဒီေန႔ မနက္ စံစံရဲ႕ အေဒၚအရင္း ႐ုတ္တရက္ ေနမေကာင္းျဖစ္ၿပီး သတိလစ္သြားလို႔ စံစံသည္ နယူးေဟးဗင္းကို အျမန္လိုက္သြားရသည္။ ေအာ္ႀကီး တေယာက္ထဲ မီးဖိုထဲ မႏိုင္မွာစိုးလို႔ သက္ထားက ဘယ္ေက်ာ္ကို ဖုန္းဆက္ေခၚရသည္။ ဘယ္ေက်ာ္ကလဲ ဆူရွီဆိုင္ကို သူ႔လူတေယာက္နဲ႔ လႊဲၿပီး လာကူရသည္။ ဆိုင္သိမ္းခါနီးေရာက္ေတာ့ ဘယ္ေက်ာ္က သူ႔ဆူရွီဆိုင္ကို ပိတ္ရမွာမုိ႔ သူ နဲနဲေစာေစာ ျပန္ခ်င္တယ္လို႔ ေျပာၿပီး ညခုနစ္နာရီေလာက္ ျပန္သြားသည္။ ပုဂံေဆးေသာ မက္ဆီကန္နဲ႔ မီးဖိုအကူ သီရိလကၤာ ကုလားေလး ျပန္သြားေသာအခါ ေအာ္ႀကီးနဲ႔ သက္ထား ႏွစ္ေယာက္ထဲ က်န္သည္။ ေအာ္ႀကီးလဲ သီရိလကၤာေကာင္ေလး ရွင္းလင္းေပးသြားလို႔ သိပ္ေတာ့ လုပ္စရာ မရွိေတာ့။ ဒါေၾကာင့္ ဆိုင္အေနာက္ဘက္က အိမ္သာနဲ႔ ေရခ်ိဳးခန္းတြဲရက္မွာ ေရအျမန္ခ်ိဳးလိုက္သည္။ ကုလားမဆလာဟင္းေတြ ခ်က္ရင္ ... အရမ္းနံေစာ္ေနတာေၾကာင့္ဘဲ။ ေရကို စိမ္ေျပနေျပ ခ်ိဳးတာမ်ိဳးမဟုတ္။ အျမန္ၿပီးစလြယ္ ခ်ိဳးလိုက္တာ ... ဆိုင္က ေရခ်ိဳးခန္းကလဲ ဘာက်ဥ္းသလဲ မေမးနဲ႔။ ၿဗံဳးဆို ႐ုတ္တရက္ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါး ပြင့္လာလို႔ ေအာ္ႀကီး လန္႔သြားသည္။

“ဟင္... သက္ထား ...”

သက္ထားသည္ တခစ္ခစ္ ရယ္ေနသည္။

“ေအာ္ႀကီး  စံစံနဲ႔ ျဖစ္ေနတာနဲ႔ သက္ထားကိုလဲ ပစ္မထားနဲ႔အံုးေလ” လို႔ ေျပာသည္။ သူ႔ေပါင္ၾကားက အတန္ေခ်ာင္းကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး “ယမ္းမီး ...သတိရလြမ္းေနတယ္ ...” လို႔ ေျပာကာ လွမ္းဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ ေအာ္ႀကီး လိင္တန္ကလဲ သိပ္ပါးတဲ့ေကာင္ႀကီး။ မိန္းမတေယာက္ရဲ႕ လက္ေလးနဲ႔ အကိုင္ခံရတယ္ဆိုရင္ ခ်က္ခ်င္းဘဲ ထံုးကနဲ မတ္လာသည္။ စိတ္ထဲက သက္ထားကို (မေကာင္းဘူးဗ်ာ... စံစံ့အေပၚ သစၥာမဲ့တာ က်ေနာ္ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး) လို႔ ေျပာေနေပမဲ့ အျပင္မွာေတာ့ ေျပာလို႔ မထြက္ဘူး ျဖစ္ေနသည္။ သက္ထားက လာ ... လိုက္ခဲ့ ... ဆိုၿပီး စတိုခန္းထဲကို လိင္တန္ေခ်ာင္းကေန ဆြဲၿပီး ေခၚသြားေတာ့ ေအာ္ႀကီး ခါးေလးေကာ့ကာ ပါသြားေလၿပီ။ ထံုးစံအတိုင္း အရင္လုပ္ေနက် ဆန္အိတ္ေတြ အေပၚမွာ သက္ထားနဲ႔ ေအာ္ႀကီး ... အႀကိတ္အနယ္ တြယ္ၾက ျပန္သည္။ ပထမ သက္ထားက အေပၚက ... ေနာက္ေတာ့ ေအာ္ႀကီးက အေပၚက။  ၾကာၾကာ... ျပင္းျပင္း ေကာင္းေကာင္းေလး တခ်ီ ဆြဲေပးအၿပီး သက္ထားက ေအာ္ႀကီးကို လိုက္ပို႔သည္။

သူ႔အခန္းေပၚ ျပန္ေရာက္ၿပီး မၾကာခင္မွာဘဲ စံစံဆီက ဖုန္း လာသည္။ စံစံက သူ႔အေဒၚ သတိမရေသးလို႔ ဘာျဖစ္အံုးမည္ မသိလို႔ တရက္ႏွစ္ရက္ေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ရအံုးမည္လို႔ ေျပာသည္။ စံစံနဲ႔ ဖုန္းေျပာအၿပီး ... ေအာ္ႀကီး ဘိုက္ဆာလာတာနဲ႔ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ေတြ ေရခဲေသတၱာထဲ ေတြ႔တာနဲ႔ ျပန္ေႏႊးၿပီး ထိုင္စားေနခိုက္ ဖုန္းျမည္လာျပန္သည္။ ျဖဴသီခိုင္ ျဖစ္ေနသည္။

“ဟိတ္..... ကိုေလာ္ႀကီး... ခစ္ခစ္ခစ္ ... သူ႔ကို ေအာ္ႀကီးလို႔ မေခၚေတာ့ဘဲ... ေလာ္ႀကီးလို႔ဘဲ ေခၚေတာ့မယ္ ... ႀကီးလို႔ ...”
“မမ ... ဘယ္က ေျပာေနတာလဲ... အိမ္က မဟုတ္ဘူးထင္တယ္ ... အသံေတြ ဆူညံေနတယ္ ...”
“ဟုတ္တယ္ ... ဒို႕... သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဆိုင္တဆိုင္ မွာ စားေသာက္ေနတာ ... အခု ေသာက္တာ နဲနဲမ်ားသြားေတာ့ အျပန္ ကားမေမာင္းႏိုင္ေတာ့ဘူး ... အဲဒါ ... ကိုေအာ္ႀကီး ... ဒို႔ဆီ လာခဲ့ႏိုင္မလား ...”
“မမ ဘယ္မွာလဲ ... ဆိုင္က ဘယ္လမ္းမွာလဲ ...”
ျဖဴသီခိုင္က ဆိုင္ေနရာကို ေျပာျပသည္။
“က်ေနာ္ အခုဘဲ လာခဲ့မယ္ ...”
ေအာ္ႀကီးလဲ အကူအညီေတာင္းေနတာကို မျငင္းလိုဘူး …. ။ တက္က္ဆီကားနဲ႔ ျဖဴသီခိုင္ ရွိေနတဲ့ ဆိုင္ကို သြားလိုက္သည္။ ျဖဴသီခိုင္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ မိန္းမတေယာက္က ျဖဴသီခိုင္နဲ႔ အတူ အေဖၚအျဖစ္ ေစာင့္ေပးေနတာ ေတြ႔ရသည္။ ျဖဴသီခိုင္က သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးသည္။ “သူက မာရီယာ ... မမရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ... သူက ဘရာဇီးလ္က ... စားေသာက္ဆိုင္ ဖြင့္ထားတယ္... ကြင္းစ္ရပ္ကြက္ မွာ” မာရီယာလဲ ျဖဴသီခိုင္လိုဘဲ မူးေနသည္။ မာရီယာက တက္က္ဆီကား တားၿပီး ျပန္သြားသည္။
“မမ ... ကား ဘယ္မွာ ရပ္ထားလဲ ...”
“ဟိုမွာ...”
ျဖဴသီခိုင္က ကားရပ္တဲ့ ပါကင္ကြက္လပ္ကို ျပသည္။ ျဖဴသီခိုင္သည္ ဒယိမ္းဒယိုင္ ျဖစ္ေနသည္။ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေသာက္ထားလဲ မသိ။ ေအာ္ႀကီး ပုခံုးကို မွီၿပီး ေလ်ာက္သည္။
“မမ... ကားေသာ့ေကာ ...”
သူ႔ကို ကားေသာ့ လွမ္းေပးသည္။ ရီမုတ္ကို ႏွိပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မလွမ္းမကမ္း မွာ ရပ္ထားတဲ့ ေငြမွင္ေရာင္ လက္ဇတ္စ္ကားႀကီး ျဖစ္ေနသည္။
“မမ ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ ေသာက္လိုက္လဲ ...”
“ဟိဟိ ... ေပ်ာ္ခ်င္လို႔ ...  မမ ေပ်ာ္ခ်င္တယ္ ...မေပ်ာ္ဘူးေလ...မမကို ဘယ္သူမွ မခ်စ္ၾကဘူး ... ပစ္ပယ္ၾကတယ္ေလ ... ဒါေၾကာင့္ ေပ်ာ္မလားဆိုၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ထြက္တာ ...”
“ဟို ...ေစာေက်ာ္ေကာ ...”
“ဟင့္ဟင့္ ... သူလား သူ...သူ မမကို ပစ္သြားၿပီ သူ႔မွာက ရီးစားေဟာင္း ရွိတယ္ေလ ... နယ္စပ္စခန္းမွာထဲက ခ်စ္ခဲ့တာတဲ့ ... ခု..... ရီးစားေဟာင္းနဲ႔ ယူသြားၿပီ ...မမ ... မမ ... မွာေတာ့ အခ်စ္ေဟာင္းရဲ႕ လက္ထပ္မဂၤလာ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းကို ဆိုေနရၿပီေပါ့ ကိုေအာ္ႀကီး..... အဲေလ...ကိုေလာ္ႀကီးရယ္ .. ခစ္ခစ္ခစ္ ...”
“ဟာ... စိတ္မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ”
“ကိုေအာ္ႀကီးလဲ ဒီလိုဘဲေလ... မမကို မႀကိဳက္ဘူး ... ေလ... စံစံမွ ... စံစံ မဟုတ္လား”
ေအာ္ႀကီးလဲ ဘာေျပာရမွန္း မသိလို႔ ဘာမွ မေျပာဘဲ ကားဘဲ ေမာင္းေနလိုက္သည္။ ျဖဴသီခိုင္သည္ ေစာေက်ာ္ လစ္သြားလို႔ အသဲကြဲေနတာကိုး ...။
ျဖဴသီခိုင္ရဲ႕ အိမ္က ၿမိဳ႕ျပင္မွာ။ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ၿပီး ကားရပ္ေတာ့ ... ျဖဴသီခိုင္က... “ကုိေအာ္ႀကီး... အထဲ၀င္အံုးေနာ္ ... ေအးေအးေဆးေဆးေပါ့”
“မမ... က်ေနာ္ ... က်ေနာ္ မနက္ ... အလုပ္ဆင္းရအံုးမွာ ... က်ေနာ္... တက္က္ဆီနဲ႔ ျပန္လိုက္မယ္”
ျဖဴသီခိုင္ ပါးျပင္မွာ ပုလဲလံုးေလးေတြ စီးက်လာသည္။ ျဖဴသီခိုင္ ငိုၿပီ။
“ေအာ္ႀကီး ရယ္... မမနဲ႔ ခဏေတာင္ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူးလားဟင္ ... မမ ... မမ...ကေတာ့ေလ... သူ႔ကို တမ္းတ ေနမိတာ မမ...ဘ၀ကိုက ဆိုးပါတယ္ ….ဟင့္ဟင့္... ဟီး...... ဟီး.....”
“အို...မငိုပါနဲ႔ မမ ရယ္ ”
ေအာ္ႀကီး ျဖဴသီခိုင္ရဲ႕ မ်က္ေရေတြကို သုတ္ေပးသည္။
“မမနဲ႔ သူ ဒီည ေနမယ္ မဟုတ္လား”
“မမ ေနေစခ်င္ရင္ ေနမယ္ေလ ...”

ငိုေနတဲ့ ျဖဴသီခိုင္ကို ဆြဲဖက္လိုက္သည္။

“မငိုပါနဲ႔ မမရယ္... မမ ငိုေတာ့ စိတ္မေကာင္းဘူးဗ်ာ ...”

ျဖဴသီခိုင္ရဲ႕ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေဖါင္းေဖါင္းတစံုကို ေအာ္ႀကီး သူ႔ႏႈတ္ခမ္းႀကီးေတြနဲ႔ ဖိကပ္စုပ္လိုက္ေသာအခါ မ်က္ေတာင္ ေကာ့ေကာ့ႀကီးေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္ လႈပ္ၿပီး ပိတ္က်သြားသည္။ ေအာ္ႀကီးေက်ာျပင္ကို ဖက္သိုင္းလိုက္တဲ့ ျဖဴသီခိုင္ရဲ႕ လက္ေတြက ေက်ာျပင္ႀကီးကို ပြတ္သပ္ေနရာက ေအာက္ဘက္ကို တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ဆင္းခ်လာၿပီး ေအာ္ႀကီးရဲ႕ တင္ပါးေတြကို ဆုတ္နယ္ ေနသည္။

   
ျဖဴသီခိုင္ရဲ႕ အိပ္ခန္းႀကီးထဲက ႏွစ္ေယာက္အိပ္ ကုတင္ႀကီးေပၚမွာ ေအာ္ႀကီး ပက္လက္အိပ္ေနသည္။ သူ႔လိင္တန္ေခ်ာင္းႀကီးကို အရင္းကေန ဆုတ္ကိုင္ၿပီး ထိပ္ပိုင္းဒစ္ကို လွ်ာေလးနဲ႔ ကလိလိုက္စုတ္လိုက္ လုပ္ေပးေနေသာ ျဖဴသီခိုင္သည္ ညႇိဳ႕ဓါတ္အျပည့္ပါတဲ့ မ်က္လံုး အစံုနဲ႔ သူ႔ကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္။

“ႀကိဳက္လား”
“အင္းႀကိဳက္တယ္.မမ”

လိင္တန္ေခ်ာင္းရဲ႕ ထိပ္ဖ်ားကေန အရင္းအထိ လွ်ာနဲ႔ ယက္ေပးေနျပန္သည္။ ထ႔ိုေနာက္ ေဂြးစိႏွစ္လံုးကို ဆက္ၿပီး ယက္ေပးျပန္သည္။

“ရၿပီ ... မမ ခ်စ္ၾကရေအာင္ အရမ္း ခ်စ္ခ်င္ေနၿပီ”

ေအာ္ႀကီးက တုန္ရီတဲ့ အသံနဲ႔ ေျပာလိုက္သည္။ ျဖဴသီခိုင္လဲ စုတ္ေပးေနတာကို ရပ္လိုက္ၿပီး ေလးဘက္ေထာက္ၿပီး တင္ပါးေတြကို ေထာင္ေပးသည္။ သူမရဲ႕တင္ပါးေတြ ဒီလိုေထာင္ေပးတာကို အရမ္းသေဘာက်သည္လို႔ ေအာ္ႀကီးက အရင္တခါတံုးက ေျပာဘူးထားသည္။

အခုလဲ ျဖဴသီခိုင့္တင္ပါး ကားကားႀကီးေတြကို ေအာ္ႀကီး ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္ ၾကည့္ေနသည္။ တင္ပါးႀကီးေတြရဲ႕ၾကားက အေျမာင္းလိုက္ႀကီး ျပဴးထြက္ေနတဲ့ ျဖဴသီခိုင္ရဲ႕ အဖုတ္ႀကီးကို ပြတ္ေပးလိုက္ေသာအခါမွာေတာ့ ျဖဴသီခိုင္ မ်က္လံုးေလးေတြ ေမွးစင္းကာ က်သြားရသည္။ အေရေတြ စိုစြတ္ေနတဲ့ အဖုတ္ထဲ ေအာ္ႀကီးရဲ႕လက္ညႇိဳး တုတ္တုတ္ႀကီး တိုး၀င္ကာ ေမႊေႏွာက္လိုက္ေသာအခါမွာေတာ့ ျဖဴသီခိုင္ရဲ႕ တင္ပါးႀကီးေတြ ဘယ္ညာရမ္းေနရၿပီး “ဘာေတြ လုပ္ေနတာလဲကြယ္ ... ခ်စ္မွာျဖင့္ ခ်စ္ပါေတာ့” လို႔ ညည္းညဴလိုက္ေလသည္။ ေအာ္ႀကီးလဲ ျဖဴသီခိုင္ရဲ႕ တင္ပါးႀကီးေတြ အေနာက္တဲ့တဲ့မွာ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ေဖါင္းစူေနတဲ့ အဖုတ္ေျမာင္းႀကီးကို သူ႔လ်ာႀကီးနဲ႔ အျပားလိုက္ ယက္ေကာ္တင္လိုက္ပါသည္။

“အို အင္းဟင္းဟင္း …”

အိုး။ အေပၚေအာက္ ဆက္တိုက္ဘဲ တျပတ္ျပတ္နဲ႔ ယက္ေပးေနျပန္ၿပီ။

“ေတာ္ ... ေတာ္ေတာ့ ... ခ်စ္ေပးေတာ့ မမ ယားလွၿပီကြယ္”

ေအာ္ႀကီးလဲ အဖုတ္ႀကီးကို ယက္ေနရာက စအိုေပါက္ ညိဳညိဳေလးဆီကို ေရႊ႕သြားၿပီး လ်ာထိပ္နဲ႔ စအိုေပါက္ေလးကိုပါ ထိုးဆြ ကလိေနျပန္သည္။

“အာ ... ဟာ ... အား ... အင္ ... ေတာ္ၿပီဆို … လုပ္ေတာ့ ... လိုးေပးေတာ့ ... ယားလွၿပီ”

မရွက္ေတာ့ဘဲ တအား ေတာင္းဆိုေနေသာေၾကာင့္ ေအာ္ႀကီးလဲ ဖင္ေထာင္ေပးထားေသာ ျဖဴသီခိုင့္ရဲ႕ တင္ပါးေတြၾကားက ျပဴးထြက္ေနတဲ့ အဖုတ္ထဲကို သူ႔လိင္ေခ်ာင္းႀကီး ထိုးသြင္းေပးေလၿပီ။ ျဖဴသီခိုင္မွာ လိုခ်င္တာကို ရသြားလို႔ ေက်နပ္သြားၿပီး ေအာ္ႀကီးရဲ႕ ထိုးေဆာင့္ေပးတာေတြကို ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ခံစားေနပါေတာ့သည္။

   
ေအာ္ႀကီးလဲ ျဖဴေဖြးေတာင့္တင္းၿပီး တဏွာႀကီးေသာ ျဖဴသီခိုင္ကို ကာမစပ္ရွက္ရတာ သေဘာက်လွသည္။ ေဆာင့္ခ်င္တိုင္း ေဆာင့္ေလ ျဖဴသီခိုင္က ႀကိဳက္ေလဘဲ။

စံစံရဲ႕အေဒၚ မသက္သာတာေၾကာင့္ စံစံ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ျပန္မလာႏိုင္။ ဒီအေတာအတြင္း ေအာ္ႀကီးသည္ ျဖဴသီခို္င္ကို ညတိုင္းလို သြားသြား ေထာင္းေပးသည္။ ဆိုင္ကို ျဖဴသီခိုင္က ကားနဲ႔ လိုက္ပို႔တတ္လို႔ သက္ထားက “ေအာ္ႀကီးေနာ္ စံစံ သိသြားရင္ မိုးမီးေလာင္မွာ ၾကည့္လဲလုပ္အံုး” လို႔ ေျပာသည္။

ဒီေန႔ ျဖဴသီခိုင္ နယူးဂ်ာစီဘက္ကို သြားေနလို႔ ေအာ္ႀကီးကို ဆိုင္ပိတ္ခ်ိန္ ကားနဲ႔ လာမေခၚႏိုင္ဘူး။ ေအာ္ႀကီးကို ဆိုင္ပိတ္အၿပီး သက္ထားက အိမ္ျပန္လိုက္ပို႔ေပးသည္။ ကားေပၚမွာ သက္ထားက စံစံသည္ သေဘာလဲေကာင္း အလုပ္လဲေတာ္တဲ့ မိန္းကေလး ျဖစ္လို႔ ေအာ္ႀကီး ကံေကာင္းတာေၾကာင့္ စံစံ့အေပၚ သစၥာရွိရွိနဲ႔ ေနၿပီး စံစံနဲ႔ဘဲ လက္ထပ္လိုက္ဖို႔ အႀကံေပးေလသည္။ သက္ထားက သူလဲ ေနာက္ကို ေအာ္ႀကီးအေပၚ အလုပ္လုပ္ဘက္ မိတ္ေဆြေတြလိုဘဲ ေနသြားေတာ့မည္လို႔ ေျပာသည္။

ေမထိန္ ျပန္ေရာက္လာသည္။ ေမထိန္က သူ႔ေယာက်ၤား ကိုေက်ာ္စြာထြန္း မၾကာခင္ လိုက္လာမည္လို႔ ေျပာသည္။ ေမထိန္ ျမန္မာျပည္က ရလာခဲ့တဲ့ အစားအေသာက္ အေတြ႔အႀကံဳေတြနဲ႔ သူတို႔ဆိုင္မွာ ျမန္မာ အစားအေသာက္ေတြပါ စမ္းသပ္ ေရာင္းၾကည့္ၾကသည္။ ဒီအေတာအတြင္း စံစံ ျပန္ေရာက္လာသည္။ ေမထိန္သည္ စံစံနဲ႔ ေအာ္ႀကီး ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ေနတာကို အရမ္းဘဲ သေဘာက် သေဘာတူၿပီး လက္ထပ္ၾကဖို႔ အႀကံဥာဏ္ေပးသည္။ ကိုေက်ာ္စြာထြန္း ဒီေရာက္လာရင္ စီးပြားတိုးခ်ဲ႕ၾကမည္လို႔ ေျပာသည္။ ေအာ္ႀကီးက သူ႔မွာ ရန္ညႇိဳးရန္စက ရွိေနေသးလို႔ ဒီနယူးေရာက္ၿမိဳ႕ႀကီးမွာ မေနလိုေတာ့ဘူး။ တျခားျပည္နယ္မွာ ဆိုင္တဆိုင္ ဖြင့္ၿပီး စံစံနဲ႔ လုပ္ကိုင္စားမည္လို႔ ေျပာေတာ့ သက္ထားေရာ ေမထိန္ပါ သေဘာတူၾကေလသည္။

*** *** ***

က်ေနာ္သည္ အလုပ္ကိစၥတခုနဲ႔ ၿမိဳကေလးတၿမိဳ႕ကို ေရာက္ရွိသြားေတာ့ အေမရိကန္လူမ်ိဳးတဦးက ဒီၿမိဳ႕ေလးမွာ ျမန္မာဆိုင္တဆိုင္ ရွိေၾကာင္း ေျပာျပၿပီး သူ အလြန္သေဘာက်ေၾကာင္း သြားစားၾကည့္ေစလိုေၾကာင္း အတန္တန္ ေျပာတာေၾကာင့္ က်ေနာ္လဲ သူ႔ဆီက လိပ္စာေတာင္းယူၿပီး က်ေနာ့္အလုပ္ကိစၥ ၿပီးျပတ္ေသာအခါ ထို ျမန္မာဆိုင္ကို ၀င္သြားၾကည့္လိုက္သည္။

ဆိုင္ေလးသည္ သိပ္မႀကီးလွေပမဲ့ ကားရပ္ဖို႔ ကြက္လပ္လဲ ရွိၿပီး အထဲ၀င္လိုက္ေသာအခါ ထင္သေလာက္ မေသးလွဘဲ သန္႔ရွင္းသားနားေသာ စားပြဲ၊ ကုလားထိုင္မ်ားနဲ႔မုိ႔ သေဘာက်ေနမိဆဲ အတြင္းခန္းမွ မိန္းမပ်ိဳ တေယာက္ ထြက္လာသည္္။ က်ေနာ္လဲ ျမန္မာလက္ရွည္၊ ရင္ဖံုးနဲ႔ ခ်ိတ္ထမိန္ ၀တ္ထားေသာ မိန္းမပ်ိဳကို က်ေနာ္ဟာ ျမန္မာလူမ်ိဳး ျဖစ္ၿပီး အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ဒီၿမိဳ႕ေလးကို ေရာက္ရင္း သတင္းၾကားလို႔ ၀င္လာတာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပၿပီး ထမင္းဟင္းမ်ား မွာစားပါသည္။ မိန္းမပ်ိဳက အတြင္းမွာ ခ်က္ျပဳတ္ေနေသာ သူ႔ေယာက်ၤားကို လွမ္းေခၚၿပီး သူတို႔လင္မယားက က်ေနာ္နဲ႔ ထိုင္စကားေျပာၾကပါသည္။ က်ေနာ္ ေရာက္သြားခ်ိန္သည္ နဲနဲ ေစာေနၿပီး ဆိုင္ဖြင့္ခါစမုိ႔ လာေရာက္ စားေသာက္သူ မရွိေသးလို႔ သူတို႔လင္မယား က်ေနာ္နဲ႔ စကားေျပာခ်ိန္ရတာ ျဖစ္သည္။

မိန္းမပ်ိဳက သူမနံမည္သည္ စံစံ ျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႔ သူမေယာက်ၤားက ကိုေအာင္မင္းသိန္း ျဖစ္ၿပီး လူေတြအားလံုးက ငယ္နံမည္ ကိုေအာ္ႀကီးလို႔ဘဲ ေခၚတတ္ေၾကာင္း ေျပာျပၿပီး က်ေနာ္နဲ႔ ခင္မင္သြားၾကပါသည္။ က်ေနာ္သည္ စံစံနဲ႔ကိုေအာင္မင္းသိန္း (ေခၚ) ေအာ္ႀကီးတို႔ လင္မယားဆိုင္ကို ထိုၿမိဳ႕ကေလးကို ေရာက္တိုင္း ၀င္စားတတ္တာေၾကာင့္ သူတို႔နဲ႔ ပိုမိုရင္းႏွီးသထက္ ရင္းႏွီးလာခဲ့ပါသည္။ သူတို႔လင္မယားက သူတို႔သည္ ယခင္က နယူးေရာက္ၿမိဳ႕မွာ ဆိုင္ဖြင့္ခဲ့ေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့သည္။ ကိုေအာ္ႀကီးနဲ႔ ရင္းႏွီးလာၾကေတာ့ တႀကိမ္မွာ က်ေနာ္ တည္းခိုေသာ ဟိုတယ္အခန္းကို သူ႔ကို ေခၚဖိတ္ၿပီး ဘီယာေသာက္ၾကေသာအခါ ကိုေအာ္ႀကီးက က်ေနာ့္ကို သူ႔ဘ၀ ေနာက္ေၾကာင္းမ်ားကို ေျပာျပခဲ့ပါသည္။ က်ေနာ္သည္ ၀ါသနာအရ ၁၈+ ဇာတ္လမ္းမ်ားကို ေရးသားေနသူ ျဖစ္တာေၾကာင့္ မိန္းမေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ႀကံဳေတြ႔ ပတ္သက္စပ္ရွက္ခဲ့သည့္ ကုိေအာ္ႀကီးရဲ႕ အေတြ႔အႀကံဳ ဘ၀ဇာတ္လမ္းမ်ားကို ေေရးသားလိုစိတ္ ျဖစ္ေပၚလာမိေပသည္။

“ကိုေအာ္ႀကီး စံစံနဲ႔ လက္ထပ္ၿပီး ဒီၿမိဳ႕ေလးကို ေျပာင္းလာၿပီး ဆိုင္ေတြ ဘာေတြ ဖြင့္ၿပီးေနာက္ ခင္ဗ်ားအရင္ႀကံဳခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြနဲ႔ ထပ္ေတြ႔ျဖစ္ထပ္ ညိစြန္းတာေတြ ျဖစ္ေသးလားဗ်” လို႔ က်ေနာ္ ေမးၾကည့္မိပါသည္။ ကိုေအာ္ႀကီးက “ဆရာ့ကို မကြယ္၀ွက္ဘဲ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း အမွန္အတိုင္း ေျပာျပရရင္ေတာ့ တဖက္က ဇာတ္လမ္း ဆက္ခ်င္တာမ်ိဳးေတြေတာ့ ရွိခဲ့တယ္ ဆရာ ... က်ေနာ္လဲ က်ေနာ့္မိန္းမအေပၚ သစၥာမေဖါက္ခ်င္ေတာ့ဘူးေလ ေရွာင္ခဲ့ပါတယ္” လို႔ ေျဖသည္။     

“စပ္စုလိုက္အံုးမယ္ ဘယ္သူက ဆက္ခ်င္တာလဲ ဆိုတာေလးမ်ား ေျပာျပႏိုင္မလားကိုေအာ္ႀကီး ”
“ဆူရွီ သူေဌးမ ေပါ့ ဆရာရယ္ ”
“ျဖဴသီခိုင္လား”
“ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ က်ေနာ္က ဘာမွ မလုပ္ေတာ့ဘူး ေျပာလို႔ အရင္က လင္ရွိမယားေတြေတာင္ မေရွာင္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ္က ေျပာေနတာမုိ႔ က်ား သက္သတ္လြတ္စားတယ္ ေျပာတာမ်ိဳး ဆရာက ထင္ၿပီး ယံုခ်င္မွ ယံုလိမ့္မယ္ ... တကယ္ပါ ဆရာ ... က်ေနာ္ ေအးေအးေဆးေဆးဘဲ ေနေနပါၿပီ”
“၀မ္းသာပါတယ္ ကိုေအာ္ႀကီး”


ၿပီးပါၿပီ